Al jaren kijkt Helma (58), die vanaf haar zesde op de latten staat, verlekkerd naar het ongerepte sneeuwlandschap buiten de piste. Hoe zou het zijn om dat te verkennen? Pas recent durfde zij haar angst voor het onbekende opzij te zetten. Had ze dat maar eerder gedaan! "Je wereld wordt met een factor tien groter." 

Vrijheid

Tijdens de introductiecursus in Oostenrijk werd de off-piste skiles afgewisseld met het maken van dagtouren. Vooral dat laatste was een eyeopener voor Helma. "Je eigen spoor maken voelde voor mij als vrijheid." De aanwezigheid van twee Nederlandse instructeurs zorgde voor een soepele omgang in de groep. "We zijn sportief bezig geweest, maar niet te fanatiek. Gelukkig viel er soms iemand, dan kon ik op adem komen", lacht Helma. 

In het dal is de groep in de weer geweest met lawinepiepers. “We moesten zoeken naar piepers die in de sneeuw begraven lagen. Grappig hoe je zelfs in zo’n oefensituatie het gevoel kan krijgen dat elke seconde telt.” 

Van hut naar hut?

Helma heeft de smaak te pakken. Een andere cursus met Dhyan sluit ze zeker niet uit, hoewel ze niet per definitie een hoger niveau nastreeft. En van hut naar hut trekken? Ook dat gaat weleens door haar gedachten, maar dan moet ze een betere conditie krijgen. "Eerst zou ik iets meer terreinkennis willen hebben; dat je logisch nadenkend vast kunt stellen dat een helling betrouwbaar is." Helma is vastbesloten: eens trekt ze in de deuropening van haar vakantiehuis haar ski’s aan en bedenkt ze zich geen moment.