Op 19 december 2013 stonden Jefta Smit en Niek de Jonge als eerste Nederlanders op de top van de 3405m hoge granieten toren Cerro Fitz Roy. De Cerro Fitz Roy wordt gerekend tot één van de moeilijkst beklimbare bergen ter wereld.
Cerro Fitz Roy (ook bekend als Cerro Chaltén, Monte Fitz Roy of simpelweg Fitz Roy) is een berg in Patagonië, op de grens tussen Argentinië en Chili. Hij ligt op het zuidelijke Patagonische ijsveld, in de buurt van het dorp El Chaltén. Cerro Fitz Roy werd voor het eerst beklommen in 1952 door de Franse alpinisten Lionel Terray en Guido Magnone.
Niek en Jefta beklommen de Cerro Fitz Roy net als Terray en Magnone via zuidoost-graat, maar volgden een route die bekend staat als de ‘Franco-Argentina link-up’. Dit is een verbinding van de originele Franse route met een meer directe Argentijnse variant (voor het eerst geklommen in 1984), en is de ‘normaalroute’ naar Fitz Roy (1000m, 75°, 6c, 6a/C1 obl.).
Na een aardige weersvoorspelling waarin de wind twee dagen zou moeten gaan liggen, gingen Niek en Jefta op pad. Eerst omhoog naar de Paso Superior op 1950 meter hoogte, een beklimmin gop zichzelf. Er stond ondanks de voorspelling nog harde wind en de sneeuw was afgezien van een te dunne harde toplaag ongebonden. Niek en Jefta besluiten te bivakkeren op de Paso Superior om ‘s nachts om twee uur, als de sneeuw wat meer is aangevroren, verder te gaan via de Brechos de Italianos naar de Silla-pas. Daar zien ze dat de condities op de wand niet optimaal zijn, en besluiten ze voor de ‘makkelijke’ Franco-Argentina-route te gaan.
Dat is een goede keuze, want eenmaal in de wand blijken de spleten in de rots vol te zitten met ijs, wat de progressie aanzienlijk vertraagt. Het is een koude dag zonder zon, maar de wind is wel gaan liggen. De hele dag klimmen Niek en Jefta in de wolken, maar het gaat langzaam en het duo besluit besluit een bivak in de wand te maken. De volgende dag is het mooi zonnig weer en een stuk aangenamer klimmen. Gestaag klimt het duo verder omhoog.
Maar dan worden ze toch nog geconfronteerd met het beruchte Patagonische weer. Vlak onder de top zien ze vanuit het noorden vage schotelvormige wolken opkomen en trok de wind van het ene op het andere moment flink aan. In de harde wind klimmen ze snel door naar de top, die ze om 6 uur ‘s avonds bereiken. Er is weinig tijd om dit Nederlandse succes te vieren, want de Patagonische storm blijft aanzwellen, en Niek en Jefta dalen snel af.
Niek schrijft hierover: “ Al snel waren we aan het abseilen door puur noodweer. Harde rukwinden zoals ik die in de Alpen nog nooit heb meegemaakt. Sneeuw en spindrift en nauwelijks zicht. Rond half 11 begon het donker te worden en hebben we besloten in onze bivakzak te kruipen. De hele nacht bezig geweest met sneeuw buiten te houden en de ledematen warm te houden, het was bizar.”
Na een koude nacht in de wand en een eindeloze afdaling met zware rugzakken bereiken zo rond middernacht de volgende dag hun hostel in El Chaltén.
Voor hun beklimming van de Cerro Fitz Roy ontvingen Niek en Jefta de Herman Plugge Irish Coffee Award. Deze prijs wordt uitgereikt voor de meest aansprekende Nederlandse beklimming van het jaar.
Jefta op weg naar de Paso Superior, op de achtergrond de Fitz Roy.
Niek in het bivak op Paso de Superior.
Jefta in het einstiegscouloir.
Jefta 's ochtends in het bivak halverwege de wand.
Jefta bovenin de technische rotspassages.
Jefta met op de achtergrond de Poincenot
Jefta en Niek op de top van Cerro Fitz Roy met op de achtergrond de storm en de Patagonische ijskap.
Jefta op de top.
De 3405m hoge Cerro Fitz Roy (rechts) en zijn buurman Poincenot (links)..
Vul het formulier in en upload de documenten waarmee je dit artikel wilt aanvullen.