Paul op de World Cup in Praag. © Lena Drapella.

In de kamer van Paul, gelegen in hetzelfde gebouw als klimhal Mountain Network Amsterdam, is nog niets te zien van dat hij bijna op reis gaat naar Azië. Het is ook nog net te vroeg om al spullen te pakken. Maar als het aan Paul ligt, vertrekt hij zo snel mogelijk. Hij staat te popelen om zijn boulderkunsten te laten zien op het WK en voor het eerst naar Azië te gaan. Het enige nadeel aan dat het zo ver weg is: “Mijn ouders en mijn vriendin zijn er niet bij, ik leg de reis helemaal alleen af.” Maar: “het is het waard want ik kom op mooie plek om te klimmen. En daar kijk ik erg naar uit.”

Hungry for more

Helemaal alleen is Paul echter niet, want hij slaapt met Lynn van der Meer (Lead) en bondscoach Aukje van Weert in het hotel. Lynn was sowieso geplaatst voor het WK, Paul deed dat begin juni door op de World Cup Boulder in Bern de halve finale te bereiken. Hij herinnert het zich nog als de dag van gister. “Ik ging met vertrouwen de kwalificatieronde in. Op de vorige World Cup in Praag had ik al een goede kwalificatieronde en merkte ik dat een halve finale er wel een keer van zou komen als ik zo door bleef gaan. In Bern topte ik de eerste boulder niet, maar ik bleef gefocust en topte daarna drie boulders achter elkaar. Het toppen van boulder vier was een speciaal moment, die had een dynamische pas naar het einde en toen ik die stickte was ik heel erg blij. Ik realiseerde me: ‘oké, het gaat echt heel lekker, ik zit in een goede flow’. Uiteindelijk was ik elfde. Ik wist dat ik een goede ronde had geklommen, maar elfde kon ik echt niet geloven.”

Twee dagen later klimt Paul de langverwachte halve finale. “Ik dacht dat ik gespannen zou zijn, er was veel publiek, maar ik was meteen gefocust op wat ik moest doen. Ik was er om te klimmen. Ik kwam nog dicht bij een top waarmee ik de finale zou hebben gehaald. Heel vet om te realiseren dat ik dus dicht bij de finale zat. Het was een moeilijke ronde, maar ik heb er echt van genoten en wil wel vaker halve finales klimmen. Ik ben hungry for more!”

Een halve finale klimt Paul eerder in het jaar op de European Cup in Brussel, maar die van Bern is zijn eerste op mondiaal niveau. Later in juni sluit Paul de World Cup-reeks af in Innsbruck, waar hij ook dicht bij de halve finale komt. Het is een van zijn beste jaren tot nu toe, zo concludeert hij. “In 2022 bij de jeugd heb ik in een jaar twee EYC-podiums gehaald en werd ik achtste op het WK. Maar bij de senioren is dit een van mijn beste seizoenen.”

Paul (links) op de World Cup in Bern. © Dimitris Tosidis.

Kleine treetjes

Het kan voor Paul zelfs een nóg beter jaar worden, want hij meldt zich nog op het WK. Tussen Innsbruck en Seoul neemt hij een goede vakantie, om richting Zuid-Korea nog een keer aan te gaan. “Na de World Cups was ik blij dat het er even op zat. Ik ben op vakantie gegaan, heb lekker buitengeklommen. Toen ik terug kwam, merkte ik dat ik weer zin had om te trainen, om een laatste push te geven voor het WK. Ik ben opgeladen en ga met nieuwe energie naar het WK.”

“Mijn WK-voorbereiding bestond uit veel klimmen”, gaat Paul verder. “Ik heb niet veel kracht gedaan, want in de tijd tot het WK gaat er toch niet veel meer bij komen. Ik heb meer op skills getraind, zodat ik diverse bewegingen al achter de gordel heb gehad. Het was ook finetunen, ik merkte dat ik bij de World Cups sommige dingen moeilijk vond, zoals op kleine treetjes staan. Daarom trainde ik op platen met kleine treetjes, zodat ik daar beter in zou worden. Ik merk dat ik er vooruit op ben gegaan, hopelijk kan ik dat laten zien op het WK.”

Desondanks hoopt Paul dat hij in Seoul andere type boulders voor de kiezen krijgt. Beter gezegd: alles is goed. “Ik ga ervoor om alles te toppen, het maakt niet uit welke stijl. De dynamische boulders ben ik goed in de laatste tijd, dus het zou leuk zijn als die er tussen zitten. Boulders waar je veel bij moet bewegen en je lichaam moet begrijpen, en wat coördinatiepasjes, daar houd ik van. Het zou ook fijn zijn als we een plaat krijgen met niet alleen maar kleine treetjes, maar juist met volumes. Daar ben ik goed op.”

Vechten voor de halve finale

Terwijl Paul zijn voorkeuren uitspreekt, is opnieuw duidelijk te merken dat hij zich erg verheugt op zijn WK-debuut. “Als ik er nu aan denk, ben ik excited en heb ik veel zin om daar te klimmen”, zegt hij. “Misschien ben ik zenuwachtig, het blijft mijn eerste keer, maar ik ga gewoon vechten voor de halve finale en als ik die haal ga ik vechten voor meer. De halve finale halen is mijn doel en ik denk dat het realistisch is. Met boulderen kan het altijd alle kanten op, ik ben benieuwd hoe het daar uitpakt. Maar ik voel me goed, ik ben fit en goed voorbereid. Het wordt sowieso een toffe ervaring.”