Voorpret en voorbereiding

De cursus outdoor voorklimmen single pitch wordt door verschillende organisaties aangeboden, variërend van één weekend in de Ardennen tot meerdere avonden en weekenden in Nederland en in het Harz gebergte. Ook Bergsportreizen heeft een optie: een zesdaagse cursus in Zuid-Frankrijk. Dat leek ons perfect. Een mooie bestemming in een prettig klimaat en genoeg tijd om de vaardigheden aan te leren.

We trainen deze winter in de klimhal om het certificaat indoor voorklimmen te halen. Dit is overigens geen vereiste voor de cursus, maar wel een pre omdat het voor vele de sprong naar buiten voorklimmen een stuk makkelijker en soms ook minder stressvol maakt. Eind april is het dan eindelijk zo ver. We komen aan in een zonovergoten Serres, een pittoresk dorp in de Franse Hautes-Alpes. Serres ligt vlakbij het bekende klimgebied Orpierre. De camping, Les deux Soleils ligt op 770 meter, met zicht op het dorp en de bergen eromheen.

Van theorie naar praktijk

Zondagochtend beginnen we de cursus met een voorstelrondje en het doornemen van onze klimmaterialen. Iedereen heeft zich grotendeels aan de paklijst gehouden, maar toch zijn er verschillen in slinges, karabiners en zekerapparaten. We krijgen gedegen uitleg over alle ins en outs?

Dan volgt de eerste theorie: voorklimmen en ombouwen naar toprope met de Petlz methode. Instructeur Harry heeft oefenborden gemaakt met een standplaats (relais) zoals je die ook in de rots tegenkomt. In tweetallen gaan we aan de slag. Het is voor ons allemaal nieuw en het lijkt ingewikkeld, dus de oefenborden komen goed van pas. Het plan is om ’s middags in het rotsklimgebied van La Faurie te gaan, maar daar aangekomen gaat het plots regenen. Helaas moeten we terug naar de camping en oefenen we het ombouwen nogmaals op het bord en leren meer van de benodigde knopen. ’s Avonds houden we de eerste gezamenlijke borrel in de voortent van onze caravan, schuilend voor de regen. Ondanks dat ieder een andere klimachtergrond heeft merken we dat we snel aansluiting hebben.

Naar de rots

De volgende ochtend herhalen het ombouwen naar toprope even. Vlekkeloos doorlopen we de stappen niet, maar het gaat wel steeds beter met de aanwijzingen van de instructeurs.

In de loop van de ochtend gaan we eindelijk naar de rots bij La Faurie, een prachtige plek in de kloof d’Agnielles met meerdere routes op niveau 3,4 en 5. Hier kunnen de instructeurs goed meekijken met het ombouwen naar toprope. En aangezien dit de eerste keer is in de rots, geeft dat wel een veilig gevoel. Het klimmen is veel eenvoudiger dan we van hetzelfde niveau 3 en 4 binnen in de klimhal gewend zijn. Overal in de rots vinden we greepjes en randjes om op te staan. We zagen op naar het buitenklimmen maar doordat het zo eenvoudig is hebben we ook helemaal geen last van (voorklim)angst. We kunnen allemaal twee tot drie routes klimmen voor het gaat regenen en we helaas terug naar de camping moeten.

Gelukkig is er nog genoeg te leren en kunnen we opnieuw onder de overkapping staan om te oefenen. We leren een andere methode: stand maken, een naklimmer omhoog zekeren en vervolgens abseilen. Nu duizelt het ons wel een beetje. We proberen het zo goed mogelijk uit te voeren op de oefenborden en merken al snel dat de stappen steeds logischer beginnen aan te voelen.

Aan het einde van de middag is iedereen verkleumd en wil graag onder de warme douche. De borrel kunnen we wel buiten houden, want inmiddels is het opgeklaard. De borrel is niet alleen gezellig, het is ook de leuke en leerzame manier om de blunders en prestaties van de dag door te nemen. Dat gaat in vriendelijk plagerige sfeer of met gepaste trots.

Techniek, spanning en slab

Op dag vier leren we aan het begin van de dag wat je kunt doen als de naklimmer niet door een lastige passage komt, namelijk een pully (of enkelvoudige takel) maken met de prusik en een karabiner. Harry en Pim leren ons ook hoe je bij het zekeren op standplaats met een ATC of reverso je met een aantal handelingen je het zekerapparaat kunt deblokkeren en zo de naklimmer beheerst kunt laten zakken. Ik vind het zelf een leuke oefening, omdat ik eindelijk eens meteen de logica van de techniek zie. Dat het in de praktijk niet allemaal vlekkeloos gaat, dat is een ander verhaal. Al snel merken we weer; oefening baard kunst en zo realiseren we in deze week al veel geleerd te hebben.

Daarna rijden we naar Le Claps nabij Luc en Diois. Deze bijzondere rotsformatie is ontstaan nadat in 1442 een deel van de Pic de Luc (1.085 m) naar beneden stortte. Dit resulteert onder andere in een slab (liggende plaat) met routes van ruim 30 meter. De ene helft van de groep gaat hier klimmen, de andere helft oefent op een korte route met de pully en het laten zakken van een naklimmer.

Plaatklimmen is voor de meesten van ons nieuw. Ik klim een route voor. Het voelt heel eng om alleen kleine kuiltjes voor je voeten te hebben en eigenlijk niets voor je handen, zeker als ik ook nog eens een voet voel wegglijden. Maar Harry roept vanaf de grond aanwijzingen: kleine pasjes, hakken naar beneden. Vanaf de andere muur word ik aangemoedigd door de medecursisten. Zonder vallen kom ik bij het relais, een flash. Daar ben ik best trots op!

Bij het uitvoeren van de pully en de takel gaat – natuurlijk – van alles mis. Een touw wordt niet samengebonden en valt naar beneden, iemand laat zijn reverso vallen, een ander gooit het touw in een boom. Goede leermomenten en ook nog mooie verhalen voor bij de borrel vanavond!

Uit de route stappen

De vijfde dag geen nieuwe theorie meer ’s ochtends. We rijden direct naar het hoog in de bergen gelegen La Jarjatte, nabij de Col de la Croix-Haute. Een gebiedje met routes tot 5B met een prachtig uitzicht over de vallei en omliggende rotsachtige bergtoppen. Je moet na het stand maken dus vooral even om je heen kijken. Helaas is het vandaag niet mijn dag. Ik klim eerst een mooie 4C en bouw om naar toprope. Maar bij een moeilijke passage in de volgende route durf ik gewoon niet meer verder, ondanks alle aanmoedigingen vanaf de grond. Ik laat me zakken en laat de setjes hangen. Een mooi moment voor de laatste theorieles: zonder materiaalverlies uit een route stappen. De rest van de groep maakt na wat theorie uitleg over voorklimvallen en zekeren door Pim, ook nog wat kleine voorklimvallen. Ik durf het niet goed aan waar gelukkig alle begrip voor is. In de volgende route oefen ik de methode van het terugtrekken wat mij goed uitkomt aangezien ik opnieuw tegen een lastige passage aanloop. Gelukkig biedt deze plek ook korte routes op zelfs niveau 3, die mij weer een beetje zelfvertrouwen geven. Vandaag is het echt warm, dus we sluiten de dag af met een drankje bij het zwembad. Hoe heerlijk kan een klimcursus zijn.

Uitklimmen in Sigottier

Vandaag is het helaas alweer de laatste dag van de cursus. Het is geen echt examen, maar vandaag beoordelen de instructeurs wel of we alle technieken zelfstandig kunnen uitvoeren. We gaan naar Sigottier, tien minuten rijden en vervolgens een half uurtje lopen. Wéér zo’n prachtige plek met uitzicht op het dal, waar we tijdens het klimmen kunnen zien dat de geiten uit de stal naar de wei worden gebracht.

Ik klim vandaag met Femke. Zij heeft vier blaren op haar tenen en wil het rustig aan doen, oftewel, gewoon een leuke dag in de rots hebben. Dat is ook mijn idee. We hoeven geen prestaties neer te zetten, we willen gewoon plezier hebben en al het geleerde in de praktijk brengen. Na twee routes op 4c, waar we ombouwen tot toprope en standmaken, is het tijd voor de lunch. We zien andere cursisten strijden op de rots om wel nog een niveau hoger te halen deze week. Gaaf om te zien.

Iemand uit de groep heeft een toprope op een 5c gemaakt. Ik wil toch wel weten wat ik nou wel kan klimmen op de rots. Dus ik klim deze route toprope in een keer. Toch wel lekker relaxed, ik durf echt wel meer als ik weet dat ik niet ver kan vallen. Tijdens de afsluitende, traditionele pizza-avond evalueren we met de instructeurs op de week en krijgen gelukkig te horen dat iedereen is geslaagd.

Meer dan een cursus

Wij kijken terug op een intensieve, maar leerzame week. We zijn blij dat we de tijd hadden om veel technieken te leren en toe te passen. Samen bovenaan de rots staan en van het uitzicht genieten geeft echt een kick. We hebben de vaardigheden en het vertrouwen om nu samen naar de rots te gaan. Daarmee hebben we een leuke aanvullingen op onze andere vakantie-activiteiten, zoals bergwandelen en fietsen. Want we zijn er inmiddels ook achter gekomen dat je in de natuur kunt klimmen op zoveel Europese bestemmingen. En zeker – of juist niet – alleen in alpiene gebieden. Griekenland, de Spaanse kust, noord-Italië en koudere bestemmingen als Noorwegen en Zweden staan inmiddels op ons wensenlijstje.

Ga mee op single-pitch