Klimmen staat vaak op gespannen voet met de wensen van natuurbeschermingsorganisaties of lokale bewoners. Ben je bij hen te gast in de rots, zorg dan dat je een aantal gedragsregels in acht neemt.
Regelmatig promoten wij het klimmen in de vrije natuur, en dan met name in de klimgebieden rondom Nederland. Daar hoort bij dat we met klimmers delen hoe je je als een goede gast in de rotsen en klimgebieden gedraagt. Deze klimgebieden liggen vrijwel altijd in beschermde natuur, waar je als klimmer dan te gast bent. Door geen schade toe te brengen aan de natuur en goed gedrag te vertonen, blijft de toegang tot de klimgebieden duurzaam en kunnen we er blijven klimmen. Ondanks het vertonen van voorbeeldig gedrag ontstaan er soms toch gevoelens van overlast bij omwonenden van de klimgebieden en andere gebruikersgroepen van de natuur. Die overlast kunnen we zoveel mogelijk voorkomen door ons als klimmer aan een paar simpele regels te houden. Klik op elk van de elf tips voor de achtergrond van de gedragsregels die van kracht zijn als je te gast in de rots bent.
Op deze pagina vind je een compleet overzicht van de NKBV-gedragscodes voor een veilige sportomgeving.
Vrijwel iedereen zal zich in de gedragsregels kunnen vinden. Toch is het in de praktijk soms lastiger. Klimmers denken vaak dat ze niemand kwaad doen: “Een beetje rondhangen aan de rots, dat is toch alles?” En zo zien we een fout van onszelf al snel door de vingers. “Ach, wat kan die ene auto op de rand van die weide voor kwaad.” Of “Mijn hond kan toch best los lopen, hij is echt heel lief…”
Goed beschouwd doen we toch iets waar anderen zich aan kunnen storen. We roepen touwcommando’s, we vloeken als de route niet lukt, we laten witte vlekken op de rots achter, klimmen waar ook vogels broeden en poepen in het bos waar de locals wandelen. Wat voor jou en jouw groep niet hinderlijk is, kan voor iemand die er dagelijks of wekelijks mee geconfronteerd wordt wel degelijk onuitstaanbaar zijn. Iedere mooie dag mensen die bij jouw huis in de achtertuin komen sporten, dat zou jij toch ook niet willen?
Zet daarom altijd je beste beentje voor als je buiten klimt en wees een ambassadeur voor de sport. Ruim je eigen én andermans afval op, bewandel enkel de gebaande paden, kampeer op de aangewezen plekken en maak geen kampvuur, groet omwonenden en passanten, houd het geluidsniveau laag en geef lokaal geld uit, bijvoorbeeld aan autobrandstof, bij de bakker of in de lokale kroeg. En laat dan ook weten dat je klimmer bent en spreek je waardering uit over het dorp en de omgeving. Zo blijft de overlast beperkt en kweken we sympathie bij andere gebruikersgroepen van de natuurgebieden. Met een positieve, vriendelijke en meedenkende houding komen we het verst!
Zoals gezegd zorgt het klimmen in natuurgebieden af en toe toch voor (gevoelens van) overlast bij een groot aantal andere gebruikersgroepen. Met hen kunnen zelfs conflicten ontstaan.
Rondom veel klimgebieden zijn er bijvoorbeeld beperkte parkeermogelijkheden; een verkeerd geplaatste auto op een landweggetje kan de boer zijn werk onmogelijk maken. Bewoners van woningen naast de rots hebben overlast van klimmers die elke mooie zomerse dag boven hun achtertuin uittorenen en de rust verstoren met hun touwcommando’s. Lokale bewoners die een zondags ommetje maken, ergeren zich aan in het bos poepende klimmers en jagers zijn niet gediend van klimmers of boulderaars die in de herfst in bosgebieden op pad zijn, waardoor het wild afgeschrikt vertrekt. Helemaal niet als die klimmers ook loslopende honden meenemen. Jagers hebben vaak pacht betaald voor het recht om te jagen in het specifieke gebied.
Al deze gebruikersgroepen hebben in hun dorp of stad een belangrijke stem die terecht gehoord wordt door lokale politici. Wanneer de klimsport weinig bijdraagt aan de lokale gemeenschap en slechts voor overlast zorgt, is het snel gedaan met de pret. Gelukkig zijn conflicten in België vrij zeldzaam. De federaties CAB, KBF en UBS regelen voor deze gebieden de toegang met eigenaren van de grond, stellen milieuvergunningen op en zorgen voor een goede inrichting van het gebied. Een zware taak die onze zuiderburen met behulp van veel vrijwilligers bijzonder goed uitvoeren.
In veel andere landen is de praktijk minder goed geregeld. In klimgebieden in Europa wordt het klimmen gedoogd of schoorvoetend door de vingers gezien bij de gratie van niet al te grote conflicten met andere gebruikersgroepen. In dergelijke gevallen kan een verkeerd geparkeerde auto de druppel zijn die de emmer doet overlopen, waarna het klimgebied voorgoed sluit. Duitsland is een goed voorbeeld van een land waar de situatie een stuk gespannener is dan in België. Ondanks de ruim 1,3 miljoen leden legt de klimbond DAV het vaak af tegen tegenwerkende krachten van aanwonenden en milieubeschermers. In de deelstaat NRW is het zelfs verboden om op natuurlijke rots te klimmen.
Willen we gebruik kunnen blijven maken van de klimgebieden, wees dan dus altijd een goede gast. En zie je anderen per ongeluk iets doen wat niet zo slim is, spreek ze vriendelijk aan. Zo werken we er met zijn allen aan dat we in de mooie klimgebieden in de buurt van Nederland kunnen blijven klimmen.
In de Tochtenwiki kun je bij elk van de daar gepresenteerde gebieden lezen waar je specifiek op moet letten, zoals waar je kunt parkeren, wat de juiste toegang is en welke rotsen gesloten zijn i.v.m. vogelbroed of natuurbescherming. Raadpleeg de Tochtenwiki voordat je afreist naar een klimgebied. Zo ben je op voorhand al een goede gast!
De klimgebieden worden door talloze vrijwilligers van de Dutch Rebolting Teams onderhouden. Zij doen samen met de KBF en CAB dankbaar werk dat niet valt te onderschatten. Lees er meer over via de button.