Alpinisme
'In 2017 heb ik een trektocht in Nepal gemaakt rond de Annapurna. Dit heeft een vlammetje doen ontbranden, wat ertoe heeft geleid dat ik het jaar erna via een C1- en C2-cursus ben begonnen met alpineren. Mijn passie komt voort uit het onderweg zijn in de bergen in combinatie met een technische en fysieke uitdaging.'
'Mede vanwege het alpinisme heb ik ervoor gekozen om mijn studie voort te zetten in Lausanne. Het is fantastisch om vrijdagavond mijn tas in te pakken, een weekend in de bergen door te brengen en zondagavond weer thuis te zijn. Dit kent ook zijn keerzijde: doordeweeks moet ik erg hard studeren, omdat ik de weekenden wil vrijhouden voor de bergsport.'
'Sinds ik ben begonnen met alpineren is er veel in mijn leven veranderd. In 2020 heb ik samen met twee vrienden de RSAC opgericht, waardoor ik veel contacten heb opgedaan binnen de studenten Alpenclubs. Aangezien ik niet ben opgegroeid in een klimfamilie, was het mooi om via de RSAC gelijkgestemden te ontmoeten. Het alpinisme gaat voor mij gepaard met veel vraagstukken, zoals het risicomanagement en de balans tussen klimmen en het “normale leven”. Hierover met medeklimmers praten brengt vaak nieuwe inzichten met zich mee.'
'In de bergen beschouw ik mijn vermogen om de rust te bewaren als een sterke eigenschap. Wanneer je veel in de bergen bent, zullen zich soms lastige en onverwachte situaties voordoen. Het is belangrijk om in dergelijke scenario’s rationeel te blijven handelen en niet in paniek te raken.'
'Mijn favoriete klimherinnering is van mijn eerste zelfstandige alpiene tocht. Samen met twee maatjes van de C1-cursus reed ik in een septemberweekend vanuit Nederland naar Arolla om de Pigne de la Lé te beklimmen. Vol enthousiasme, maar zonder ervaring kwamen we aan bij de parkeerplaats, waar we een paar uur hebben geslapen. Onbekend met het fenomeen “winterraum” liepen we de volgende dag omhoog, waarbij mijn grote rugzak gevuld was met matje, slaapzak, vier liter water en een 70 meter touw. De volgende dag werden we na een gletsjerwandeling getrakteerd op een fenomenale zonsopkomst, die ons de grote rugzakken snel deed vergeten. Deze tocht was een prachtige eerste ervaring, waar we als touwgroep veel van geleerd hebben.'
'Fit de bergen in gaan verhoogt niet alleen de veiligheid, maar maakt beklimmingen ook een stuk leuker! Persoonlijk train ik het liefst door veel in de bergen te zijn. Doordeweeks in de stad train ik door middel van hardlopen en klimmen in de hal. Daarnaast heb ik enkele vrienden waarmee ik af en toe een “sufferfest” organiseer, wat er meestal op gericht is om jezelf zoveel mogelijk uit te putten. Dit kan een vierduizender vanuit het dal beklimmen zijn of simpelweg een lang stuk wandelen of hardlopen.'
'De Expeditie Academie zie ik als een perfecte mogelijkheid om mij verder te ontwikkelen als alpinist, samen met een groep gelijkgestemde leeftijdsgenoten. Een tweede drijfveer is het verkennen van gebergtes buiten de Alpen. In de Alpen is de infrastructuur erg goed, de meeste bergen zijn te beklimmen vanuit een comfortabele hut waarin je de avond van tevoren van een driegangendiner kan genieten. Hoewel dit ideaal is voor training en het maken van meters in de bergen, neemt het ook een deel van het avontuur weg. Ik kijk ernaar uit om een onherbergzamer gebied in te trekken, waarin je meer op jezelf aangewezen bent.
Tijdens het traject hoop ik te leren hoe je zelf strategisch nieuwe klimlijnen uitstippelt en deze op een veilige manier kan proberen te klimmen. In de Alpen klim je in de regel bestaande routes, waarbij je vertrouwt op een topo. Zelf een nieuwe route openen brengt extra uitdagingen met zich mee, waar ik tijdens het traject veel over hoop te leren. Deze vaardigheden zie ik als een onmisbare schakel bij het klimmen in een wilder gebergte dan de Alpen, ze zullen dus tijdens de eindexpeditie goed van pas komen!'
'Bij het klimmen vormt je team de basis van elke tocht. Goede communicatie en samenwerking zijn cruciaal, zowel voor de veiligheid als het plezier van elk teamlid. Afgelopen jaren heb ik met veel verschillende maatjes geklommen, waardoor ik heb geleerd dat er grote verschillen kunnen zijn in communicatiestijlen en de behoeftes van klimmers. Zeker in een (relatief) groot expeditieteam is het belangrijk dat je goed op elkaar ingespeeld bent. In een bivak bij tien graden onder nul kan de spanning snel oplopen, een hecht team is hier cruciaal.
Hoewel alpinisme inherent gevaren bevat, doe ik mijn best om deze te minimaliseren. Zo heb ik bijvoorbeeld standaard een noodbaken in mijn EHBO-set en laat ik iemand in het dal weten wat ons geplande tijdsschema is. Daarnaast plan ik met mijn klimmaatje de tocht, waarbij we altijd bespreken wat mogelijke omkeerpunten zijn. Tot slot speelt het weer altijd een sleutelrol. Slecht weer in de bergen vergroot alle risico’s. Over het algemeen vind ik het belangrijk om conservatieve keuzes te maken in de bergen. Wanneer je veel in de bergen onderweg bent stel je jezelf bloot aan meer risico. Door terughoudend te zijn in het nemen van risico verklein je de kans op ongelukken. Het risico is echter nooit tot nul terug te brengen; met het team hebben we het gedurende de selectieweek al regelmatig over risico-acceptatie gehad, wat belangrijke en interessante gespreken teweegbrengt.'
'Wat mij het meeste aanspreekt binnen het expeditieklimmen is het openen van nieuwe routes. Hierbij focus ik het liefst op “klassiek” terrein, de grote rotswanden laat ik over aan mijn teamgenootjes met sterkere vingers. Daarnaast lijkt het me mooi om via expedities in contact te komen met nieuwe culturen en lokale bevolkingen.'