© Chris König

De trail

De Slovenian Mountain Trail is een van de oudste langeafstandswandelingen van Europa. Deze trail ofwel 'thru-hike' is gemaakt ter ere van de oprichting van de Sloveense bergsportvereniging PZS in 1953. Startend vanaf het oosten in Maribor loop je over drie bergketens naar het westen. Uiteindelijk eindig je na 617 kilometer in Debeli Rtic aan de Adriatische kust. Deze monstertocht voert je over tenminste 30 bergtoppen, drie bergkammen en langs 55 berghutten. Voor je gevoel is het een 40 dagen lange huttentocht.

Cijfers:

• Start: Maribor
• Eind: Debeli Rtič
• Kilometers: 617
• Toppen: 30
• Hutten: 55
• Hoogtemeters: 37000
• Dagen: 35 - 40

© Alpine Association of Slovenia (PZS)

Heuvels van Pohorje

Mijn avontuur start dus in Maribor, in het oosten van Slovenië. Het begin van deze trail ligt aan de rand van deze tweede stad van het land. De route voert je direct door de bossen omhoog naar de eerste berghut. De hele trail kent in totaal 37000 hoogtemeters en dat merk ik meteen, want de eerste 15 kilometer gaan vrijwel steil omhoog door het bos. Doordat het wat broeierig is, kom ik na vier uur helemaal doorweekt aan bij de hut. Een goede voorbode voor wat komen gaat, blijkt later.

De eerste sectie van zo’n zes dagen en 100 kilometer brengt mij over de heuvels van Pohorje. Hoewel ik nog niet in de ‘echte’ bergen ben, maak ik als snel zo’n 1000 tot 1500 hoogtemeters per dag en loop ik gemiddeld iets meer dan 20 kilometer. Waar ik de eerste dagen slechts een handjevol dagwandelaars tegenkom, ontmoet ik Robert op dag drie, een gezellige Amerikaan die de trail op dezelfde dag begon als ik. Het is fijn om de lange dagen in de bossen samen op te trekken.

De eerste beklimmingen

Na zes dagen laat ik de bossen achter mij en sta ik recht voor de eerste echte uitdaging van de Slovenian Mountain Trail. Een flinke bergwand die steil omhoog lijkt te gaan. Het klimwerk kan beginnen. Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht. Dit is toch waarvoor je het doet, denk ik bij mezelf. Via een steile weg klim ik samen met Robert omhoog. Het is meer klauteren op handen en voeten dan lopen. Soms heb ik enige houvast aan de stalen pinnen of een gezekerd stuk door een stalen kabel. Deze vorm van wandelen of 'alpine hiking' is kenmerkend voor Slovenië.

Als ik na aankomst bij de hut nog eens goed om mij een kijk besef ik me dat ik me nu echt in de bergen bevindt, de Kamnische Alpen. Helaas is de trail voor Robert iets minder fijn. Een beetje hoogtevrees gooit roet in het eten en hij besluit te stoppen. Dat is flink balen, want het was erg gezellig samen. En de lange dagen door de bossen waar je weinig mensen tegenkomt, maakt het mentaal soms best zwaar. Maar goed, het eerste deel van de trail, dat nog relatief onbekend en daardoor rustiger is, zit erop. Dat maakt deze ervaring nog specialer.

© Chris König

Veiligheid voorop

De komende dagen trek ik door dit onbekende berggebied en top ik de eerste hoge pieken. De Kamnische Alpen kenmerken zich door de steile kalkstenen wanden, bewoond door steenbokken. Doordat het erg warm is geweest de afgelopen periode, wordt er veel onweer voorspeld. Het is flink passen en meten om qua planning niet in de problemen te komen. Ik begin vaak vroeg en kies soms een iets andere route dan de officiële trail. Want veiligheid staat voorop.

Er staan drie grote beklimmingen op het programma, maar ik besluit het zekere voor het onzekere te nemen. Ik beklim de eerste piek en daal af naar een bivak. De beklimming is redelijk verticaal, dus mijn klettersteigset komt goed van pas. Dit blijkt de juiste keuze te zijn. Voordat ik in de bivak aankom, pakken de donkere wolken zich samen en schuil ik voor de harde klappen. Ik heb geluk, want deze bivak ‘Pod Skuto’ blijkt ook nog eens een parel te zijn. Hier kan ik wel een nacht doorbrengen!

©Chris König

Langs de grens met Oostenrijk

Na een steile afdaling uit de Kamnische Alpen ben ik op weg naar de volgende bergketen: de Karawanken. Een fijne afwisseling, omdat de trail hier iets makkelijker is en er geen grote technische stukken in zitten. Onderweg top ik nog een paar tweeduizenders die allemaal goed te bewandelen zijn. De trail vordert nu snel. In de verte doemt de machtige Triglav met al haar pieken eromheen op. De hoogste top van Slovenië komt steeds dichterbij. Een groot deel van de trail loopt hier gelijk met de Oostenrijkse grens. Rechts zie ik de kleine dorpjes in Karinthië en links kijk ik uit op het meer van Bled met zijn kerk in het midden. Doordat mijn lichaam na vijftien dagen meer gewend raakt aan de inspanning en het weer eindelijk stabiel is, kan ik volop genieten. Onderweg ontmoet ik nog twee Britse wandelaar met wie ik een tijd optrek. Ik lach heel wat af door hun typisch Britse humor.

Dé Triglav

De Karawanken waren mooi, maar ik ben blij om af te dalen naar Mojstrana. Dit is een klein bergdorpje aan de voet van de Julische Alpen. Het dorpje is het begin van misschien wel het mooiste deel van de trail door het Triglav National Park. Hier liggen een paar van de hoogste pieken op de route met de Triglav als hoog(s)tepunt. Vanaf Mojstrana loop je naar de berghut Aljazev Dom, waar je het partizanenmonument met de kenmerkende karabiner ziet. Nu is het klimmen geblazen naar de hoogste berghut in Slovenië: Triglavski Na Kredarica Dom. Deze hut is wat groter en bevindt zich mooi gelegen, net onder de top van de Triglav. Vanaf hier is het nog maar een uurtje naar de top. Omdat ik in de middag aankom, besluit ik niet direct door te gaan maar de volgende dag met zonsopgang de klim te voltooien. Na een korte nacht vertrek ik ’s ochtends al om 5 uur om anderhalf uur later op de top te staan. Wat een mooi uitzicht met de rode ochtendzon. Ik daal af via dezelfde weg om mijn tas op te halen in de hut en ben nog op tijd om mee te ontbijten.

Op naar de Jalovec

De komende dagen vervolg ik mijn weg door de Julische Alpen. Vanwege de slechte weersvoorspelling besluit ik om iets van de trail af te wijken en dan in tegengestelde richting naar de Jalovec te lopen, de tweede hoogste top. Die wil ik niet missen, want ik heb er goede verhalen over gehoord. Door een extra rustdag in te lassen, kan ik met goed weer omhoog. Na een overnachting in de knusse berghut Pod Spickom (aanrader!) beklim ik de 2604 meter hoge bergtop die wat technischer is dan de Triglav. Eenmaal boven kijk je uit over een groot deel van de Alpen. In de verte zie ik zelfs de besneeuwde Großglockner, de hoogste berg van Oostenrijk. Het was het wachten waard!

© Chris König

De hoge pieken van de Julische Alpen waren fysiek best zwaar. Maar door de gezellige hutten, prachtige natuur en uitdagende trails ben ik er goed doorheen gekomen. Na een paar flinke afdalingen laat ik het hooggebergte achter me en zak ik af naar het zuiden. Het is inmiddels dag 26. Ik zit precies op de helft van de trail qua kilometers, maar ruim over de helft qua dagen. Dit betekent dat ik nog flink veel kilometers in te halen heb!

Het middelgebergte af naar de Adriatische kust

De heuvels van Idrija zijn niet zo hoog. Wanneer ik denk dat het gedaan is met het vele stijgen en dalen, komen er flink wat pittige dagen met gemiddeld 30 kilometer en meer dan 1000 hoogtemeters per dag. Wat ik wel heb geleerd, is dat er geen makkelijke dagen zijn op de Slovenian Mountain Trail. Na een aantal lange wandelingen komt de trail steeds dichter bij de Adriatische kust. Het lijkt soms of ik er bijna ben, terwijl het toch nog ruim 200 kilometer is! Dat komt doordat ik vanaf een aantal toppen de zee al kan zien. Inmiddels is het half september en sluiten de meeste berghutten in dit deel van Slovenië. Gelukkig hebben ze vaak een winterbivak of kun je bij een nabijgelegen boerderij met slaapplekken terecht. Ik ontmoet twee andere hikers op de trail en samen lopen we richting het eindpunt.

Aan elk avontuur komt een eind

Het voelt goed en wat onwennig om de Slovenian Mountain Trail bijna te eindigen. Na ruim 35 dagen ben ik het zo gewend om wakker te worden in de bergen, in een berghut te slapen en de hele dag te wandelen in de natuur met als enige doel het bereiken van de volgende hut. Nu dit bijna voorbij is, ben ik blij en verdrietig tegelijkertijd. Blij om deze trail gezond af te ronden, maar ook jammer dat er een einde komt aan zo’n mooi avontuur. Na 617 kilometer en precies 40 dagen eindig ik mijn langeafstandswandeling in Debeli Rtic en neem ik een duik in de Adriatische Zee. Een passend einde.

Wat je moet weten

De Slovenian Mountain Trail is een uitdagende langeafstandswandeling. De trail gaat over alpien terrein met gezekerde, maar ook veel ongezekerde passages waarbij je exposed staat. Een helm en klettersteigset zijn een absolute must. Zorg ervoor dat je goed voorbereid bent. Let ook goed op de weersomstandigheden, want het weer is erg onvoorspelbaar in de Sloveense bergen. Ik bereidde mij voor door een alpiene cursus te volgen en meer ervaring op te doen door makkelijkere langeafstandswandelingen te lopen. Bekijk hier alles wat je moet weten over de Slovenian Mountain Trail en de volledige paklijst.