Afgelopen zomer ging ik voor het eerst buiten klimmen in de rots. Tijdens een singlepitchcursus in het Ötztal leerde ik de basisvaardigheden voor het zelfstandig klimmen. Wat was het een wereld van verschil met klimmen in de hal. Ga je ook voor het eerst naar buiten? Misschien heb je wat aan mijn tips.
Door Naomi Persoon
Voor Hoogtelijn mocht ik afgelopen zomer kennismaken met buiten klimmen. Het Oostenrijkse Ötztal leende zich heel goed voor deze eerste stappen in de rots. Maar wat had ik me vergist door halklimmen als uitgangspunt te nemen. Het principe van klimmen en zekeren is hetzelfde, maar daar houdt de vergelijking wel op. Dat was ontzettend leuk om te ervaren en daarom deel ik graag mijn tips.
Kun je in de hal al aardig en 5c-route klimmen, buiten kunnen de gradaties heel anders liggen. Hoewel ook in de hal de ene route je beter ligt dan de andere, is het gemakkelijker om in een oogopslag de route duidelijk te hebben. In de rots vind je geen groene, gele, rode of paarse grepen die je de weg wijzen, maar zul je je eigen pad moeten kiezen. De makkelijkste weg omhoog bepaalt de gradatie van de route. Maarja, soms vind je die niet....
Waar je in de hal nog overwegend in toprope klimt, hangt er buiten geen touw voor je klaar. Dan is het zaak om voor te klimmen (dat leer je tijdens de cursus) en dus je eigen touw mee naar boven te leiden. Deze klip je in in zelf meegebrachte setjes die je in de haken in de wand vastklipt. Dat klippen is nog kunst op zich. Het kan geen kwaad om thuis of in de hal alvast wat te oefenen met het eenhandig vastklippen van je setje en vervolgens met een hand het touw erin klippen. Als je dit vloeiend kunt in de rots, verspil je veel minder kracht dan wanneer je hangt te klungelen met een heen-en weer zwengelend setje waar je het touw maar niet doorheen krijgt.
In de hal hoef je nooit op zoek naar de beste klimspots. Buiten kun je gebruik maken van beschikbare topo's, maar echt maatwerk krijg je wanneer je een local vraagt waar de mooiste routes liggen voor jou. Een deel van de gebieden is namelijk niet of niet volledig gedocumenteerd in officiële topo's maar te mooi om over te slaan. Bedenk trouwens wel dat locals vaak zeer ervaren zijn en dat ook 'leichte' routes soms al best een uitdaging kunnen zien voor een buitenstaander.
Tja, mooier word je er niet op. Hoewel je in de hal al aardig gebutst en geschaafd uit je klimtraining kunt komen, is dat buiten nog drie keer zo erg. De rotsen geven totaal niet mee, overal zitten overwachte uitsteeksels en de plek waar je zekert is vrijwel nooit zo gelijk als binnen. Mijn knieën en schenen waren aan het eind aan van de week zwart/blauwig/groen van kleur en van de meeste plekken kon ik me niet herinneren waar ik ze had opgelopen. Het is niet iets om bang voor te zijn, maar houd er even rekening mee als je bijvoorbeeld na je vakantie een jurkje aan wilt naar een bruiloft.
Hoewel er inderdaad overal uitsteeksels zitten, zijn ze er nooit als je een meterslange plaat probeert te overbruggen. Kenmerkend voor klimmen in het Ötztal zijn namelijk de routes waarin je op wrijving klimt. Dat betekent dat je op je voeten moet vertrouwen en goed moet letten op hoe je grip van je klimschoenen benut. Durf te gaan staan op je voeten, gebruik je handen slechts om je balans te houden en zet kleine stappen om zoveel mogelijk je gewicht te verdelen.
Tijdens een cursus leer je verschillende touwtechnieken en de belangrijkste knopen voor veilig klimmen en zekeren. Hoewel de bulinknoop niet de eerste knoop is die je aanleert, is het wel een heel fijne knoop om te gebruiken als je routes wilt uitwerken (dus even blijft hangen) of als er een redelijke kans is dat je uit de route valt. Waarom? Omdat deze knoop zichzelf niet helemaal vasttrekt zoals een achtknoop dat doet. Wanneer je bij een achtknoop in je touw valt, kan de knoop zo strak komen te zitten, dat je hem er met je stramme vingers nauwelijks nog uit krijgt. Een bulinknoop trekt zichzelf niet strakker in de knoop en is daardoor makkelijker uit elkaar te krijgen. Daarbij wil ik wel zeggen dat de bulinknoop ingewikkelder is om te maken, maar ook om te controleren. Wij mochten hem dan ook alleen gebruiken als de gids hem had gecheckt.
Klimmen is oefening, concentratie en doorzettingsvermogen, maar vergeet als je in zo'n geweldige omgeving bent als het Ötztal ook zeker niet volop te genieten van de natuur om je heen. Aanlooproutes zijn al momenten waarop je nog eens extra om je heen kunt kijken en misschien staat je vanaf de top van een route ook wel een geweldig uitzicht te wachten. Je bent op vakantie, geniet!
Wil je meer lezen over mijn ervaringen in het Ötztal en ontdekken wat je allemaal leert tijdens een single-pitchcursus? In Hoogtelijn 3 van 2020 staat de hele reportage inclusief details over reis en verblijf naar en in het Ötztal.