De wekker rinkelt nog eerder dan gister: 01:00. Jan krijgt geen extra vijf minuten vandaag. Na een goede nachtrust voelen we ons verrassend goed hersteld. De aanloop naar het couloir lijkt veel op die van de vorige dag. Deze keer is het couloir al gespoord, maar alsnog brandt het melkzuur in mijn kuiten door het continue frontpointen. Eenmaal op de graat blijkt het navigeren in het donker lastig. We klimmen meerdere keren verkeerd. Plotseling horen we links van ons een grote lawine naar beneden donderen, als een dreigend gebrul uit de diepte. Hoewel het ver weg is, doet het harde geluid in de duisternis me even verstijven.

Mindful klimmen

Rustig klimmen we verder over de sneeuwpassages, afgewisseld met een stukje mixed terrein en wat rotsen. Deze route biedt echt alles, precies de stijl waar ik het meest van houd. Vandaag nemen we bewust de tijd om het uitzicht in ons op te nemen. Vanaf de demi-lune passage hebben we een spectaculair zicht op de route van gisteren. De zonsopkomst transformeert de lucht in een canvas van roze en blauw, en het is doodstil om ons heen. Het contrast met de drukte van gisteren is enorm, we zijn helemaal alleen! Dat is zeldzaam op zo’n populaire route in Chamonix.

Jan met een groot deel van de route

‘blockloaden’

Uit onze voorbereiding wisten we dat we aan het eind van de tocht nog een lange, geëxponeerde sneeuwgraat over moesten. Aan het begin van de sneeuw flank vinden we een mooi plateautje, door eerdere klimmers uitgegraven. We besluiten daar even te rusten en te ‘blockloaden’ – een ritueel waarbij we in recordtempo een paar cliffblocks naar binnen werken. De suiker en cafeïne geven ons de energieboost die we nodig hebben, dankjewel Buitensportvoeding.nl! Met nieuwe energie beginnen we aan de sneeuwgraat. Ik keek hier best wel tegenop, maar als we het hoekje om klimmen, ziet het terrein er een stuk eenvoudiger uit dan gedacht, en we bewegen snel richting de top. Om 08:30 staan we boven, anderhalf uur sneller dan verwacht. Door onze energiepiek en het enthousiasme overwegen we zelfs door te klimmen naar de top van de Mont Blanc. Jan is nog vol energie, en hoewel ik de moeheid voel, doe ik het graag voor zijn oma. Ze had ons namelijk gisteren nog enthousiast gevraagd of dat ons doel was. #MakeOmaProud

Helaas begint de moeheid van de vorige dag zich weer te laten voelen, iedere stap ik zwaar. Na 100 meter afdalen en 100 hoogtemeters stijgen besef ik dat het te veel gevraagd is. We besluiten af te dalen. Ik ben blij met die keuze, want het is nog een flinke tocht terug met wat steile stukjes. Ik merk dat het concentreren wat lastiger is dan gisteren op dezelfde afdaling. Het is indrukwekkend om te zien hoe de route in één dag al veranderd is. Spleten zijn groter geworden, van 10 naar 20 centimeter, en sommige passages zijn kaler. Opnieuw moeten we de lange oversteek maken van de Franse naar de Italiaanse kant. Halverwege neem ik even pauze, liggend in de sneeuw, zoals Jan en ik hadden afgesproken. Het voelt alsof mijn lichaam zich eindelijk overgeeft aan de vermoeidheid die de afgelopen twee dagen is opgebouwd.

Karlijn in een mixed passage

De kracht van mentaliteit

Terug bij de tent plof ik neer, liggend op mijn rug, met mijn armen en benen wijd. Niets is zo heerlijk als liggen na zo’n lange tocht. Deze twee dagen waren niet alleen fysiek, maar ook mentaal zwaar. Ik had niet verwacht dat het zo soepel zou gaan; twee tochten waar ik een jaar geleden niet eens aan had durven beginnen, voelden nu volledig binnen onze mogelijkheden. Het ijs- en mixedklimmen van afgelopen winter hielp ons enorm bij het bewegen door het complexe terrein van de Kuffnergraat. Daarnaast maakten alle spleetklim- en multipitchervaringen die we in Orco en de Verdon hebben opgedaan een wereld van verschil tijdens de beklimming van de Arête du Diable. Het is bijzonder hoe groot de invloed van je mindset is op je energie. Het waren dagen van teamwork, flow, doorzettingsvermogen, en vooral genieten. Voor mij was dit puur type-1-plezier!

Karlijn en Jan op de top

De avonturen van Expeditie Academie worden ondersteund door Scarpa, Rab, buitensportvoeding.nl, Mountain Network en uiteraard de NKBV.