MENU

De camera die in de Alpen lag

De Nederlanders Wouter Schoot en Saskia Ton klimmen in de indrukwekkende bergketen Monte Rosa, op de grens tussen Italië en Zwitserland. Terwijl ze oefent met het vastzetten van de touwen, ontdekt Saskia iets tussen de rotsen. Het is een kleine camera. Een met een verhaal...

Monte Rosa in de zomer

De twee Nederlanders werden afgelopen zomer benaderd door de Noorse avonturenwebsite NRK. Wouter vertelt ze over zijn zoektocht naar de eigenaar en het tragische verhaal dat zich voor hem ontvouwde.

Door Lars Håkon Pedersen, vertaling Wieger Sietsma

Het is een kleine GoProcamera, van het type dat skiërs aan hun helm vastmaken voor spectaculaire ritten over steile hellingen in de losse sneeuw. Wouter en Saskia besloten hem terug te brengen naar de hut waar ze de nacht hadden doorgebracht. Ze zagen dat de camera er lang moet hebben gelegen, maar besloten om te kijken of de geheugenkaart in orde was, en of er foto's op stonden. Wat ze ontdekten zou hen naar Østerdalen in Noorwegen leiden, naar een gezin met een grote wens.

Wouter en Saskia in Monte Rosa

Telemarken en een vlag

'Tot onze grote verbazing vonden we video's van zes á zeven jaar geleden', schrijft Wouter. Maar de foto's onthulden niet precies wat er was gebeurd op Monte Rosa. 'Er waren korte video's van jonge mannen op een camperreis in de Alpen. Ze skieden op Telemarkski's en sprongen uit stoeltjesliften voor off-piste afdalingen. Er waren ook foto's van bouwwerkzaamheden met bedrijfslogo's en een helikopter, waarvan het merkteken zichtbaar was. Was de taal die ze hoorden Scandinavisch? Beeld van een Noorse vlag in de auto bracht ons op het goede spoor.'

De zoektocht naar de eigenaar

Wouter wilde erachter komen wie de man was die filmde, waarschijnlijk de eigenaar van de camera. Het begon met enkele weken van contact met bedrijven en particulieren, zowel in Zweden als in Noorwegen. 'We kregen constant te horen dat die de skiër niet bij hen bekend was, maar dat we het moesten proberen bij een bedrijf dat ook op de gefilmde bouwplaatsen was geweest.' De foto's zouden afkomstig moeten zijn van de bouw van een waterkrachtcentrale in Sogn og Fjordane. Uit het contact met het bedrijf kwam helaas weinig bruikbaars.

Een tragische wending

Wouter verloor de moed een beetje. Tot hij eind november 2020 een buitenlands telefoontje kreeg uit het Noorse Østerdalen: "Mijn naam is Eirik en ik ben een van de jongens die je op de foto's ziet van gevonden GoPro." Eirik Bækken woont in de gemeente Os in Østerdalen, een plaats met lange skitradities. Hij was benaderd door een kennis, die op zijn beurt contact had gehad met een Zweeds bouwbedrijf. Eirik vertelde dat ze in februari 2014 met een groep vrienden op wintersport waren in de Alpen en dat de andere jongen op de foto's zijn vriend Ole Simensen was. En toen kwam het trieste nieuws. In april zijn Ole en nog een paar toerskivrienden omgekomen in een lawine in Øksendal op Nordmøre.

Monte Rosa in de winter

De tragedie in Kannsdalen

Het doel van de tocht in Øksendal was de berg Litlskjorta. Het weer was niet best. Sneeuw, wind en slecht zicht. Ze kozen ervoor om terug te gaan. Maar op weg naar beneden klaarde het wat op en besloten een aantal skiërs in Kannsdalen door de sneeuwcouloir te skiën. Daarvoor moesten ze wel eerst weer een stukje stijgen. Eirik en een ander waren nat en koud en kozen ervoor om alvast verder af te dalen naar de vallei. Toen na tweeëneenhalfuur de rest van de groep nog niet terug was, gaven ze de vier andere skiërs als vermist op. Het zou bijna twee dagen duren voordat de lichamen van de vier skiërs in de sneeuw werden gevonden. De 28-jarige Ole Simensen was een van hen. Een lawine had de toerskiërs getroffen al voordat ze aan de beklimming waren begonnen.

Een onverschrokken jongen

De vader van Ole, Per Simensen vertelde dat Ole een onverschrokken jongeman was die diende als parachutist in het leger. Van zijn ouders had hij zijn passie voor het buitenleven overgedragen gekregen. In de korte video op de GoPro geheugenkaart zie je hoe Ole zijn kameraden vraagt hoe hij door de steile geul bij Monte Rosa moet skiën. Zes jaar na die dag heeft de familie enkele van de laatste beelden van Ole kunnen zien. 'Het betekent veel voor ons dat we die foto's hebben. Hij was maar één kort weekend thuis tussen de trip naar de Alpen en de trip naar Sunndalsfjella. Hij zei niet dat hij de kleine camera was kwijtgeraakt,' vertelt zijn vader Per. 'Volwassen jongens die zich niets aantrekken van het verbod om met hoge snelheid van stoeltjesliften te springen, om de beste plekken te vinden om op losse sneeuw te skiën. Hier was hij in zijn element,' aldus zijn vader.

Waardevol

Ole was zijn helmcamera kwijtgeraakt op de berghelling van Monte Rosa, maar Wouter zorgde ervoor dat zijn ouders hem nog eens konden zien doen wat hij het liefst deed. 'Het was heel triest om te horen hoe hij aan zijn einde was gekomen, maar ik was blij dat ik heb kunnen helpen om de familie iets waardevols terug te geven.'