Epeditie Academie III op ijsklimstrainingsweek.
Door Regien Winnubst
Bij ijs in de Dolomieten denk ik aan de ijssmaken pistacchio of zabaione. Als ik aan de Dolomieten denk, denk ik aan steile kalkwanden en het beklimmen van indrukwekkende losstaande rotstorens in de zon. Wij vonden er bevroren watervallen. Het winterseizoen in de Dolomieten is bijna net zo mooi als de zomer.
Onze trainingsweek stond in het teken van ijsklimmen. En wat een week was het! Het weer was ongekend goed, de watervallen op veel plekken goed gevormd. Dit resulteerde in zeven dagen non-stop ijsklimmen. Elke dag op een andere waterval. Als je ons de afgelopen twee jaar een beetje gevolgd hebt dan weet je dat waar wij zijn, het òf sneeuwt, òf regent. We gloeien nog steeds na van deze fantastische week. We nemen je graag mee in een paar van onze avonturen.
De NKBV Expeditie Academie leidt jonge en getalenteerde Nederlandse bergsporters op tot allround alpinisten die eerstbeklimmingen doen in ongebaand terrein. Tien deelnemers halen alles uit hun passie en verleggen hun grenzen. Volg de Expeditie Academie via social media en blogs tijdens dit twee jaar durende traject. Met als kroon op de opleiding: een expeditie naar een aansprekend bergsportdoel.
In plaats van dat we wakker worden van de kerkklokken die elke ochtend stipt om 6 uur afgaan, gooien we onze bergschoenen en ski's in de auto. We vertrekken naar de Langental, de condities schijnen daar goed te zijn in de routes Zauberflöte en Perla Azura. We splitsen op in twee teams.
Samen met Niek, Noor, Anniek en Court loop ik loop op ski's naar de route Perla Azura helemaal achter in het dal. Robert, Dennis, Michiel en Boris kiezen de route Zauberflöte die wat meer voorin het dal ligt. Perla Azura blijkt een prachtige lijn te zijn waarbij je een WI4+ lengte door een 'tunnel' klimt.
De iconische tunnel. Foto: Anniek Verschuur en Noor van der Veen
Ondertussen staat team Zauberflöte in de wachtrij. Zes andere klimmers willen ook de route instappen en meerdere touwgroepen zitten al in de route. Wat te doen? Als er al touwgroepen boven je klimmen moet je namelijk extra oppassen in verband met vallend ijs. Ze hebben geluk want de andere touwgroepen besluiten terug te gaan. Hun beurt! De eerste lengte is een pittige M6 A0 (als er een A0 waardering bij staat betekent dat dat je aan materiaal mag trekken) of M9 zonder trekken aan setjes. De crux was om van de rots op de ijspegel te komen. Dennis weet hem bijna vrij te klimmen en het lukt Michiel om de M9 naklimmend vrij te klimmen.
Michiel: "Na Dennis wat het mijn beurt. Van het lange wachten en zekeren had ik het vrij koud gekregen. Ik begon met klimmen en de flash-pump sloeg al snel in mijn onderarmen. Verzuren! Gelukkig kon ik een goede rust vinden voor het grote dak. Ik wist wat me te doen stond: tijd om te gaan. Bijlen in het dak, beide benen zwaaien van rechts naar links in het ijs. Een mono-point van mijn stijgijzer hapte in het ijs en met mijn andere voet wist ik met een toehook op de vrijhangende pilaar te komen. Gelukt! Veel tijd om te genieten had ik niet. Met de verzuring nog in mijn onderarmen was het mijn beurt om de volgende lengte voor te klimmen. Ik traverseerde naar de grote ijspegel. Recht omhoog vanaf hier! Nog 'maar' 40 meter stijl WI6 ijs te gaan... Ik kan je vertellen: "de verzuring was intens."
Met zwaaiende voeten van het dak naar de pegel. Foto: Boris Textor
Aan het einde van de dag skiën en lopen we allemaal voldaan naar beneden met een prachtige zonsondergang. De warme zon op onze gezichten voelt fantastisch. Precies als team Perla Azura aankomt staat team Zauberflöte ook bij de auto's. Grote glimlachen op alle gezichten terwijl we enthousiast de verhalen van deze succesvolle dag met elkaar delen.
De naam zegt het al, we hebben het hier over klimmen op ijs. IJsklimmen wordt tegenwoordig voornamelijk als wintersport beoefend op bevroren watervallen die kunnen variëren van tien tot honderden meters hoog. Je gebruikt ijsbijlen en stijgijzers voor houvast op het gladde ijs. We geven je tips en uitleg over alles wat met ijsklimmen te maken heeft.
Een vriend van Boris, een gids die de topo van het gebied heeft geschreven, geeft ons een tip. Op de Gardenapas zou er een couloir in conditie zijn. 300 meter M4, steile sneeuw afgewisseld met stukken rots en ijs. Aanvallen! Op drie verschillende dagen klimt iedereen van het team deze mooie route. Noor, ik en Boris besluiten dit te doen op de enige slecht-weer-dag van de week. Harde wind is voorspeld. Als we op de pas de auto uitstappen en we bijna wegwaaien twijfelen we even of we gaan. In het couloir waait het niet toch? We leren wat klmmen met spindrift betekent: hoofd naar beneden, ogen dicht, capuchon op.
Aan een stuk door spindrift, niet naar boven kijken! Foto: Boris Textor
Succes is niet gegarandeerd met ijsklimmen in de Dolomieten. Michiel, Robert, Dennis en Boris proberen aan het begin van de week de route Seltene Erden (80º M4+ V+ 350m) op de Wildgall NO wand. De route is relatief recent geopend en zou mooie mixed lengtes garanderen. Dat is iets waar ze al een tijd naar uitkijken!
Robert: "Van zweten in de zon tot rillen van de kou in de wand. Het laatste uur van onze aanloop ploegen we door diepe sneeuw. De Wildgall NO wand komt langzaam dichterbij. Eemaal onder aan de wand aangekomen zien we dat onze route nog avontuurlijker geworden is. Seltene Erden ligt er droog bij. We besluiten toch in te stappen en onze drytool skills op de proef te stellen. Na een spannende lengte compacte plaat, komen we aan in het couloir waar we wat ijs vinden. Drie interessante mixed lengtes later verandert het couloir in een puinbak. Hier besluiten we dat het genoeg is voor vandaag en draaien we om. Na een lange afdaling in een steeds donker wordend dal komen we voldaan aan bij de auto. Ondanks het ontbrekende ijs was het een mooie en super leerzame dag! "
Michiel Telkamp in het droge couloir op de Wildgall. Foto: Robert Löwensteyn
Ijsklimmen in de Dolomieten is zeker een aanrader! Het beste seizoen is half januari tot half februari. Maar dit kan sterk verschillen per jaar. Het niveau van de watervallen is divers, voor ieder wat wils dus. Er zijn WI3 watervallen voor de beginnende ijsklimmer en er zijn lange mixed (ijs met afwisselend rots) lijnen te vinden voor de ijsklimmer die de steilheid wilt opzoeken. Naast lange routes zijn er ook veel leuke natuurlijk gevormde ijsklimtuinen te vinden met enkele touwlengtes. Wij gingen bijvoorbeeld een dagje naar de Rosslahne Eisklettergarten, de Angerer Eisklettergarten en de Möselegraben Eisfall. Wij gebruiken de Eiskletterführer Südtirol - Dolomiten Auer, Bergtagnolli en Marth als topo. De Kompass app is fijn voor stafkaarten van Italië.
Als NKBV-lid draag je bij aan het onderhoud van paden en hutten. Elk jaar dragen de leden gezamelijk €400.000,- bij aan het Gegenrechtfonds. En wist je dat je als NKBV-lid korting krijgt in de meeste berghutten in de Alpen?
