Klettersteige(n) zijn routes over steile rotsen via ladders en staalkabels, waar een speciale klettersteig-uitrusting voor nodig is. Het is erg leuk om tijdens een bergsportvakantie eens onder leiding van een gids een spannende via ferrata te beklimmen. Ook voor kinderen kan het klimmen van een (voor hen geschikte) klettersteig een enorme belevenis zijn. De overgang van een met kabels beveiligde wandelroute naar een 'echte' klettersteig is niet helemaal duidelijk.

meer over klettersteigen

Moeilijkheidswaardering in elk land anders

Er is geen uniforme Europese moeilijkheidsgradering van klettersteige. Er worden globaal vier verschillende waarderingsschalen gebruikt die pogen klettersteige zo objectief mogelijk in categorieën van opeenvolgende moeilijkheid in te delen. De belangrijkste schalen zijn van Schall en van Hüsler. Verder worden de Italiaanse/Franse moeilijkheidswaardering en de Schaal van Werner veel gebruikt. Als je in meerdere landen klettersteige doet, is het heel belangrijk de verschillende schalen goed te leren kennen. Omdat de werkelijke moeilijkheidsgraad van een route per gidsje/auteur kan verschillen, kun je beter niet meteen de moeilijkste klettersteig uit een nieuw gidsje als eerste doen. Voorzichtig beginnen en gaandeweg opbouwen is het devies.

Er bestonden lange tijd vijf tot zes klettersteigniveau’s (zie afbeelding). De laatste jaren zijn er enkele klettersteige gebouwd die zulke steile en moeilijke passages bevatten dat de moeilijkheidsschaal tot F/G (Oostenrijkse schaal) of K8 (Duitse schaal) is gestegen. Ook is er een trend naar steeds langere routes, meer steeds meer fun-elementen zoals netten, touwbruggen, schommels, pendels en ga zo maar door in de route. Met elk niveau wordt de route moeilijker en worden er hogere eisen gesteld aan kracht, uithoudingsvermogen, techniek, durf en mentaliteit. De moeilijkste routes lopen meestal door erg steil en luchtig (geëxponeerder) terrein. De staalkabel die ter zekering dienst is dan soms zo los gespannen dat het niet mogelijk is om deze als voortbewegingsmiddel te gebruiken. De moeilijkheid van de klimtechnische passages kan in dat geval richting 6c of zelfs 7a gaan.

De verschillende moeilijkheidswaarderingen die in Europa gebruikt worden. Bij de Franse schaal ontbreekt in de tabel tussen PD en D de waardering AD, Assez Difficile.

Niet overmoedig worden

Omdat je een val op een klettersteig beslist moet vermijden, is het belangrijk om de moeilijkheidsgraad goed in te schatten en een route te kiezen binnen je technische kunnen. Sommige klettersteige stellen hoge eisen aan kracht, conditie en moed. Oververmoeidheid ligt op de loer met een grotere valkans als gevolg. De kans dat je ernstige verwondingen oploopt als je een flinke val maakt is groot. Denk maar aan alle uitstekende stalen delen waar je op kunt vallen. De afstand tussen je lichaam en de aan de staalkabel ingeklikte karabiners is immers gering, zodat je ongecontroleerd op de rots, een verankering, een ladder enzovoorts knalt. Of de trend naar steeds moeilijkere klettersteige verstandig is kun je mede hierom betwijfelen.

Bereid je hoe dan ook op elke tocht goed voor, las voldoende pauzes in, en eet en drink regelmatig. Ontzie je lichaam zo veel mogelijk tijdens het wachten. Blijf op dezelfde plaats of probeer de eerstvolgende comfortabele (rust) plaats te bereiken. Zo voorkom je dat je door uitputting of zelfoverschatting valt en gewond raakt. Apropos incidenten; de meeste incidenten tijdens het begaan van klettersteige zijn niet het gevolg van een val, maar van blokkades. Men heeft zichzelf in dat geval overschat, de route onderschat en durft niet meer voor- of achteruit.

Als de klettersteig te moeilijk is en je niet verder kunt, overweeg dan eerst of zelfstandig afdalen een veilige optie is. Zo niet, probeer dan hulp te krijgen door roepen, bellen, of op je noodfluitje blazen.