Parco Nazionale Dello Stelvio

Met meer dan 134.000 hectare en 1.000 km aan wandelroutes ligt Nationaal Park Stelvio, ook wel National Park Stilfserjoch, verdeeld over de italiaanse provincies Brescia, Sondrio, Trient/Trento en Zuid-Tirol. Aan de noordkant grenst het aan het Zwitserse National Park en Adamello-Brenta Park. Het park is bekend om de Stelviopas, de hoogst gereden pas van Italië. Maar als bergklimmer en -wandelaar kun je mooie wandelingen maken in het Ortler-massief met uitzicht op de bergtoppen Ortler (3.905 m), Königspitze (3.851 m) en Cevedale (3.769 m). In hetzelfde massief ligt de grootste gletsjer van Italië Ghiacciacaio dei Forni.

Parco Nazionale Gran Paradiso

Het oudste nationale park van Italië (1922) ligt in noordwest-Italië en grenst aan het Nationaal Park van de Vanoise (Frankrijk). Het park is vernoemd naar Gran Paradiso (4.061 m), de hoogste bergtop van Italië. Belangrijke dalen om vanuit te wandelen zijn Val di Cogne, het Val Savarenche en het Val di Rhemes. In het park leven veel gemzen en steenbokken, omdat in 1820 het omwonenden verboden werd op dieren te jagen. In 1856 werd het park het jachtgebied van koning Victor Emanuelle II. Naast dat Nationaal Park Gran Paradiso weinig (bemande) berghutten (rifugio) heeft, liggen deze ook vaak ver uit elkaar. Om toch deze hutten met elkaar te verbinden voor bergtochten zijn bivacco’s gebouwd.

Parco Nazionale Dolomiti Bellunesi

Gelegen in het zuiden van de Dolomieten en in de italiaanse provincie Belluno ligt Nationaal Park Dolomiti Bellunesi. Het natuurgebied is opgericht in 1988 en omvat 15.000 hectare park. Het park staat bekend om de Alpi Feltrine; met gras begroeide bergtoppen. De bekendste is de piramide van Monte Pavione (2.334 m). Een ander aantrekkelijk gezicht is het diverse flora-landschap, met als belangrijkste de bloem Campanula di Moretti. Tevens het symbool van Nationaal Park Dolomiti Bellunesi.

Parco Nazionale Val Grande

Net ten westen van het bekende meer Lago Maggiore ligt Nationaal Park Val Grande. Voorheen werd het natuurgebied bewoond door mensen, maar zij verlieten het natuurgebied in de 20e eeuw. Daardoor is het park een grote wildernis van overwoekerde planten en dicht begroeide bossen. Het kleine berggebied is bekend om de vele regenval en zijn ruige landschap. Het wordt dan ook vrij weinig door bergwandelaars bezocht. Dit is ideaal voor veel diersoorten. Adders, dassen, marters en spechten kunnen hierdoor ongestoord in het park leven.