Cordon Granito Expeditie

In december 2005 reisden Ruben van Walen, Michiel van den Ent, Michiel Engelsman, Eelco Franz en Menno Boermans af naar Chili. In een tijdschrift hadden ze gelezen over de Cordón Granito, een weinig bezocht berggebied ten zuiden van Santiago, met onbekende bergen met rotspijlers en wanden die nog nooit waren beklommen.

Het afgelegen Cordón Granito

Het doel van de Nederlanders ligt in La Reserva Nacional de Río Cipreses. Cordón Granito is de benaming voor een rij granieten pijlers. De eerste geregistreerde beklimming in het gebied dateert van 1959. Verder waren er alleen in 1993 en begin 2005 expedities geweest. De Nederlanders hebben nauwelijks een kaart. Gekopieerde plattegronden uit de bibliotheek in Santiago bieden de Nederlanders geen houvast. Alleen een uitgeprinte satellietfoto van Google Earth geeft aanwijzingen over waar ze zich ongeveer bevinden.

Toegang tot de gletsjer

Om te kunnen klimmen moeten de Nederlanders vanuit basiskamp op de gletsjer zien te komen. Door op scherp staande seracs en vallende stenen blijkt dit onverwacht moeilijk. Uiteindelijk vinden ze een alternatieve, veilige en eenvoudigere toegang (Dutch Alley) tot het gletsjerplateau. Daarna beginnen ze aan een verkenning van het gletsjergebied.

A Steady Diet of Nothing en House of Cards

Het Nederlandse klimteam zette een vooruitgeschoven basiskamp (ABC) op aan de voet van een rij naamloze rotspijlers. In touwgroepen van 2 en 3 werden daarna pogingen ondernomen om nog onbeklommen toppen van de aan de overkant van de gletsjer gelegen 'Agujas de Palomo' te beklimmen. Door verijzing en slechte rots bleek het onmogelijk de daadwerkelijke toppen te bereiken. Michiel van den Ent en Ruben noemden hun route 'A Steady diet of Nothing' (max 7+), een knipoog naar het inmiddels schaars geworden tochtenvoer. Michiel Engelsman en Eelco klommen 'House of Cards' (max 6), verwijzend naar de losse rots.

South American Aphrodisiac en Bitter Sweet

Op de bergen boven het kamp vonden de klimmers wél graniet van het prettige soort. Bomvast en voorzien van mooie strakke spleten. Michiel van den Ent en Ruben klommen hier op de centrale oostpijler van drie naast elkaar gelegen pieken, een route die zij 'South American Aphrodisiac' noemden. (300m, 7+) De drie vlak naast elkaar gelegen pieken werden vervolgens omgedoopt tot 'Agujas Maxima' (3970 m). Eelco, Michiel Engelsman en Menno vonden vervolgens op de oostpijler van de noordtop een mooie route omhoog, ‘Bitter Sweet’ (max. 7+).

Perculator Addicts

Michiel van den Ent, Ruben en Menno herhaalden de eerste helft van de route later die week en probeerden door eerder af te buigen, de route tot de daadwerkelijke top uit te klimmen. De zware topspleet putte de jongens echter uit (ook de lage temparatuur eiste zijn tol) waardoor zij op zo'n 50 meter onder top naar veilige grond abseilden. De route noemden zij 'Perculator Addicts' (250 meter, max 8-).

Vulkaan beklimmen

Als afsluiter zochten de de vijf vrienden een nieuwe manier om de Vulkaan Palomo (4850 meter) via de noordzijde te beklimmen. Er werd een doorgang gevonden via een colletje (en passent werd het topje ernaast beklommen en tot 'Aguja Minima' gedoopt) en over flauw hellend gletsjerterrein werd de basis van de berg bereikt, waarna ook de top binnen handbereik kwam. Het werd de 19e beklimming überhaupt en volgens het schriftje op de top de eerste keer dat klimmers via deze gletsjer de berg beklommen hebben.