Zowel Van der Kolk (32) als Boogaard (62) gebruikte bij de beklimming extra zuurstof. Beide mannen hebben samen getraind voor deze expeditie, die werd georganiseerd door Grand Himalayan Treks & Expedition, onder leiding van de Canadees John Gill. In totaal bereikten zeven deelnemers de top.

Vallend ijs en steen

Voor Boogaard verliep de tocht niet zonder problemen. Vlak onder de top werd hij geraakt door vallend ijs, waardoor hij het zicht in één oog verloor. Hij bereikte ondanks dat de top maar werd op de terugweg wederom geraakt, ditmaal door een steen. Die beschadigde zijn helm en veroorzaakte schade aan zijn andere oog. Samen met twee sherpa’s bereikte Peter Boogaard op eigen kracht kamp 2, 2200 meter lager, daarbij steunend op de schouders van de Nepalezen. Vanaf dat punt is Boogaard met een helikopter, bestuurd door de bekende Italiaanse bergbeklimmer Simone Moro, naar een ziekenhuis in Kathmandu gevlogen. Daar herstelt Boogaard goed, loopt alweer rond en krijgt ook het zicht in een van zijn ogen terug.

Poging zonder zuurstof door Wilco van Rooijen

Op het moment van schrijven (11 mei 2022, 11.00 uur) is Wilco van Rooijen bezig met zijn toppoging op de Kangchenjunga, zonder gebruik van extra zuurstof. Zijn klimmaat Cas van de Gevel, met wie hij zijn expeditie startte, is teruggekeerd naar het basiskamp.

Update 12 mei 2022, 09.00 uur: Zojuist heeft ons het bericht bereikt dat Wilco van Rooijen zijn tweede toppoging, zonder gebruik van extra zuurstof, heeft afgebroken.

Kangchenjunga (8586m)

De Kangchenjunga is met 8586m de derde hoogste berg ter wereld en ligt in het afgelegen grensgebied van de Indiase deelstaat Sikkim en Nepal. Opvallend genoeg is de Kangchenjunga veel minder bekend dan de Mount Everest en de K2. Dit komt deels door de afgelegen ligging aan de oostkant van de Himalaya. Om er te komen, moet je eerst naar Kathmandu vliegen, een binnenlandse vlucht nemen, twee dagen autorijden en dan volgt nog een trekking van zeven dagen. Daarnaast is er geen makkelijke normaalroute waardoor de grote commerciële aanbieders de berg daarom doorgaans links laten liggen. De berg werd in 1955 voor het eerst beklommen door Joe Brown en George Band die deel uitmaakten van een Engelse expeditie. Op verzoek van de lokale autoriteiten werd er een meter onder de top gestopt om de goden die op de top wonen niet te verstoren.