Uitnodiging Skimoteam

Mijn hele zomer was gericht naar de CCC, een 100km trailrace die deel uit maakt van het UTMB trail festival en gehouden wordt in September. Vanwege blessures was het mentaal een redelijk intens objectief en ik had besloten erna niets meer op mijn schema te zetten en de winter met een lege kalender in te gaan.

Tot dat het berichtje van Alke Staal in mijn inbox aankwam: “doe je mee aan de Skimo team selectie weekend in Oktober?”

“Ooooh leuk” dacht ik meteen en mailde Rogier vervolgens om me aan te melden. Hmmm, het gaf me een maand om te herstellen van de CCC en nog wat snelheid in mijn benen te trainen. Dus het “off seizoen” werd nog even uitgesteld.

Olympische droom

Ik ging het selectieweekend met geen enkele verwachtingen in. Ik had me er mentaal op voorbereid om niet geselecteerd te worden en dat vond ik wel ok. De winter zou met avonturen ingedeeld worden. Tot dat het doel van kwalificatie voor de Olympische spelen besproken werd. Ik ben een dromer en dit is een grote droom, en of je nu een topatleet bent of een wannabe atleet, wie heeft er nou niet de droom om voor zijn land naar de Olympische spelen te kunnen gaan, of in ieder geval deel te maken van het team om de selectie waar te maken?

Toen het Nederlands team bekend werd gemaakt vulde mijn lege winter kalender zich in snelle tijd met Skimo wedstrijden en trainingsweekends!

Het eerste trainingsweekend was al snel na het selectieweekend. Na een zonnige week (off seizoen) in Mallorca reed ik met een auto volgeladen met ski’s, winterkleding en weekend voorraad aan voedsel richting Saas-Fee, waar ik met mijn teamgenoot Paul, coach Alke en mijn vriend Yann een intens trainingsweekend op de ski’s tegemoet ging.

Om Nederland te kwalificeren voor de Winter spelen 2026 is een geen kleine taak. Ik had daardoor besloten om er alles aan te doen om die kans zo groot mogelijk te maken. Met die beslissing kwam ook werken met een nieuwe coach, Emilio Corbex die de moeilijke taak had om mij van een lange afstand atleet naar een sprint Skimo atleet om te toveren. En een Skimo atleet met redelijk weinig race ervaring!

Wat ik het leukste vind van het Nederlandse team is dat we allemaal dromers zijn, allemaal een verhaal te vertellen hebben en daardoor is het gemakkelijk om inspiratie en motivatie te vinden binnen het teamverband. Alke en ik zijn bijna buren met een berg tussen ons in en Paul woont twee uurtjes van mij vandaan. Het besluit was daardoor genomen om het team te splitsen zodat we niet uren lang reizen verloren en wij hier in de buurt bleven terwijl Anneloes, Jens en Allard op de Oostenrijkse gletsjer gingen skiën.

Trainen op techniek

Voor het weekend hadden Paul en ik onze trainingsplannen vergeleken wat goed aansloot bij elkaar en mijn vriend Yann zou ons helpen met de technische trainingssessies. Wat al snel duidelijk was dat wij qua technisch niveau heel veel te verbeteren hadden vergeleken met de top teams. Goede technische skills hebben is geen kwestie van fysiek talent maar puur een kwestie van oefenen, oefenen en nog meer oefenen. Er waren dus geen excuses om dat niet foutloos te kunnen doen gedurende het wedstrijdseizoen. De dagen waren daardoor verdeeld in drie tot vier uur lange duurtrainingen in de ochtend en één tot twee uur durende sprint & techniektrainingen in de namiddag. Voor de namiddagtrainingen zetten we een mini-race parcours uit. Op zaterdag namen we dit parcours meerdere malen op rustig tempo door inclusief alle wisselingen. Op zondag was dit een pure sprintsessie waarin we met intensiteit de wisselingen moesten doen. Het was leuk om Yann en Paul te zien racen met elkaar terwijl ik zo dicht mogelijk bij de jongens probeerde te blijven. Behalve de eerste dag zat het weer niet echt mee met sneeuw, regen en behoorlijke wind. We hebben het geluk door Julbo gesponsord te zijn om de ogen te kunnen beschermen van de zon op de gletsjer en ondanks de sneeuw goed te kunnen blijven zien op de afdalingen!

We hadden het geluk om de Belgische wereldkampioen Max Drion tegen te komen die zich in de ochtenden bij ons aansloot en een avond bij ons kwam eten. Het was heel interessant om zijn verhaal te horen, zijn trainingssessies waar te nemen, en veel waardevolle tips te krijgen. We zagen een glimp van het leven als professioneel atleet op topniveau. Behalve een ongelofelijk sporttalent, is Max ook een zeer sympathieke gast en ik zie er naar uit om hem volgend seizoen aan te moedigen.

Mijn hele trainingsschema is omgegooid van lange duurtrainingen naar korte intense sessies met veel technische training. Het is verfrissend om dit te doen en samen te werken met een coach, teamgenoten en teambegeleiding die allemaal eenzelfde uitkijk op het leven hebben met een passie voor de bergen en een passie voor topsport maar met een gevoel van humor dat ons met beide benen op de grond laat blijven staan.

Ik heb ongelofelijk veel geleerd in korte tijd in Saas-Fee en er gaat qua trainingswijze niet veel veranderen tussen nu en het begin van het wedstrijdseizoen in Januari. Paul en ik hopen nog een paar dagen samen te kunnen trainen voordat het hele team bij Alke komt midden december. De focus blijft voor mij op techniek- en intensiteitstraining voor de komende weken en als het mogelijk is een sprint ‘trainings’ race in december om een uitgangspunt te hebben en mijn zwakke punten te kunnen identificeren om daar vervolgens meer specifiek aan te kunnen werken.

Ik ben al onze sponsoren, Dynafit, Julbo, Outdoor XL, Hotel Esprit Montagne én de NKBV enorm dankbaar voor het geven van deze kans, het voelt echt als een droom op dit moment! Het zal wel anders voelen als ik al hijgend en zwetend met de top probeer mee te draaien, maar aan het einde van dit seizoen wil ik kunnen zeggen dat ik alles gegeven heb, met een lach (of grimas) op mijn gezicht!