Basiskamp op de Vallée Blanche. (Fotograaf: Martin Platteschor)

Winterse condities tijdens de eerste opklaringen

Na de eerste mazzeltocht verdiepten we ons in het dal meteen opnieuw in het weerbericht. En de conclusie was helaas nog steeds: erg instabiel. Al snel konden de eerder gemaakte ‘Grote Plannen’ de prullenbak in. Maar de zin om te klimmen bleef groot. En de eerdere ervaring had geleerd dat het weer ook ten positieve onvoorspelbaar kan zijn. De rugzakken werden ingepakt met het idee gewoon maar te proberen en te zien wat we kunnen klimmen.

We richtten een basiskamp in aan de voet van de grand Capucin, midden op de Vallée Blanche. Het kamp was voornamelijk gehuld in een dik wolkendek, wat ons zicht beperkte tot slechts enkele meters. Met forse wind en zo af en toe wat sneeuw bleek het niet bepaald een luxe zonvakantie. Daar zaten we dan, opnieuw te dromen, ditmaal in een tent, ditmaal in de bergen…. Zo dichtbij en toch zo ver weg.

Dromen in de tent, gelukkig met een lekker warm prakkie (Fotograaf: Martin Platteschor)

Contamine-Grisolle op Triangle du Tacul

Het weerbericht gaf ons hoop. Het leek erop dat we wederom op een mooie dag konden rekenen. Maar door de neerslag en de aanhoudende de kou van de afgelopen dagen moesten we rekenen op winterse condities. Geen punt! We zijn tenslotte allemaal ook winterklimmers, en soms moet je flexibel zijn. In de vroege ochtend liepen Bas, Jeffrey, Dennis, Niek, Anniek en Noor in de duisternis weg uit het kamp. Op weg naar de Triangle du Tacul om in twee touwgroepen de mixed-lijn Contamine-Grisolle te proberen. Het bleek niet makkelijk te zijn om de instap van de route te vinden tijdens een whiteout; een arctische atmosfeer waarbij boven niet te onderscheiden is van onder door de uniforme witheid. Gelukkig had Dennis de route de avond van tevoren in zijn horloge gezet en loodsde hij met een beetje hulp van Garmin de groep naar de instap.

Toen de groep onder de route stond, trok het kort even open en was de route te zien. Een glimp van de route was genoeg: “Het is helemaal wit… We gaan!” Het begin van de route bestond uit een paar honderd meter steile sneeuw. Gelukkig had iedereen een zwemdiploma, want het leek meer op poederzwemmen dan op klimmen. Het zware werk werd beloond, na de poeder kwam het team boven de wolken, waar de zon een welkome afwisseling van de koude duisternis was. De rest van de route bestond uit uitdagend gemengd terrein, in winterse condities.

Dennis en Jeffrey trotseren de winterse condities in de Contamine Grisolle. (Fotograaf: Bas Visscher)

Tour Ronde Noordwand

Terwijl ‘Team Tacul’ zwom in de sneeuw, wachtten Robert, Regien, Martin en Court in de tent tot het open trok. Het doel van de dag was de Salluard-rotsroute op Pointe Adolphe Rey. Met de whiteout, harde wind en lage temperatuur was het plan om te wachten tot de zon een entree zou maken. Iets later dan gehoopt trok het open, en werd het team verrast door een magisch witte Tour Ronde Noordwand. Alpinisme en opportunisme gaan geregeld hand in hand. Regien en Robert besloten hun rots klimplannen om te gooien en de noordwand van de Tour Ronde in te stappen. Kansen moet je tenslotte niet laten liggen. De condities bleken uitstekend te zijn, een heus dagje midzomer winter. De route was bedekt in een goede laag sneeuw met daaronder genoeg ijs om grip te vinden met je bijlen en stijgijzers.

Regien en Robert werpen hun eerste blik in de Tour Ronde noordwand. (Fotograaf: Martin Platteschor)

Regien in de crux van de Noordwand (Fotograaf: Robert Löwensteyn)

Pointe Adolphe Rey, route Salluard

Toen rond het middaguur de zon in de zuidwand van Pointe Adolphe Rey kwam besloten ook Martin en Court hun plan door te zetten. Warm ingepakt maakte ze zich klaar om de gletsjer over te steken naar de instap van de Salluard-route. De zon deed zijn werk, en al snel verdween de rijp van de rotsen. Weliswaar met koude handen trotseerde ze samen de ene na de andere geweldige pitch “Chamonix-graniet”. De Salluard-route biedt alles wat je als trad-klimmer wensen kan: prachtige cracks, offwidths en chimeys.

Martin in de Salluard route (Fotograaf: Court Haegens)

Court in de prachtige schoorsteen lengte van de Salluard route. (Fotograaf: Martin Platteschor)

Afdaling via Trois Monts Route

Ondertussen was ‘Team Tacul’ begonnen aan de laatste meters naar de top. Boven op de Triangle du Tacul stond een harde ijzige wind. De wind was zo koud dat handschoenen, die nat waren geworden tijdens het klimmen, stijf bevroren raakten. Veel tijd om te genieten van het uitzicht nam het team niet, in beweging blijven was belangrijker om niet af te koelen. De afloop via de noordoost flank bleek in de winterse condities uitdagend. De gletsjerspleten waren bedekt met een verse laag sneeuw. Meerdere keren bungelde Dennis met beide benen in het luchtledige. Gelukkig bleef het bij kleine spleten, maar het bleef opletten tot het einde.

Dennis in de laatste meters naar de top. (Fotograaf: Bas Visscher)

Verhalen uitwisselen

Aan het eind van de dag kwam iedereen weer bij elkaar in het basiskamp, waar we enthousiast verhalen uitwisselden in onze zelfgebouwde zithoek. De dag die met lage verwachtingen begon, bleek uiteindelijk harstikke succesvol. Zo zie je maar: je flexibel opstellen en kansen pakken is een goede strategie als het weerbericht instabiel is.

Verhalen uitwisselen in de zithoek van ons basiskamp. (Fotograaf: Bas Visscher)