Florian

“De zomer moet je voelen, zien en vooral ruiken! Nee, niet het gevoel van de zon in je nek en zand tussen de tenen of de geur van gemaaid gras en bloeiende fruitbomen. Ook niet de aanblik van de eerste varende bootjes met zuipende studenten door de Amsterdamse grachten. Ik krijg het zomergevoel op het moment dat ik voor het eerst in het jaar de wit glanzende en plakkerige smurrie uit een fles in mijn nek smeer en dat de geur daarvan mijn neus bereikt. Zonnebrand ruikt net zo plakkerig als dat het aanvoelt. Het is een complete en intense ervaring, en vooral die eerste smeerbeurt van het jaar laat mij alle broeierige zomers herbeleven die ik sinds mijn jeugd heb meegemaakt. Soms heb ik zin om de ervaring helemaal compleet te maken, dan koop ik een fles aftersun van Tschamba-Fii. Ken je die bruine fles nog? Natuurlijk is Tschamba-Fii niet bedoeld voor de broeierige zomerse dag, maar voor de zwoele zomeravond. Dan nog een witbiertje in de hand en een klimgidsje op schoot en ik ben zomers-gelukkig.”

Begin van de zomer voor Florian Begin van de zomer voor Ico

Ico

“Het begin van de zomer is onlosmakelijk verbonden met Fontainebleau. Zonder discussie ging de meivakantie in negen van de tien keer naar het magische bos ten zuiden van Parijs. Waarbij die meivakantie steevast de start van het kampeerseizoen inluidde. En dus de zomer. Het inpakken van de auto met kampeerspullen, topo’s, wandelaart, klimschoentjes, crashpad en andere parafernalia (‘we hebben toch wel de kokosmatjes en zakjes met ‘pof’ mee?). De Michelin-kaarten (‘Autoroutes’ en ‘Environs de Paris’) naast de IGN-kaart 1 op 25.000 van het bos. Parijs ronden, de Autoroute du Soleil met de laatste kilometers door steeds mooier landschap, we laten Milly rechts liggen, kijken naar Le Coquibus links en slaan rechtsaf naar de camping. ‘Ah bonjour, bienvenue’ en we houden al € 20 klaar als onderpand voor het pasje van de slagboom. Waar gaan we staan (nee, niet te dicht bij het zwembad en ja, je moet wel een slackline en hangmat kunnen ophangen) en achteloos routineus zetten we de tent op. ’s Nachts geluiden van de uil in het bos, ’s ochtends vroeg wakker van de vogels en daarna de wandeling om vers brood te gaan halen bij het bakkertje bij de ingang van de camping. En dan klimmen. Zorgeloos klimmen. Want het is zomer. “

Rinske

Mijn zomer begint tegenwoordig precies waar de winter ophoudt. Jarenlang trok ik alleen in het zomerseizoen de bergen in. Dat betekende soms wel dat ik naar de andere kant van de evenaar trok om ook in januari of februari een beklimming te kunnen doen. Maar een aantal jaar geleden ontdekte ik de magie van de bergen in de winter. Sindsdien ben ik er niet weg te slaan. Niet voor skiën of snowboarden, maar wel voor ijsklimmen, meerdaagse sneeuwschoentochten of munro bagging, het beklimmen en afvinken van de 282 bergen hoger dan 914,4 meter in winters Schotland. Zo is tegenwoordig elk moment van het jaar uitermate geschikt om de bergen in te trekken. Wanneer de watervallen beginnen te smelten en de sneeuw natte pap wordt, weet ik dat het zomerseizoen begonnen is.”

Begin van de zomer voor Rinske Begin van de zomer voor Rien

Rien

“Dit jaar pak ik de routine weer op waar ik hem pre-corona heb achtergelaten, met de alpiene conditietrainingen van Aernout. In april, mei en juni bouw je in de Kaapse bossen aan het zomerseizoen. Een Alp of Pyrenee komt elke zomer wel voorbij, dus die zitten stevig in het spiergeheugen, maar de trainingen zijn voor mijn spieren toch een wake-up call: dit wordt er straks van jullie verlangd, dus wen er maar aan. Nou ja, geheel ontwennen, dat doe ik mijn spieren natuurlijk nooit aan. Een spier moet zich altijd gelukkig kunnen voelen, toch?”

Begin van de zomer voor Lineke

Lineke

“De zomer begint voor mij elk jaar met een vakantie op Terschelling. Oké, het is dan officieel nog voorjaar, maar het gevoel van de zomer ankert zich zodra het eiland in zicht komt. Deze jaarlijkse familietraditie is goud waard. Uitwaaien, fietsen, wandelen en praten over de vele plannen die we hebben. Als de boot de haven weer uitvaart en de Brandaris als een stipje uit zicht verdwijnt, word ik altijd wat nerveus. Dan gaan we de echte zomer tegemoet, met lange, warme dagen en zonder die mooie lage zonnestand. Stiekem droom ik dan alweer van de herfst, met wind, regen, en de mooiste kleuren. Gelukkig is op Terschelling de inspiratie gevoed voor mooie tochten in de zomer en kom ik daardoor mijn minst favoriete seizoen toch heel goed door! “