Tekst: Laura Westendorp

Voor een goed gevulde tribune (met vloerplanken was op de bouldermat met banken en stoelen een tribune gebouwd) mochten de finalisten de boulders inlezen. Per boulder was er vervolgens vier minuten klimtijd, waarbij de mannen en vrouwen naast elkaar klommen. Zo gebeurde het een enkele keer dat beide klimmers tegelijk boven kwamen. Er werd meteen gepoetst, zodat er doorgeklommen kon worden. Het tempo zat er, net als in de stevige beats die uit de muziekboxen kwamen, goed in.

Top van Nederland aanwezig

De zussen van Essen bevonden zich, beiden terug van een vervelende blessure, weer onder de finalisten. Amber Schiffeleers, tweede in het algemeen klassement, viel net buiten de finale. Bij de mannen had ‘outsider’ Armen Shamelian zich geplaatst, waardoor Mischa Radt – bij de start van de wedstrijd tweede in het klassement – zevende werd en eveneens de finale miste.

“Hier staat het sterkste veld van Nederland: op een enkele uitzondering na is de hele top vandaag aanwezig”, stelde hoofdjury Erik de Lepper na afloop tevreden. “Terecht dus dat de boulders hard zijn. In de kwalificatie zie je dan, vooral bij de dames, enorme verschillen. De één wandelt door de boulders, een ander haalt niet eens één zone. De finale was intelligent gebouwd, waardoor het verschil er goed uitkwam. Complimenten voor het bouwteam!”

Pittige finaleboulders

Was de kwalificatie pittig, de finaleboulders waren beslist ook uitdagend. Voor de dames was de eerste boulder een leuk vormgegeven mintgroene dyno. Het springen naar een schuin geplaatste sloper en daar grip vinden bleek lastig. Dat kostte de klimmers meteen al enkele pogingen en hier en daar een pijnlijk gezicht: enkele kwalificatieboulders waren gemaakt van gloednieuwe grepen die nogal wat vel hadden afgeschaafd. Daarna volgden wat kleine greepjes op weg naar de top, die eveneens moeilijk te bereiken was. In twee pogingen boven was hier het beste resultaat.

Gladde slopers

De eerste mannenboulder, welke tegelijkertijd met de dames geklommen werd, ging alle finalisten soepel en in één go af. Dat was beslist niet het geval bij de uit fel groene gladde slopers bestaande tweede boulder, waar je na een moeizame gespreide startpositie (één arm links, een toehook rechts) snel met een voet steun moest zoeken bij een wat onopvallend geplaatste ruwere greep aan de zijkant. Zowel de broers Brand als Don van Laere lostten deze puzzel heel knap in één keer op. Hierdoor wisten zij zich op het scorebord los te maken van de rest.

Horizontale dyno

Voor de dames hadden de bouwers een horizontale dyno gemaakt, waarop voormalig Oranjeklimster Pleun Frank zo makkelijk overhuppelde dat het leek alsof dit niets voorstelde. Maar deze boulder was allesbehalve makkelijk, zo bleek uit de vele pogingen die het andere klimsters kostte. Bovendien volgde daarna nog een lastig eind. De meesten deden dit voorzichtig waarbij ze soms misgrepen. Lisa Klem pakte de laatste module snel en daadkrachtig en wist daarmee de boulder in drie pogingen te beslechten. De als eerste geplaatste Sabina van Essen had beide problemen nog sneller overwonnen en kwam met een flash op de eerste plek.

Holle grepen

De mannen kwamen daarna voor een frustrerende boulder te staan die inspringen vergde. Daarna moesten ze zichzelf in de startpositie, bestaande uit holle grepen, vastklemmen. De minigreepjes die volgden waren zo geplaatst dat verschillende klimmers sneuvelden. Mark Brand kwam in zeven moeizame pogingen als enige boven en legde daarmee de basis voor zijn gouden medaille.

3e finaleboulder

De ruwe bruinrode modules in de derde damesboulder schaafden bij sommige klimsters het laatste beetje vel weg. Terwijl de tijd wegtikte moesten zij tape om hun vingertoppen wikkelen voor ze opnieuw de ondergreep na de startpositie konden vastnemen. Daarna was het voorzichtig reiken om evenwicht te houden, met hele kleine voetsteuntjes die amper steun gaven. Lynn van der Meer kwam een heel eind, maar gleed in de laatste seconden van de module. Alleen Lisa raakte hier de eindgreep, zij het zonder deze te fixeren.

Kracht & lengte

Na deze plaat vergde de laatste boulder kracht – en lengte hielp ook. Lynn kon relatief makkelijk bij de bolle vrij hoog geplaatste greep, daarna was het hand over hand schuiven over een conisch gevormde module op weg naar de top. Het kostte haar, net als Lisa, drie pogingen: goed voor de tweede en eerste plek. De net iets kortere Sabina had veel meer moeite met het bereiken van de greep, maar wist uiteindelijk met een behendig sprongetje toch boven te komen. De zes pogingen die ze nodig had maakten dat ze genoegen moest nemen met de bronzen medaille.

De naastgelegen mannenboulder leek wat op deze met dezelfde soort grote modules en dezelfde hand-over-hand methode, ook hier was een dyno nodig om ver te komen. Paul was de eerste die de top bereikte, Mark lukte het ook. Daarmee had Mark vier tops en de gouden medaille, Paul werd tweede. Don eindigde op de derde plek.

Podium

Check de volledige uitslag

Volgende wedstrijden

De jeugd gooit op 2 en 3 april bij Block013 in Tilburg alles weer in de strijd om een plekje op het podium te bemachtigen én een startplek op het NJK. Op 16 april vindt dit NJK Boulder 2022 plaats en op 17 april Boulder 4, beide bij Boulderhal de Campus in Den Haag.