Op een objectieve manier de moeilijkheid van Alpiene routes bepalen is niet eenvoudig. Naast de technische moeilijkheden, lengte en hoogte spelen ook factoren als de seizoenen en bijbehorende weersomstandigheden een grote rol. Toch wordt geprobeerd de zwaarte van een route in één overall-waardering samen te vatten. Hoe, dat leggen we je hier uit.

De alpiene moeilijkheidswaardering

In de Alpenlanden wordt een systeem gebruikt van moeilijkheidswaarderingen voor Alpiene routes. Wat direct opvalt aan dit systeem is dat er niet, zoals bij het rotsklimmen, voor een betekenisloos cijfer is gekozen. De naamgeving van de in totaal 7 categoriën is gelijk ook een waardeoordeel over de klim; die is bijvoorbeeld 'eenvoudig' of 'erg moeilijk'. Vaak wordt deze waardering aangevuld met extra informatie in de vorm van technische moeilijkheid van de ruote en/of de maximale steilte van ijspassages.  

* Binnen het AD niveau vind je extreem grote verschillen. Sommige lange en serieuze graten worden slechts met AD gewaardeerd, maar zijn niet te onderschatten.
**  In de hogere moeilijkheidsgraden is het zinvoller naar technische moeilijkheden, lengte, hoogte en specifieke eisen te kijken dan naar de overall-waardering.

Eigen kunnen

Als je de alpiene gidsjes van nu met die van tientallen jaren geleden vergelijkt dan valt op dat de overall-waardering van routes niet of nauwelijks is aangepast aan de veranderde omstandigheden. Wat vroeger een makkelijk sneeuwveld was kan nu een tijdrovend en gevaarlijk puinveld met op scherp liggende rotsblokken zijn. Maar misschien nog wel belangrijker dan de klimaatverandering is dat ook de klimmer veranderd is. Waar vroeger het technisch niveau van klimmers de limiterende factor was, is dat tegenwoordig vaak het gebrek aan ervaring in eenvoudig (basis-) terrein. Een hoog technisch klimniveau in rots of ijs is voor goed getrainde klimmers snel te bereiken, door in hal en rotsen te trainen. Ervaringsuren maken in alpien basisterrein is lastiger. Daarvoor moet je immers in dat terrein zelf op pad zijn.

Stel we nemen twee fictieve routes als voorbeeld. Route 1 is een relatief korte en overzichtelijke met ED gewaardeerde pure rotsroute in het Mont Blanc massief. De route kan vanaf elke standplaats abgeseild worden. Route 2 is een lange D-graat zonder tussentijdse ontsnappingsmogelijkheden. Route 1 is voor de moderne, goed getrainde klimmer echt niet meer 'Extremement Difficile', maar gewoon een leuke technische uitdaging. Route 2 met beperkte zekeringsmogelijkheden, losse rots en verse poedersneeuw is daarentegen een gevaarlijke, tijdrovende en niet te onderschatten onderneming. 

Het belangrijkste om naar te kijken of een alpiene route met een bepaalde moeilijkheidswaardering bij jou past, is kijken of het type route overeenkomt met jouw ervaringsniveau. Het samenspel van alle factoren zoals weer, omstandigheden, fysieke en mentale conditie van jou en je tochtgenoten in de touwgroep bepaalt vervolgens wat de definitieve moeilijkheid van deze route op die ene specifieke dag is.  

Leidraad 

Staar je dus niet blind op de overall-waardering, maar beoordeel elke tocht voor je zelf en je tochtgenoten afzonderlijk. De overall-waardering is maar één van de vele infobronnen die je gebruikt om te bepalen of je een tocht aan kan of niet. Met de info uit gidsjes en internetfora achterhaal je hoe de geplande route zich verhoudt tot routes die je al gedaan hebt. En omdat de condities van alpiene routes - net als je eigen conditie - sterk variëren bepaal je pas last minute of de tocht binnen je capaciteiten ligt of niet. 

Duren je tochten structureel langer dan de richttijd uit het gidsje? Doe een stapje terug. Kies voortaan kortere en eenvoudiger tochten die je wel veilig en relaxt binnen de gidsjestijd kunt doen.

Zie ook de SAC-Berg- und Hochtourenskala