Tekst: Ico Kloppenburg

Complimenten met zo’n mooie film over een klimmer van wie ik eerlijk gezegd nog nooit had gehoord. Hoe kwamen jullie op het idee om zo’n relatief onbekende klimmer te gaan volgen?
‘Hevy Duty – een mythisch figuur uit de klimscène in Canada – begon over Marc-André, al 7 jaar voordat het filmen van de documentaire begon. Hevy was helemaal vol van een jongen van 18 die allerlei moeilijke routes in Squamish klom. En toen ik vier jaar later hoorde dat een Canadees de Corkskrew had gesoleerd op Cerro Torre viel meteen het kwartje: dat moet Marc-André zijn. En toen zijn we begonnen hem te volgen.’

The Alpinist is een echte 'klimfilm' en het tegendeel van een Hollywoodproductie. De film doet ons ook wat denken aan een ander verhaal: Into the wild. Snap je dat?
‘Christopher McCandless (de hoofdpersoon uit Into the wild) en Marc-André delen misschien dezelfde ‘spirituele DNA’. Toch heb ik het gevoel dat Marc thuis zoveel steun en liefde had dat hij niet buiten de samenleving wilde staan. En ik denk zeker niet dat hij zijn einde zag aankomen. Hij was niet naïef en onbezonnen, maar accepteerde de risico’s van zijn leven, zoals goede alpinisten dat doen. Het besef dat er altijd iets kan gebeuren, dat hoort erbij. Net zoals wij allemaal op ons eigen niveau een mate van risico in het leven accepteren en telkens opzoeken.’

De overgang in de film, met het tragische einde, komt wel hard aan….
‘Ik begrijp dat veel mensen die de film op Netflix zien geen idee hebben van de afloop. Ze verwachten een soort Free Solo-einde en ervaren het als schokkend. Je zit in je huiskamer en bent net een beetje verliefd geworden op deze vreemde onbekende jongen, en je verliest hem dan.

En wat voor documentaire zouden we gezien hebben als Marc-André niet verongelukt was?
‘Om eerlijk te zijn: je zou voor een groot deel dezelfde film gezien hebben. Want het meeste materiaal was al gemonteerd toen Marc overleed. Het einde was natuurlijk anders geweest en we zullen nooit weten hoe anders. Misschien dat hij beroemd was geworden, hadden we hem op het podium van een groot Europees filmfestival zien staan. Misschien was hij ook wel gevlucht voor het sterrendom. Hij heeft een keer met zijn vriendin Brette Harrington op het podium gestaan, toen zij de ster in een ReelRock film was. Maar hij vertelde later dat hij daar doodsbang van was geworden. Maar waarschijnlijk was hij gewoon doorgegaan met zijn leven, in zijn tiny house met zijn vriendin.’

Hoe belangrijk is je samenwerking met jouw Peter Mortimer, de mede-eigenaar van Sender Films?
Peter, Zach Bar en Josh Lowell, van ReelRock, en ik zijn vrienden sinds we tieners zijn. We doen al onze projecten samen.

Jullie zijn erg bekend van de ReelRock tour. Hoe werkt dat? Maken jullie al die films zelf?
‘Ongeveer wel ja. Het is een belangrijke hoofdmoot van ons werk en ReelRock 16 komt er nu bijna aan. Daarnaast proberen we dan grotere projecten te doen, zoals Valley Uprising en Dawn Wall. Als ik grijze haren heb, dan komt dat door het harde werken daaraan.

Kom je zelf nog wel aan klimmen toe naast al dat werk?
‘Aan klimmen kom ik – met twee kleine kinderen om me heen – eigenlijk niet toe. Een beetje skiën en een beetje mountainbiken, dat is het wel. Voor klimmen moet je zo gefocussed en gedisciplineerd zijn.

Is het een toeval dat er op het ogenblik zoveel goede bergsportfilms zijn?
‘Ik weet het niet. Klimmen groeit natuurlijk op zich als sport. Het is zelfs Olympisch. Maar bergbeklimmen zorgde natuurlijk altijd al wel voor archetypisch avonturen die de menselijke fantasie prikkelen. Tot voor kort waren klimfilms een beetje een niche. Maar Free Solo heeft heel veel veranderd, omdat het een film is die door het brede publiek werd gezien. Ik zeg wel eens dat er een tijdvak vòòr en een tijd na Free Solo is. En nu beleven we met 14 Peaks, The Alpinist, Torn (over Alex Lowe) en bijv. Summit of the Gods een bijzondere periode.

Tenslotte: hoe lastig is het om een film uit te brengen in tijden van covid?
‘Voor mij valt het wel mee: al deze video-gesprekken worden voor me geregeld. En interessant is dat Netflix en de andere streamingdiensten in de VS het door de pandemie volledig hebben overgenomen. En dat zonder aandacht van de pers. Natuurlijk hebben ze wel hun eigen algoritmes die heel sturend zijn. Aan hoe hoog de film daar staat kunnen we zien dat hij veel bekeken wordt. En het is toch geweldig om te bedenken dat iemand als Marc-André, die zo onbekend was en zo onder de radar opereerde, nu bekend wordt bij een heel, heel groot internationaal publiek. Dat geeft me een heel goed gevoel.’

Over Marc-André Leclerc

Marc-André Leclerc is een alpinist, een bergbeklimmer op rotsen, sneeuw en ijs. Op afgelegen berghellingen maakt de vrijgevochten 23-jarige de meest gewaagde solo-beklimmingen. En toch trekt hij weinig aandacht. Marc-André klimt alleen, ver weg van de schijnwerpers, zonder camera’s, zonder touw en zonder ruimte voor fouten. Beroemde klimmers staan versteld van zijn prestaties. In een clip aan het begin van de spannende, en aangrijpende documentaire The Alpinist antwoordt Alex Honnold (Free Solo) op de vraag wie hij het meest bewondert: “This kid, Marc-André Leclerc.”

The Alpinist

In The Alpinist volgt filmmaker Peter Mortimer (The Dawn Wall) de visionaire klimmer die zijn eigen passie volgt, ondanks alle mogelijke gevolgen. Dit blijkt nog niet de makkelijkste opgave. De ongrijpbare Canadese einzelgänger is publiciteitsschuw, heeft geen telefoon en praat niet graag over zijn visie op klimmen. Terwijl Peter moeite heeft om Marc-André met de camera bij te benen, worden zijn beklimmingen steeds groter en gewaagder. En dan begint Marc-André aan een historisch avontuur in Patagonië, dat de mogelijkheden binnen het solo-klimmen voorgoed zal herdefiniëren. Deze documentaire doet je op het puntje van de stoel zitten. De onvoorstelbare prestaties van de klimmer, de duizelingwekkende beelden van het ruige berglandschap en de intieme interviews met Marc-André, zijn moeder, vriendin en vrienden maken The Alpinist tot een absolute must-see film.