Ombouwen naar toprope

Het certificaat indoor voorklimmen is voor deze cursus een pre. We trainen deze winter wekelijks in de hal om klimniveau 5C te halen, in onze hal vereist voor de cursus voorklimmen. Op de valreep ronden we eind maart succesvol deze cursus af.

Eind april is het dan zover. We arriveren in een zonovergoten Serres, een pittoresk dorp in de Franse Hautes-Alpes, vlakbij het bekende klimgebied van Orpierre.

Zondagochtend beginnen we de cursus met een voorstelrondje en het doornemen van onze klimmaterialen. We krijgen gedegen uitleg over alle ins en outs van de meegebrachte klimspullen. Dan volgt de eerste theorie: voorklimmen en ombouwen naar toprope met de petzl methode. Instructeur Harry heeft oefenborden gemaakt met een standplaats (relais) zoals je die ook in de rots tegenkomt. ’s Avonds houden we de eerste gezamenlijke borrel. Alle acht deelnemers hebben een andere achtergrond en klimniveau, maar vinden snel aansluiting met elkaar. Moeten we de eerste avond nog voor de regen schuilen, gaandeweg de week wordt het weer steeds beter en kunnen we zelfs een keer bij het zwembad de dag afsluiten. De dagelijkse borrel is niet alleen gezellig, het is ook de leuke en leerzame manier om de blunders en prestaties van de dag door te nemen. Dat gaat in vriendelijk plagerige sfeer of met gepaste trots.

Prachtige klimgebieden

De volgende drie dagen beginnen we ‘s ochtends met herhalen van eerdere theorie en aanleren van nieuwe theorie op de camping. Ombouwen naar toprope, ombouwen naar stand, abseilen en uitstappen uit een route. Ook leren we een pully maken en hoe je beheerst nakimmer kunt laten zakken. Aan het einde van de ochtend rijden we naar telkens een ander, prachtig klimgebied, waar we de theorie in de praktijk brengen.

We klimmen bij La Faurie, een prachtige plek in de kloof d’Agnielles, met meerdere routes op niveau 3,4 en 5. Bij Le Claps, nabij Luc en Dois, kunnen we oefenen met plaatklimmen op routes tot wel 30m.

De laatste twee dagen rijden we direct naar de rotsen om veel klimmeters te kunnen maken. Donderdag klimmen we in het hoog in de bergen gelegen La Jarjatte, nabij de Col de la Croix-Haute. Een klimgebiedje met routes tot 5B en een prachtig uitzicht over de vallei en omliggende besneeuwde bergtoppen. De laatste dag klimmen we bij Sigottier, wéér zo’n prachtige plek met uitzicht op het dal, waar we tijdens het klimmen kunnen zien dat de geiten uit de stal naar de wei worden gebracht. We krijgen geen echt examen, maar vandaag beoordelen de instructeurs wel of we alle technieken zelfstandig kunnen uitvoeren.

Van Theorie naar praktijk

Klimmen in de rotsen is echt anders dan de klimhal, merken we gaandeweg de week. Voor de meesten is het klimmen buiten eenvoudiger dan hetzelfde niveau in de klimhal. Overal in de rots zijn greepjes en randjes om op te staan. Hierdoor speelt angst voor een (voorklim-)val niet echt een rol. Een enkeling vindt het juist lastiger dat je zelf je route moet zoeken en de gekleurde grepen niet de weg wijzen. We vinden ook het klimmen met iemand anders dan je vaste klimmaatje – we wisselen geregeld gedurende de week - heel leerzaam. Je bent minder snel geneigd ‘voor te zeggen’ en let beter op je communicatie.

Aan het eind van de week hebben we het zelfvertrouwen en de vaardigheden samen naar de rotsen te kunnen om te klimmen. We zijn blij dat we ruim de tijd hadden om veel technieken te leren en toe te passen. De dagen erna bezoeken we samen nog een paar van de klimgebieden waar we ook met de instructeurs zijn geweest. We vinden het fijn dat de eerste routes die we zelfstandig klimmen al bekend zijn. De weken erna klimmen we bij de prachtige Gorges du Verdon en de rode rotsen van het Massif d’Esterel aan de Cote d’Azur. Het is echt gaaf om dit samen te kunnen doen: met z’n tweeën bovenaan de rots stand maken en van het uitzicht genieten geeft echt een kick. We hebben hiermee inderdaad een geweldige aanvullingen op onze andere vakantie-activiteiten. Want klimmen in de natuur is op zoveel Europese bestemmingen mogelijk. Alleen Frankrijk heeft al 3000 klimgebieden, en niet alleen – of juist niet - in alpiene gebieden, maar ook in de lagere massieven en aan de kust.