Ik ren ‘zomaar’ op een zondagochtend een marathon in de bergen. Heerlijk vind ik het en ik blijf mezelf verbazen!  

Wie ben ik
Ik ben Jantiene Hannessen en na lang dromen woon ik sinds november 2016 het grootste deel van het jaar in het bergdorpje Puy Saint Vincent. Dat ligt in het hart van het Nationaal Parc des Ecrins in Zuid Frankrijk. Zonder écht te weten waarom ik in de bergen ‘moest’ wonen en leven, ben ik gegaan. Iets met je-hart-volgen ;). Voor mij de enige manier om erachter te komen wat ik daar ga vinden. Ik neem je graag mee met mijn sportieve avonturen. Ik merk dat de dingen die ik doe soms ‘ver van mijn bed show’ lijken voor anderen. Daar wil ik graag een brug tussen slaan, want alles wat ik doe is niet zo ‘big & happening’ als het misschien lijkt! 

De Ubaye Trail
Na meerdere trails in de Franse Alpen te hebben gelopen dit jaar vraag ik me vandaag af waarom er midden in het hoogzomer seizoen geen Nederlander te zien is in deze prachtige wedstrijd! Ik heb gekozen voor de langste afstand van 42 km ‘zodat ik zoveel mogelijk van de omgeving kan zien’. Dat blijkt een goed idee, want met 1,5 uur reistijd is de omgeving merkbaar anders dan thuis en daar wil ik niks van missen. Het is er prachtig!

Aangezien ik nog wel een paar uur onderweg ben heb alle tijd om, tussen het grote genieten door, na te denken over de ontbrekende vlaklanders. Lees je mee? Dan ben je er alsnog bij en misschien heb ik het antwoord onderweg ook wel gevonden ...

Ontspannen sfeer
Op het 15km punt is het een gezellige boel. Vrolijke vrijwilligers doen hun uiterste best om je zo snel mogelijk te helpen, hoewel ik bij de trailers niets van haast kan ontdekken. Mooi contrast. De Fransen vertellen enthousiast, in hun prachtige taal, over de eerste ervaringen van de dag. Ik aanschouw het tafereel en geniet ervan. We zijn hier voor de beleving, van lijf en geest!

Op naar de top!
De deelnemers van de halve marathon gaan omlaag, ik sla rechtsaf. Je begrijp het al, … ik mag omhoog. Het hoogste punt van de trail is bijna 3000 meter en ik kan niet wachten om daar te staan! Wat ga ik er zien?

Indrukwekkende promotiefilmpjes
Terwijl de kilometers wegtikken over de heerlijke paadjes in de Vallée de l'Ubaye denk ik aan het promotiefilmpje van deze trail. Je ziet zwoegende trailers boven diepe afgronden, ijzeren kabels op loodrechte rotswanden, smalle paadjes waar men breed glimlachend met een moordend tempo overheen lijkt te gaan, jumps en gekkigheid waarvan je denkt ‘welke enkel gaat die landing overleven?’

Als je liever heelhuids uit de bergen komt ben je na 1,5 minuut ernstig geïntimideerd en denk je ‘leuk voor ooit’ of nog erger, ‘nooit van mijn leven!’ Lees even verder, want de werkelijkheid van een trail in de bergen is vaak heel anders! En nu ik er toch loop, kan ik het je precies vertellen :).

De bergtrail in de praktijk
Ik loop tot nu toe vooral over comfortabele bospaden. Als iemand mij wil inhalen is er alle ruimte en het gevoel van spannende dieptes heb ik nergens gehad. Waar het nog niet eens in mij opkomt dat ik op moet letten is elk uitstekend rotspuntje fel oranje geverfd. Het filmshot van de kabels boven gierende dieptes is slim genomen en precies dat ene moment in de hele trail en, leuk detail, niemand had die kabels nodig! Als een aapje klauteren we giebelend omhoog.

De singletrails zijn een droom voor elke bergliefhebber en als een ware Heidi kan ook ik mijn glimlach niet onderdrukken. Ze lopen bijna als asfalt en waar het te technisch wordt vertraagt iedereen zijn tempo of wandel je even. Het trailen in de bergen is niet ingewikkelder dan dat!

Genieten van de ruigheid
Inmiddels ben ik ver boven de boomgrens, mijn favoriete gebied. Ik tuur en tuur. Waar is de col? Als ik goed kijk zie ik piepkleine gekleurde stipjes hoog op de berg. Het is een geweldig gezicht en ik begin hardop te lachen. De Fransen schrikken even op door mijn gelach, kijken ook omhoog, lachen mee, steken hun duim op en in stilte vervolgen we onze tocht. Dit is wat we doen. Met elkaar genieten. Samen en toch ook alleen. Voor mij hét trailrun gevoel. Mooi momentje …

Even voel me een held!
Er doemd een groot kruis op. Erachter zie ik alleen nog maar lucht. Ik waan het als de top. Ik ben euforisch, zet nog even aan alsof het geen moeite kost en even voel ik me een held. Sowhee, dat heb ik snel gedaan! Lief lijf, dank je wel dat ik dit kan. Ik sta stil, neem de omgeving in me op, maak foto’s en loop in wandelpas verder om rustig te schakelen naar de afdaling.

En dan … amai!
Na de bocht word ik verrast door een eindeloos lang pad! Als ik het slingerende paadje door het gesteente volg zie ik … heel heel ver weg …  de echte top. Weer moet ik hardop lachen en hoor aan roepende Fransen dat ik niet de enige ben met deze blooper-van-de-dag. Ik voel me uitstekend, dus kom maar op en ik beweeg alweer omhoog.!

Ik geniet van de uitzichten en herken het smalle graadje uit het promofilmpje. In werkelijkheid loop ik op een prachtig pad waar mensen twee-aan-twee kunnen lopen en ik zonder al te veel moeite kan inhalen. Het is een geweldige plek om te zijn en voor mij het mooiste stuk uit de trail.

Boven staat een bandje fier en vrolijk te spelen op blaasinstrumenten. We staan zo midden in de verlatenheid dat ik me afvraag hoe die mensen daar zijn gekomen en mijmer daar nog even over na. Wie verzint dit nou. Te gek!

Blij ei!
Ik ben opgelucht dat ik dit kan, word er vrolijk van. Wetende dat ik het zwaarste deel van de trail heb gehad. Vanaf nu is het ‘nog maar’ 15 km dalen. Snel maak ik weer wat foto’s, strik mijn veters extra goed en begin rustig om foutjes te voorkomen. Foutjes zijn zachtjes gezegd in dit terrein niet handig. Na 10 minuten zit ik er helemaal in en roffel ik hard omlaag. Ultiem! Hier mag je me ‘s nachts voor wakker maken!

Finish!
Na bijna 6,5 uur kom ik voldaan aan in Barcelonnette. Mijn sportmaatje wacht me vrolijk op en als we zijn bijgekomen maken alweer mooie plannen voor een volgende trail.

Wanneer kun je een trailrun in de bergen doen?
In mijn perceptie kun je trailrunnen in de bergen als je kunt hardlopen en maakt het niet uit of je in een vlakland of bergland woont. Dat je er zin in hebt, fit genoeg bent voor de afstand en duur en je jezelf onderweg goed verzorgd met eten/drinken is veel belangrijker!

Je doet jezelf een plezier door verwachtingen los te laten. Een trail loopt ALTIJD anders dan verwacht. Anticiperen op het onverwachte is het grote toverwoord.

Sportief gezien helpt het om regelmatig van de harde wegen af te gaan en andere ondergronden op te zoeken zoals het bos, de heuvels en duinen in Nederland of België. Bergwandelen helpt ook enorm om te leren anticiperen op de continue veranderende ondergrond.

Verder is het gewoon DOEN!
Begin eens met een trail die gelijk is aan de afstand die je op het vlakke loopt. Neem extra eten en drinken mee en vertel de mensen thuis dat je langer onderweg bent dan ze van je gewend zijn. Steek je eerste trail in als een nieuw avontuur, want dat is het ook. Spreek met jezelf af te finishen met een glimlach en hopelijk maak jij daarna ook snel weer nieuwe trailrunplannen!

Twijfel je nog?
Heb je een trail op het oog maar twijfel je of je mee kunt doen? Ik denk vanuit mijn kennis en ervaring graag met je mee. Neem gerust even contact (jantiene@altijdsporten.nl) met mij op.

Ga mee met een Trailrunweek!
Wil je onder professionele begeleiding kennismaken met het trailen in de Hautes-Alpes? Ga dan mee met één van de Trailrunweken van AltijdSporten.nl. Je kunt nog mee op 6 oktober, dan trail je dwars door de prachtige Herfstkleuren van Zuid Frankrijk! Wil je eerst nog wat ervaring opdoen? Je bent van harte welkom bij de Trailrunclinics van AltijdSporten.nl in Nederland.

Trailrun inspiratie
Vanuit Puy Saint Vincent in Zuid Frankrijk heb ik meerdere trails gedaan tot 60km en 3300hm in zowel de zomer als winter. Hieronder een lijstje ter inspiratie voor jou. Over wintertrails, ja dat kan!, vertel ik meer in een volgende blog.

• Vars Wintertrail
• Trail Blanc Nevache
• Snow Race Montgènevre
• Ubaye Snow Trail
• Trail – Le Sourire d'Aurore
• Grand Trail des Ecrins
• SkyRace Montgènevre
• Ubaye Trail

Dank je wel voor het lezen van mijn blog. Ik hoop dat ik je enthousiast heb gemaakt voor het trailrunnen in de bergen. Ik zie je op de trails?

Vrolijke groet, 
Jantiene Hannessen

NB.  Hardlopen in de bergen wordt door de een trailrunning en door de ander skyrunning genoemd. Bij de NKBV noemen we het skyrunning. Skyrunning is hardlopen in de bergen over gebaande en ongebaande paden. Je rent van hut naar hut, een rondje, of een start - finish race. Soms met grote hoogteverschillen en soms gelijkmatig. Als wedstrijdsport bestaat skyrunning sinds 1995. Wil je meer weten over skyrunning? Kijk dan in ons kenniscentrum.