Door Laura Westendorp

Al weken geleden was de finale van deze tweede versie van Dockmasters in boulderhal Energiehaven uitverkocht, en ondanks weercode oranje zat de hal meer dan vol. De ruim vijfhonderd toeschouwers moesten hun nekken strekken om alle boulders te volgen. Met een extra scherm, begeleidend commentaar en het gejuich en geklap van de massa kon iedereen toch goed meeleven. De spanning van ogenschijnlijk onmogelijke boulders, die bijna allemaal uiteindelijk tóch te toppen bleken, werd vergroot door de harde, opzwepende muziek en vette belichting. Extra spectaculair was dat relatief veel tops in de plustijd werden gehaald, als het laatste geluidssignaal al had geklonken en de klimmers echt met hun allerlaatste poging bezig waren.

Lynn van der Meer in de finale

De organisatie was er dit jaar in geslaagd nog meer internationale cracks naar de wedstrijd te halen dan vorig jaar, en van een hoger niveau. Nederlanders kwamen deze finale amper aan bod: als enige had Lynn van der Meer zich geplaatst, terwijl nationale topklimmers Tim Reuser en Tiba Vroom net naast de finale grepen.

Slechte eindgreep

Bij de vrouwen was de eerste uitdaging een lastige overhang met een slechte eindgreep, waar de klimsters vanuit een onmogelijke horizontale positie maar heel moeilijk bij kwamen. Pas na ettelijke pogingen wist derde klimster, de Duitse Helene Wolf, de puzzel op te lossen door met één uitgestrekte arm simpel de eindgreep te fixeren. Ook de als eerste geplaatste Fanny Gibert had grote moeite met zelfs maar het halen van de zone, maar kon in de bonustijd alsnog de eindgreep te pakken krijgen. De Zwitserse Petra Klingler en ook Chloé Caulier slaagden er veel sneller in om boven te komen en pakten vanaf dat moment de leiding in het klassement.

Voor de mannen was de eerste route makkelijker te doen. Vijf van hen flashten, hoewel de laatste pas nog wel enige subtiliteit en een kneebar nodig had. De tweede boulder leek vervolgens niet te doen. De als zesde geplaatste klimmer, de Franse Mickael Mawem (vorig jaar nog eerste bij Dockmasters 2019) kwam niet voorbij de lastige rand. Zijn opvallend wit gechalkte handen wisten maar niet genoeg houvast te krijgen aan het driehoekige volume onder de rand. De volgende klimmer, Billy Ridal uit Groot-Brittannië, had eveneens grote moeite met dit punt. Pas in de plustijd wist hij de zonegreep te bereiken en kon toen de route uitklimmen, onder daverend applaus. Dat deze zelfde lastige klim daarna drie keer werd geflasht (door de Israëlische Nimrod Marcus, door de Fransman Arthur Ternant en door Evgenii Zazulin) maakte nog meer indruk op het publiek.

Ronde vormen

Als tweede boulder bij de vrouwen waren er lastige ronde vormen die weinig grip boden. Waar de één na de ander het zonevolume te laag vastgrepen en steeds weer los moeten laten, besloten Chloé en Petra de ronde rand hoger te pakken, waardoor ze in één poging de top konden bereiken. Ook de tengere Fanny viel ettelijke keren in haar gracieuze pogingen, maar vond net op tijd de oplossing.

Ook bij boulder 3 was het voor de vrouwen al enorm lastig de zone te bereiken, een groot volume aan het eind van een overhang. De blije blik van Lynn van der Meer bij het halen van de top, in de plustijd, maakte dat goed duidelijk. Petra, tot dat moment op de eerste plek, slaagde er niet in boven te komen. Fanny en Chloé wisten de route te flashen, waardoor de zekerheid op de eerste plek van Chloé groter werd – wat de Belgische benadrukte door de eindgreep te kussen en nog even te glimlachen naar de fotografen boven haar.

Alle opties open

Bij de mannen leek de rangorde eveneens al aardig duidelijk te worden, maar boulder 3 deed de comfortabele voorsprong van Evgenii, Arthur en Nimrod verdampen. De verraderlijk gladde grepen konden alleen bereikt worden door een dynamische instap met toehook, waarbij Arthur al meteen een poging verspeelde aan een niet correcte start van de klim en in de poging daarna viel bij tricky uitzwaai naar de volgende greep. Maar ook wie de eindgreep al kon aanraken, bleek nog niet zeker van een top. Maar liefst vier klimmers vielen meermalen uit de eindgreep, alleen Mickael en de Rus Alexey Rubtsov wisten met nóg een toehook stabiel genoeg te staan om de top op hun naam te kunnen schrijven. Daarmee hadden ineens alle zes finalisten twee tops behaald, waardoor alle opties voor de eerste plaats weer open waren.

Beslissing

De flash van Mickael in de laatste boulder plaatste hem ineens bovenaan het klassement. De Franse showman, die talloze volgers heeft van zijn spectuculaire workout-filmpjes, showde zijn power door aan zijn voeten aan de eindgreep te gaan hangen en in een halve salto af te springen. Maar ook Billy kreeg het voor elkaar om de lastig om de hoek geplaatste rode volumes te benutten om boven te komen en stond vervolgens op 1. Arthur, op dat moment nog kanshebber voor de eerste plaats met twee flashtops, kwam als volgende maar wist niet eens de zone te bereiken. De vierkant gebouwde Evgenii kwam in zijn eerste klim al nagenoeg boven, maar viel. Na een lange pauze lukte zijn tweede poging wel en daarmee beslechtte hij de race. Billy werd tweede, Mickael derde.

De laatste vrouwenboulder was een plaat, die begon met een lastige spreidstand, te stabiliseren door een toehook. Helene was de eerste klimster die de zone wist te bereiken. De lastige sloper voor de eindgreep, en de ongelofelijk slechte eindgreep zelf waren voor haar te lastig. Maar ook Chloé viel meermalen uit de eindgreep, waardoor voor Fanny toch nog kansen op de eerste plek ontstonden. Het kostte haar vier pogingen om de zone te halen, maar ook zij kon de eindgreep steeds niet houden. Met ingehouden adem keek het publiek hoe ze in de plustijd nog één keer de eindgreep bereikte – en weer viel. Fanny kreeg daarmee de tweede plek, Petra brons.

Groot succes

Met bier, champagne, confetti en de dikke cheques werden alle klimmers nog één keer naar voren gehaald. Hoe speciaal de aanwezigheid van deze topklimmers in een Utrechtse boulderhal is, bleek uit de grote vraag naar handtekeningen die daarna volgde. De mensen van Energiehaven kijken tevreden terug. ‘Vorig jaar hebben we een naam opgebouwd, dit jaar is de wedstrijd nog groter geworden’, vertelt eigenaar Rogier, die voor inspiratie Blocshop, de spectaculaire boulderwedstrijd van Montreal bijwoonde. ‘Voor de wereldtop is niet zozeer het prijzengeld interessant, als wel de gelegenheid te checken waar ze staan, een maand voor het internationale wedstrijdseizoen begint.’ Dat belooft wat voor Chloé (nu 31e van de wereld) en Evgenii (wiens naam niet eens voorkomt in de ranglijst van IFSC).

bekijk een foto-impressie meer wedstrijden