Sneeuwscheppen en spelletjes

De eerste dagen in het basiskamp zijn behoorlijk anders dan we hadden verwacht. De grote hoeveelheid sneeuw overvalt ons en houdt ons fulltime bezig, tot op het punt dat we in diensten van een uur de tenten sneeuwvrij moeten maken. Ook het beekje door het kamp heen loopt moet regelmatig leeg worden geschept, omdat we bang zijn dat het water anders te hoog komt te staan. Langzaam worden alle kleren en schoenen nat en warm blijven wordt lastiger.

Gelukkig is het niet alleen maar afzien; tussen het scheppen door spelen we ‘wie ben ik?’ en vele potjes regenwormen, die Alex vaak weet te winnen. Hoewel achteraf niet iedereen het met Maël eens was, kon hij wel genieten van deze bezigheid. Op 4.600 meter hoogte, nog niet goed geacclimatiseerd, minimaal contact met de buitenwereld, het delen van regenkleding omdat we nog niet alles in het basiskamp hadden: dit alles is avontuur.

Spelletjes om de tijd te doden.

Licht aan de horizon

Op het moment dat de dikke wolken voorzichtig worden doorbroken door de eerste zonnestralen, verandert de moraal in de groep snel. Iedereen is gelijk vrolijker en je kunt eindelijk zonder natte regenjas de tent uit. Ook de kitchen boys, de vier locals die mee zijn en voor ons koken, zijn opgelucht. Het heeft hier in jaren niet zoveel gesneeuwd en via een portofoon hebben ze van het dorp te horen gekregen dat alle sneeuw voor veel schade heeft gezorgd. Om het betere weer te vieren bouwen ze een grote sneeuwjak. Samen met de gebedsvlaggetjes, die in het boeddhistische Ladakh onmisbaar zijn, begint ons kamp steeds gezelliger te worden.

De sneeuwjak en gebedsvlaggetjes.

Verplicht chillen

Een groot deel van onze persoonlijke spullen, waaronder het klimmateriaal, ligt nog in het dal. Van klimmen is dus nog niet gelijk sprake. Wel kunnen de eerste verkenningstochten gedaan worden om eindelijk de bergen waarvoor we hier zijn gekomen te zien. Jules, Laura, Joris, Folke en Claartje gaan als eerste richting de grote gletsjer dieper de vallei in. Als ze die middag terugkomen, krijgen we te horen dat de bergen enorm wit zijn en het sporen zwaar is. Dat betekent nog wat extra dagen om te chillen, want de bergen hebben nog even nodig.

Chillen in het basiskamp.

Het chillen bevalt goed; voor kleine alledaagse dingen neem je de tijd. Het drinken van een warme kop milk tea in de ochtend of het wassen in de rivier. Elke dag krijgen we heerlijk eten geserveerd, van lokale thukpa, tingmo of momo’s tot aan pannenkoeken voor het ontbijt. Elke avond is het de vraag wie het meeste chilipeper bij het eten durft te eten en meestal wordt de strijd gewonnen door Tara, onze Liaison Officer.

Met een tent per persoon en koks is het leven in het basiskamp luxer dan we gewend zijn in de Alpen: een soort all-inclusive vakantie eigenlijk, zo’n expeditie.

Gezelligheid in de hoofdtent.

Terugblik

Terugkijkend op de expeditie denkt Maël vooral aan alle momenten in het basiskamp en veel minder aan de beklimmingen. Het samenzijn met het team waarmee we al zoveel hebben meegemaakt, de leuke momenten met de kitchen boys die geen Engels spreken maar met wie je toch leert communiceren, het sneeuwscheppen, dansen in de kooktent om op te warmen. Dit zijn de dingen die een expeditie zo bijzonder maken. Volgende keer blijft hij een paar weken langer, om nog wat meer van de tijd in het basiskamp te kunnen genieten!

Sonam komt dansend de kooktent uit.

De Expeditie Academie wordt gesteund door Scarpa, Rab, Mountain Network, Buitensportvoeding.nl en de NKBV.