31-01-2010 Rabenstein (ITA)

Zo blij dat ik was de halve finale gehaald te hebben zo ongelukkig ben ik nu. Om 8:30 gaat de isolatie dicht en mijn bed is zo lekker...Gister ben ik als 9e geëindigd en dat betekent dat ik als 3e van start ga.  Echter is de zon nog niet doorgebroken en is het nog bruut koud. Dus zodra ik ingebonden ben zijn mijn handen al weer ijskoud. Na redelijk soepel door het drytool gedeelte heen geklommen te zijn (zo soepel als soepel is bij -18°C) hangt er een groot ijsblok. Eerst nog even mijn handen wat opwarmen en de eerste verzuring uit mijn armpjes wapperen. Vervolgens het ijstonnetje in met mijn bijlen. Ik krijg het voor elkaar het touw om mijn stijgijzer en vervolgens om mijn been heen te draaien... Nu niet vallen drie figures of four verder en ik kan weer het ijs in, pff. nu snel het touw goed doen en door klimmen. Nog twee minuten, snel naar het einde van de ijstraverse pre-clippen en via een rare ronde greep het dakje uit. Na een bijlwissel schommel ik een beetje om op te laden voor een lange dynamische pas. Vervolgens wil ik door trekken en POP! Mijn bijl schiet er uit.. Zou dit genoeg zijn voor de finale? Had nog één minuut over en krijg een 8e plek, genoeg voor de finale.

12:00 uur. De isolatie is gesloten buiten is het gelukkig al wat warmer -10°C of zo in de zon. De routebouwers zijn hard aan het werk om de mannen en vrouwen finale af te krijgen. helaas duurt het allemaal erg lang en ben ik al drie keer opgewarmd en afgekoeld als het eindelijk route preview is. Omdat ik 8e ben moet ik na de route preview gelijk van start. Dit keer wel een hele lange route en 11:30 minuten klimtijd. Ik stap de route in en pak de laatste zon mee die het dal raakt dus dat begint al goed. Ik heb de route tot de helft goed uit gewerkt in mijn hoofd. Veel verder verwacht ik niet te komen; wat een lang ding. Daarna is het toch alleen maar ijs. Voor ik het weet hang ik in het dak en even later gaat het publiek helemaal los als ik probeer het zuur uit mijn armen te zwaaien. Vervolgens bereik ik het einde van het dak en zwaai weer het ijs in. Helemaal zuur maar wel aan de overkant. Na wat wapperen klim ik het ijstonnetje in voor de laatste overhangen ijs wand. Een figure of four maken lukt niet meer voel ik want dan duw ik mijn eigen hand open dus probeer ik het tonnetje door de campussen. maar na drie bewegingen krijg ik mijn bijl er niet uit en zwaai ik wat hopeloos rond. na een bijlwissel komt hij er wel uit en probeer ik nog een figure of four naar de laatste wand deel maar dan gebeurt het handjes open en weg.  Hierna gebeurt exact het zelfde bij de Oostenrijker Benedikt Purner. Hij wint het op tijd en ik eindig 7e.

Nadat Markus Bendler vol overtuiging de finale route klom krijg ik te horen dat ik over 5 min de Speed finale moet klimmen. Dus als een gek spullen gepakt en geprobeerd mijn spieren nogmaals op te warmen en daarna gelijk van start. Het blijkt maar weer; goed opwarmen is een must want ik val er drie keer bijna uit en kom, buiten adem, boven de 25 meter hoge pilaar na 39 .53 sec. hierdoor lig ik er gelijk uit want het blijkt een duel te zijn. Ik wordt uiteindelijk ook 7e met Speed.

Dennis van Hoek tweemaal in actie bij de Icefight 2010, foto's, Marianne van der Steen.