In het zuiden van het Zwitserse kanton Wallis staat Roeland een flinke tour te wachten. Van de 82 vierduizenders zal hij er in deze regio 38 beklimmen. Deze bergen variëren in hoogte tussen 4.062 meter (Ober Gabelhorn) en 4.634 meter (Dufourspitze). De laatste ligt, net als een flink aantal andere toppen, op de Zwitsers-Italiaanse grens.
De bekendste berg in het gebied is zonder twijfel de Matterhorn (4.477 m): de meest gefotografeerde berg ter wereld, hét symbool van Zwitserland en terug te zien op Toblerone-repen, op Caran d'Ache-kleurpotlodendoosjes, en naast de bobsleebaan in Disneyland. De berg heeft een unieke vorm. Vier steile wanden lijken een piramide te vormen, elke kant in een andere windrichting.
Matterhorn (4.477 m)
De berg oefent een bijzondere aantrekkingskracht uit op alpinisten en wannabe-alpinisten. Hij heeft de naam dat hij gemakkelijk te beklimmen zou zijn. De realiteit is echter dat er op geen enkele andere berg in Zwitserland zoveel mensen om het leven zijn gekomen als op de Matterhorn. In 1865 lukte het de Engelsman Edward Whymper voor het eerst om de top te bereiken vanuit Zermatt. De tocht eindigde in een tragedie: vier van de zeven klimmers stortten neer en kwamen om het leven. Sinds die eerste beklimming zijn al meer dan 500 mensen omgekomen. Jaarlijks ondernemen zo'n 3.500 mensen de tocht, vaak mensen zonder ervaring die onderschatten welke invloed het weer kan hebben en welke uitdagingen de berg biedt. Meer dan de helft van hen haalt de top niet, gemiddeld tien mensen verliezen hun leven op de berg.
De Allalinhorn (4.027 m) geldt als makkelijkste en meeste beklommen vierduizender in Zwitserland. Wie het zichzelf zo makkelijk mogelijk wil maken, kan met de Metro Alpin vanuit Saas-Fee tot op 3.500 meter komen. Daarvandaan kost het zo'n twee uur om de top te beklimmen.
Ook de Alphubel (4.206 m) biedt technische gesproken een relatief makkelijke klim. Van Zermatt uit gezien lijkt hij meer op een heuvel dan op een hoge berg. Ook hiervoor geldt echter: begin er niet aan wanneer je niet in de juiste conditie bent.
Als moeilijker gelden bijvoorbeeld de Dom (4.545 m), de hoogste berg die helemaal op Zwitsers grondgebied ligt, en de Täschhorn (4.490 m). De zuidwand van de Täschhorn is een flinke uitdaging. Sommige routes zijn vanwege de klimaatverandering – steenslag en lawinegevaar – zelfs uitgesproken gevaarlijk of niet meer begaanbaar.
De Dom (4.545 m)
Klimaatverandering is voor mensen die in de regio wonen, met eigen ogen zichtbaar. Het Saastal wordt bijvoorbeeld omgeven door bijna twintig gletsjers, zoals de Allalin-, Fee-, Trift-, Grüebu- en Schwarzberggletsjer. Hier is duidelijk te zien dat het ijs vermindert. De hete zomers blijken funest: hoeveel sneeuw er ook valt, hier blijken de gletsjers niet tegen bestand. Zelfs de isolerende dekens waarmee sommige gletsjers in de zomer worden afgedekt, beschermen niet volledig tegen de hitte.
Duurzaamheid is daarom een belangrijk thema in het dal. Saasfee is al sinds 1951 autovrij, betrekt voor 100 procent groene stroom en mag zichzelf daarom Energiestad noemen. Het dorp is bovendien lid van de Alpen Allianz, een netwerk van meer dan 200 Alpendorpen die zich inzetten voor duurzaamheid.
Begin juni stond duurzaamheid een week lang in de schijnwerpers tijdens de jaarlijkse Qualitätswoche. Het ging over de Mountain Cleanup Day, toen schoolklassen en vrijwilligers rommel in het dal hadden opgeruimd, over lokale hotels die groene stappen hebben gezet, en over Carvelo2go, een systeem voor bikesharing: tegen een laag tarief huur je een elektrische bakfiets van een particulier.
Aan de westkant van het dal, op 3.030 meter, ligt de Britannia Hütte. Deze berghut betrekt zijn stroom van zonne-energie, het smeltwater en regenwater wordt opgevangen voor de watervoorziening. Het afval wordt gescheiden en samen met het rioolwater per helikopter in het dal gevlogen.
Zoals Roeland zegt, een beter klimaat begint bij jezelf. We kunnen het wel roepen, maar het begint pas als je zelf actie onderneemt. Lees hier wat jij kant doen!
Ook de berghut Monte Rosa is hard op weg om klimaatneutraal te worden. Deze hightech hut, die vlakbij Zermatt onderaan de Dufourspitze staat, is voor 90 procent zelfvoorzienend. Het smeltwater wordt opgeslagen in een grot, het rioolwater wordt gezuiverd op bacteriële basis en grijs water (afvalwater dat bijvoorbeeld afkomstig is van douches en gootstenen) wordt hergebruikt voor de toiletten.
Zermatt, eveneens Energiestad, is net als Saasfee autovrij. Hoe je er komt? Te voet, op de fiets, met de paardenkoets, of met de elektrische taxi of bus. De bergbanen lopen op duurzame energie. Zo wordt bij de Gornergrat Bahn de energie die vrijkomt bij elke rit naar het dal hergebruikt voor de ritten die de tandradbaan omhoog maakt. Drie treinen naar beneden geven voldoende energie af voor twee treinen die bergopwaarts rijden.
Vanaf Rotenboden (vanuit Zermatt bereikbaar met de Gornergrat Bahn), loopt een themaroute (niveau T4), het Klimahörpfad. Langs en over de Gornergletsjer wandel je in vier uur naar de Monte Rosa-hut. Onderweg hoor je met een audioguide klimaatverhalen over de gletsjers en de bergen. Wie een vierduizender – of 38 – in Wallis beklimt, ontkomt er dus niet aan: het thema duurzaamheid is overal.
Als NKBV-lid draag je bij aan het onderhoud van paden en hutten. Elk jaar dragen de leden gezamelijk €400.000,- bij aan het Gegenrechtfonds. En wist je dat je als NKBV-lid korting krijgt in de meeste berghutten in de Alpen?
