Nadat er wat leuke plannen geopperd werden, kwam Joris ermee dat je vrij goedkoop en gemakkelijk met de nachttrein van Amsterdam of Utrecht naar Innsbruck kan reizen, als je maar op tijd boekt. Goed voor het klimaat en tijdsefficiënt! Die avond werden gelijk wat tickets geboekt om voor een lang weekend naar het witte Oostenrijk af te reizen!

Op avontuur! Luxe taxi-service van Claartje

Nadat de plannen onze vrienden hadden bereikt, waren er al snel aanhakers en kregen we een gezellige groep! Ferd, Jan, Jules, Laura en Tom kwamen met de nachttrein, en Claartje kwam met de auto uit München. Dit was een hele aangename reis, behalve dat een van de coupés die we geboekt hadden niet bestond. Gelukkig was Ferd vriendelijk genoeg om zijn coupé te delen en konden we met wat passen en meten met z’n allen in zijn coupé slapen.

De eerste ijsklimmeters

Nadat we mooi op tijd aankwamen in Innsbruck zijn we gelijk naar de Taschachschlucht gegaan, een ijsklimtuin in het Pitztal. Deze lag er super bij, met een temperatuur van -15C^o was er een zee aan ijs. Aangezien Jan en Jules nog nooit ijs hadden geklommen en het voor Laura een lange tijd geleden was, begonnen we met wat oefeningen en uitleg. Toen de basics er een beetje in zaten was het tijd om te klimmen. Na wat ongemakkelijke eerste meters groeide het vertrouwen in de bijlen en stijgijzers. Het verbaasde de beginners hoe subtiel je moet zijn voor een sport die er zo bruut uitziet. Met het laatste licht werden nog wat eerste voorklimmeters gemaakt, iets wat met ijsklimmen soms best spannend kan aanvoelen.

Jules laat even zien hoe het moet Eerste voorklimmeters met het laatste licht

Na een mooie maar ook vermoeiende dag klimmen kwamen we aan bij ons huisje die op loopafstand lag van twee klassieke watervallen, de Luisbodenfall en Klokelefall (spoiler, we hebben ze allebei geklommen!).

Luibisbodenfall

De tweede dag besloten we op te splitsen, Claartje en Ferd klommen de Luibisbodenfall en de rest ging zo veel mogelijk voorklimmeters maken in de ijsklimtuin. De waterval die Claartje en Ferd beklommen hadden bleek in goede conditie te zijn. Ondanks dat er meerdere touwgroepen bij de waterval waren, bleek de waterval breed genoeg te zijn om veilig te kunnen klimmen. Na een lange dag oefenen in de ijsklimtuin was het oefenen voor de beginners nog niet voorbij. De volgende dag zou de Klokelefall beklommen worden, dus de standplaats in ijs moest geoefend worden. Ferd (alpiene instructeur sinds deze zomer!) had nog wel wat energie over om iedereen mee naar buiten te slepen om dit nog even te gaan oefenen!

Gezelligheid in de schlucht Nachtelijke oefening van de standplaats in ijs!

Tijdens de derde dag was het eindelijk zo ver, voor een aantal van ons zou dit de eerste watervalbeklimming worden. We vertrokken met veel energie en stonden al snel onder de waterval. Toen we ons daar aan het voorbereiden waren kwam er ook een andere touwgroep aan, en kwamen we erachter dat door de kou de waterval nu lager ligt dan normaal en de "echte" instap daardoor een stukje hoger lag. We klommen het eerste “extra” stuk snel door en daardoor kwamen we gelukkig nog voor de andere groep uit, wat op een waterval aardig kan schelen. Daarna konden we weer rustig doorklimmen en kwam het grootste obstakel van de route in de derde pitch. Er zat daar een ongemakkelijke mantelpas over een stel druipers die er vrij instabiel uitzagen. Een andere touwgroep was hier al omgedraaid, maar Claartje ging het toch nog even proberen en wist zich er via een veilige weg doorheen te werken! Nadat we door de crux waren ging de rest van de route soepel en waren we rond 12 uur boven.

Eenmaal boven zagen we nog een bonuswaterval die niet in de topo stond. Deze wilden we natuurlijk ook nog klimmen! Nadat we deze extra waterval beklommen hadden, abseilden we weer naar beneden. Jules vergat hierbij voor de tweede keer dit weekend zijn bijlen mee te nemen van boven, maar daar heb je gelukkig teamgenoten voor ;)

Jules beklimt de bonuswaterval

Iets voor de laatste dag

Door de enthousiaste verhalen van Claartje en Ferd over de Luibisbodenfall wilden Jan, Jules, Tom en Laura deze ook nog wel heel graag klimmen. We begonnen vroeg zodat we de eersten zouden zijn die de waterval zouden instappen, Jules klom de eerste pitch met een hoofdlampje voor. Claartje en Ferd hadden geen woord gelogen, het was inderdaad een prachtige waterval om te klimmen. Het was leuk om te merken dat we veel progressie hadden geboekt sinds de eerste dag, dat beloofde veel goeds voor de trainingsstage ijsklimmen!

Het einde van dit ontzettend leuke weekend was na deze klim toch echt aangebroken. 's Avonds stapten we met een hart vol van de gezelligheid en een scala aan nieuwe ijsklimskills weer op de trein naar Nederland.

Rab sponsoring

Wij hadden tijdens ons ijsklimweekend gelukkig hele goede condities, maar dit is tegenwoordig vaker uitzondering dan regel. Door klimaatverandering is er in de Alpen steeds minder ijs te vinden. Reizen met de trein is een goede optie om toch te kunnen genieten van het ijsklimmen in de Alpen, maar tegelijkertijd je CO2 uitstoot te beperken. Naast het kiezen voor een duurzame manier van reizen kun je ook voor de kleding die je draagt een bewuste keuze maken. De kleding van Rab heeft bijvoorbeeld op alle productlabels een QR-code met een link naar de “Material Facts” van het product. Hierin staat informatie over het materiaal, het land van herkomst en de productie. Daarnaast kun je je kleding een tweede leven geven door het naar een Rab service & repair centre te sturen. Hier kan je gebruikte Rab kledingstuk worden gerepareerd en/of gewassen, en krijg je het herboren terug!