Expeditie Academiecoach Bas Visscher gaf in het Duitse klimgebied Ettringen, bekend om zijn basaltrotsen en de vele spleten, een masterclass trad- en spleetklimmen aan instructeurs van verschillende SAC's en regio's. In dit blog beschrijft Bas wat hij de instructeurs leerde en waarom dat belangrijk is voor het op peil houden van de populariteit van trad klimmen.
Tekst: Bas Visscher
Kottenheim, zaterdagochtend 9.30. We staan op de parkeerplaats in een kring en maken kennis met elkaar. Zeven instructeurs van verschillende sac’s en regio’s en ik als docent. We zijn een gevarieerd gezelschap bij elkaar. Daphne, Johannes, Adam en Ferd zijn actief in de studentenklimscene, terwijl Andries van Regio Noord-Holland met zijn 65 jaar de ervaren routinier is. Daan, Lieke en ik kennen elkaar al van lang geleden uit de ASAC en met eind onze eind dertig en begin veertig zorgen we ervoor dat een brede range aan leeftijden vertegenwoordigd is in het gezelschap.
"Het opbouwen van vertrouwen staat centraal", zo leg ik uit als we het programma doornemen voor de komende twee dagen. We gaan aan de slag met het opfrissen en finetunen van verschillende trad- en crackklimtechnieken. En waar kan dat beter dan in Ettringen, het prachtige vulkanische klimgebied in de Eifel? Er zijn hier vele kenmerkende spleten die het basalt in tweeën splijten, perfect geschikt om zelf af te zekeren met cams en nuts. Wat een geluk om dit grote tradparadijs in de relatieve nabijheid van Nederland te hebben.
De typische Ettringen klimtechniek is niet wat je van de klimhal gewend bent. In plaats van aan greepjes te trekken, jam (verklem) je de handen en voeten in spleten van allerlei verschillende maten. En dat is behoorlijk wennen als je niet vertrouwd bent met deze stijl. Ik leg aan de groep uit dat vertrouwen krijgen in de specifieke klimtechnieken de eerste stap is voor een plezierige trad-beleving. Dat lukt mijns inziens het beste als de mentale component van het voorklimmen en het plaatsen van eigen zekeringen nog even weggelaten wordt. Veel stressvrije meters maken op toprope dus – dat is voor iedereen prettig, of het nou om beginnende cursisten gaat of om een ervaren instructeur die eindelijk eens die lastige ringlock jamtechniek onder de knie wilt krijgen.
We wijden ons de gehele dag aan verschillende spleten op het Yosemite Wandchen en de Krokodillenrücken. Sommige deelnemers zijn nog nauwelijks in Ettringen geweest, anderen hebben al vele weekenden aan het zwarte basalt gehangen, maar aan het einde van de dag is iedereen het erover eens dat het fijn is om de spleetklimtechniek zo centraal te stellen. Vanuit een solide handjam een bomvaste zekering plaatsen voelt gewoon zo veel beter dan vanuit een wanhopige layback positie.
In de avond bij de pizzeria wisselen we onze ervaringen als SKI-trad bij onze eigen verenigingen uit. Traditioneel klimmen op eigen zekeringen is lang niet zo populair als boulderen of sportklimmen. In sommige sac’s of regio’s dreigt het trad klimmen zelfs helemaal uit te sterven. We zijn het er allemaal roerend over eens dat dit niet mag gebeuren en dat het trad klimmen een prachtige discipline is die elke klimmer eens zou moeten proberen. Het zelf voorzien in de afzekering en de creatieve vrijheid die dit met zich meebrengt is een super waardevolle extra dimensie. En eng hoeft het helemaal niet te zijn, want je kan net zo veel bomvaste cams plaatsen als je zelf wilt, vaak meer dan er haken ingeboord zijn dan in een sportklimgebied.
Het is daarom zo belangrijk dat er bij elke vereniging inspirerende tradinstructeurs rondlopen die de kar willen trekken en van de laatste ontwikkelingen op de hoogte zijn. Met deze bijscholing wil de NKBV graag dat steuntje in de rug geven en ik voel me als docent vereerd daar een bijdrage aan te mogen leveren.
Op zondag gaan we naar sector Schiffsbug, een van mijn lievelingsgebieden in Ettringen. De wand is hier ongeveer 20m hoog en er zijn vele prachtige routes om uit te kiezen. Nadat ik een demo heb gegeven over de verschillende technieken van fingercrack tot vuistcrack is het tijd voor de deelnemers om zelf voorklimmend en zekeringen plaatsend aan de slag te gaan. Ik moedig de groep aan om een project voor de dag te kiezen, waarbij je een route zorgvuldig uitwerkt en meerdere keren probeert. "Zie het als een leerproces en probeer niet gefrustreerd te raken als het vandaag nog niet lukt", zo geef ik als laatste coachende woorden mee.
Daan en Andries vormen een koppel en krijgen samen de smaak te pakken in meerdere lange routes. Adam stort zich op de mooie maar tricky crack Farewell Waldelito (7+), terwijl Daphne en Johannes hun aidklim skills verfijnen in de routes naast hem. Ferd en Lieke gaan voor Mettwürstchen (7+), de oudste route van het gebied, met recht een prachtige klassieker waarin veel verschillende spleettechnieken nodig zijn. Ze werken de route op toprope uit en gaan vervolgens voor de send op lead met camalots aan de gordel. Lieke klimt sterk door de vuist- en handcrack heen, maar dan wacht nog de crux in het allerlaatste deel van de route. Ik leef met haar mee en ben trots als ik zie dat ze de topketting weet te klippen!
"Dit is waarom ik Ettringen zo mooi vind", zegt ze stralend als ze weer beneden op de grond staat. Ik herken haar gevoel. Als je uiteindelijk een uitdagende trad-route weet te bedwingen die mentaal en fysiek alles van je vraagt, dan is dat een super ervaring waar je nog lang op kan teren.
Dan is het tijd voor lunch. We komen vervolgens even op adem door standplaatsbouw te behandelen en daarna gaan we weer door met de openstaande uitdagingen. Ferd en Adam komen dichtbij in hun projecten, maar de moeheid laat zich gelden na twee dagen spleetklimmen. Gauw een weekend plannen dan maar om nog eens terug te komen.
De klimtijd raakt op en we komen samen om af te sluiten en te evalueren. Ook Daan, Andries, Daphne en Johannes hebben zich in de afgelopen uren goed vermaakt in mooie spleten. Iedereen heeft op zijn eigen niveau stappen gezet en nieuwe inzichten opgedaan. De handen zijn beurs geklommen en de onderarmen zijn leeg, maar het is vooral enthousiasme over het weekend dat overheerst. Het was goed om veel meters te maken en samen na te denken over hoe je beter wordt in het trad- en spleetklimmen. Voordat we afscheid nemen en in de auto stappen vat Lieke het nog eens samen: "Klimmen in Ettringen is toch elke keer weer een feestje."
Wil je een sfeerimpressie van Ettringen zien en meer weten over het gebied en de routes? Kijk dan onze klimgebiedvideo over Ettringen.