MENU

Hoe kijk je terug op al die jaren bergsport?

Veel bergsporters kregen de liefde voor de bergen van hun ouders, sommigen gaan nog steeds het liefst samen de hoogte in omdat het zo vertrouwd is. In Hoogtelijn deze editie aandacht voor familie, redacteur Ico Kloppenburg, deelt een bijzondere mailwisseling met zijn dochter. Hoe kijkt zij terug op al die jaren bergsport?

Door Ico Kloppenburg, redacteur Hoogtelijn

Van Nepal naar Fontainebleau

Mijn vrouw leerde ik kennen in de Calanques, de prachtige rotskust bij Marseille. Samen volgden we een Alpiene cursus, gingen we wandelen, klimmen en (toer)skiën. Het sprak vanzelf dat de vakanties ons naar de bergen leidden, ook toen de kinderen kwamen. Toen ze 1 en 3 jaar oud waren reisden we drie maanden door Nepal. Ik heb heel wat opmerkingen van collega’s gehoord over deze creatieve manier om mijn ouderschapverlof in te vullen. De meivakanties gingen naar Fontainebleau. De zomervakanties namen we deel aan een NKBV-basiskamp. Precies tien keer doorleefden we die snelkookpan van ontmoetingen en activiteiten met andere families.

Bergen! Rotsen!

En toch knaagde het. Wat voor mijn vrouw en mijzelf een droombestemming was (‘Bergen! Rotsen!’) voelde soms ook wel als een opgedrongen keuze voor onze kinderen. Natuurlijk mochten ze ook meebeslissen over onze zomerbestemming (wel of geen zwembad? Bij een stadje of niet?), maar al die sportieve vakantiedagen waren toch vooral ònze keuze. Het duidelijkst voelbaar werd dat bij onze dochter. Haar passie lag in het jeugdtheater, waar ze hoorde over creatieve vakanties met andere jongeren. We begonnen de basiskampen in de bergen te combineren met weken ‘Buitenkunst’, waar de hele familie creatieve grenzen verlegde.

Mailwisseling

Toen Hoogtelijn ging nadenken over het thema ‘Met familie de bergen in!’ dacht ik ook terug aan onze vakanties. De kinderen gaan allang niet meer mee en hebben hun eigen manier gevonden om de vakantie te vieren. Hoe kijken zij nou terug op al die jaren bergsport? Voelde het opgedrongen? Of was het eerder in de schoot geworpen? Ik schreef mijn dochter een mail met deze vraag. Die mail en haar antwoord daarop lees je hieronder.

Onderwerp: vakantie en familie

Van: ico kloppenburg
Verzonden: vrijdag 14 augustus 2020 10:31
Aan: Fieke kloppenburg

Lieve Fieke,

We zijn weer terug in de bergen! Het leek er door alle coronatoestanden even op dat het er helemaal niet van zou komen, maar het is toch gelukt. Na een tussenstop in Bleau zijn we geland in Ceillac, een dorpje in de Queyeras. Dat ligt op de grens met Italië, nog net iets voorbij de Écrins. Je weet wel, waar we ooit in Les Vigneaux het bergsportkamp hadden, waar Hans Bakker de fotoshoot deed op de bonte avond.

We staan op zo’n typische bersportcamping op 1700 meter hoogte. Dat betekent: om 21 uur tanden poetsen terwijl de camping stiller en stiller wordt. En om 22 uur alleen nog maar het geluid van de beek en het geglinster van de sterren in de lucht. Om ons heen verschillende groepjes en voor bijna iedereen staan de activiteiten in de bergen voorop. Wandelschoenen zijn de standaard, maar soms zie je om 8 uur al iemand terugkomen van een rondje hardlopen. En veel mountainbikes zijn er, elektrisch of niet.

Het zijn families en vriendengroepjes, oud en jong, en veel natuurlijk OSM: wit en hoogopgeleid. Nu wij hier maar met zijn tweetjes zijn, genieten we van het gemak dat dat geeft. Geen uitgebreide afstemsessies met andere families of met de kinderen, waarvan we hier om ons heen vaak de kenmerken zien. Het klassieke beeld van de mannen die over de kaart gebogen staan en de kinderen die niet op gang te krijgen zijn. Maar ook van dat clubje twintigers die er ’s avonds om 21 uur induiken en elke ochtend al vertrokken zijn als wij brood gaan halen.

Nu jij al heel wat jaartjes je eigen vakanties bepaalt, moest ik ook terugdenken aan onze vakanties samen. En ik vroeg me af hoe jij daar nou eigenlijk op terug kijkt. Je krijgt als kind toch maar gewoon een vakantiebestemming in de maag gesplitst. En als die in de bergen ligt en je ouders per se elke dag iets actiefs willen doen, dan is dat best bepalend. Ik vroeg me af hoe jij dat hebt ervaren en of we wel voldoende rekening met jullie hielden. Nou ja, van die dingen…. Ik ben benieuwd wat jij hiervan vindt. Hoeft niet lang en heeft geen haast, dat snap je :-).

Heel veel liefs uit de mooie Queyeras, waar ik de slaapzak ’s nachts echt dicht moet ritsen (gelukkig!), ook voor Q.,

Ico

Onderwerp: Antw: vakantie en familie

Van: "'Fieke ."
Datum: 11 juni 2021 om 17:19:11 CEST
Aan: ico kloppenburg

Hoi pap,

Bijna een jaar later krijg je ein-de-lijk antwoord op je mail. Gelukkig hebben we via een andere weg wat vaker contact!

Leuk om te lezen hoe jullie vorige zomer op vakantie waren. De beelden die je beschrijft klinken bekend, alhoewel het lang geleden is dat ik zoiets zelf heb ervaren. Het is daarom lastig om terug te halen wat ik daar nou van vond. Ik weet zeker dat ik het niet altijd leuk vond, op het moment. Sterker nog, ik vond het soms vreselijk. Maar ik kijk er nu toch anders op terug.

Ik herinner me vooral leuke dingen. Zoals de campings, meestal met zwembad, meer of rivier. De andere kinderen op de camping, pannenkoekenavond en slapen in de berghut. Of beter nog: EINDELIJK aankomen bij de berghut, je bergschoenen uittrekken, sokken ook uit en dan de naden van je sokken in je opgezwollen voeten zien staan. Dan op je blote voeten rond je berghut lopen, vaak op van die grote tegels in elk hun eigen vorm. In plaats van oog voor het uitzicht, waarvan ik van jullie moest genieten, had ik oog voor de Snickers die ik ging oppeuzelen.

Eten in de berghut was vaak duur, kan ik me herinneren. Prijzen zou ik niet kunnen noemen. Het enige dat ik wist, was dat het duur was en dat we daarom zelf gingen koken.

Ik besef nu dat een kind deze vakanties heel anders ervaart dan een volwassene en dat jullie als volwassenen dat misschien niet wisten. Hoe ik het zag. Het uitzicht vond ik niet zo indrukwekkend, de hoogte ook niet. Dat zijn dingen die je gaat waarderen als je ouder wordt. Die ik nu ook begin te waarderen.

Er zijn nog meer specifieke momenten waar ik hele goede herinneringen aan heb. Bijvoorbeeld het moment dat je voor het eerst de hut kan zien. Na een huttentocht in het dal aankomen en een koud glas cola drinken. Een groepsfoto maken bij de hut, onderweg koeien tegenkomen, en een beekje waar je even in kon afkoelen. En vooral: het zingen tijdens de wandeling. “Een blad aan de twijg en de twijg aan de tak en de tak aan de boom en de boom stond in de aarde en bloeide wonder schoon!” Of “B met een ABA, B met een EBE, B met een IBIBABEBI, B met een OBOBABEBIBO, B met een UBUBABEBIBOBU...”

Wat ik me, nu ik mezelf wat beter ken, goed kan voorstellen is dat het ‘niet weten’ weerstand veroorzaakte. Ik wist niet waar we heen gingen, hoe het daar zou zijn, hoe lang het lopen was en ook wist ik niet hoe lang vijf uur precies aanvoelt. Het beviel me dan ook bepaald niet als de route langer bleek dan verwacht, of als jij of mama had geroepen: “Kijk Fieke! Dat daar, dat is de hut!” En dat het dan achteraf de hut helemaal nog niet bleek te zijn.

De bergsportdagen waarop je je vakantiegenoten ontmoet, vond ik daarom ook heel leuk en fijn. Net als het oefenen van de namen in de auto onderweg naar de camping. Inmiddels weet ik van mezelf dat ik het fijn vind om te weten waar ik aan toe ben. Dat ik mee mag beslissen en weet wat ik kan verwachten. Ik denk dat jullie dit al eerder van mij wisten dan ik van mezelf.

Waarschijnlijk neem ik mijn kind later mee de bergen in en roep ik wanneer hij of zij voor de zoveelste keer zeurt: “Kijk eens om je heen! Wat een prachtig uitzicht!” En waarschijnlijk zegt hij of zij dan iets in de zin van: “Nou en!” En waarschijnlijk begrijp ik dat dan niet. Of wel, en ik negeer het. Omdat hij of zij zelf op een dag ook de bergen in zal gaan en van het uitzicht zal kunnen genieten. En met die gedachten zing ik dan: “B met een ABA, B met een EBE, B met een IBIBABEBI, B met een OBOBABEBIBO, B met een UBUBABEBIBOBU....”

Liefs Fieke

Bergwandelen met kinderen

Bergwandelen met kinderen

Hoe maak je een bergwandeling voor iedereen leuk? We geven je tips voor bergwandelen met kinderen.

Ontvang de digitale gidsjes