Er stonden vier verschillende onderdelen op het EK programma:

• Individual race, 1200 hoogtemeters, vier beklimmingen en twee draagpassages (portages);
• Vertical race, 500 hoogtemeters vol gas omhoog;
• Sprint, elke handeling van het skitouren gecombineerd met sprinten;
• Mixed relay race, een estafette met korte beklimmingen en een team bestaande uit één man en één vrouw.

Een kleine terugblik van achter de coulissen tijdens een week vol ervaringen, emoties en herinneringen.

Individual race
Om het seizoen zo te beginnen, zorgde de aanloop voor de nodige nervositeit. Een vliegende start van het seizoen, zoals je het zou kunnen noemen. Na het scouten van de route op zondag konden we maandag van start. Een korte sprint naar de eerste wisselzone, volle zon, een prima spoor en goed zicht. In volle vaart naar beneden en de mist in, met de nodige sneeuwhopen. Omhoog, wisselen en weer met wisselend slecht zicht naar beneden. Tijdens de laatste klim namen de benen afscheid en was het doorlopen op karakter naar de finish, positie behouden en genieten. Wat een start van het race-seizoen. Tijdens het uitlopen na de race werd mij maar weer eens duidelijk waarom ik bereid ben elke keer weer alles te geven. Het delen van emoties, ervaringen en het creëren van herinneringen zijn de drijvende kracht om elke keer weer de deur uit te gaan.

Sprint
Na mijn eerste sprint vorig jaar in Troms (Noorwegen) had ik nu een beter idee hoe ik deze race het beste kon ingaan. Na een korte piep stortte ik me in de intense ervaring.

Start!
Sprint, bochten en verder rennen;
Ski’s op de rugzak;
Trap, omhoog rennen snel terug wisselen en een laatste eindspurt;
In volle vaart de wisselzone in;
Vellen eraf en in volle vaart naar beneden:
Finish!

Vertical race
Een steil en ijzig parcours stond ons te wachten. 450 hoogtemeters steil en de laatste 50 enorm vlak. Na de start had ik veel tijd nodig om mijn ritme te vinden, en toen ik dat eenmaal had, ging het parcours aan mij voorbij in een flow. Ik kon langzaam mijn tempo opvoeren en de laatste meters gingen als een speer. De tijd was beter dan ik mezelf had voorgenomen, maar ik was nog niet tevreden. Hier had meer in gezeten. Na de race heb ik het nog eens kritisch bekeken. Hier was nog veel potentieel om te verbeteren. De belangrijkste vraag waarop ik (nog) geen antwoord heb, is waar mijn grens ligt en hoe hard ik moet gaan om daar overheen te komen?

Terugkijkend op het EK ben ik tevreden met mijn resultaten. Het is me gelukt mijn eigen doelen te behalen en meer mensen achter me te laten dan in Tromsø. Tijdens de verticale race heb ik mijn eigen verwachtingen ruim overtroffen. Een week waarin we qua weer alles hadden, van schemer tot mist, sneeuwval en felle zon. Met mijn Fury zonnebril van Julbo met reactieve glazen kon ik alles de baas. Inmiddels is ook de laatste hand gelegd aan de uitrusting, en ik ben er nu helemaal klaar voor om het aankomende seizoen te gaan rocken!

Graag wil ik onze sponsoren bedanken voor het mogelijk maken van deze week en de ondersteuning om dit avontuur aan te gaan. Dit zijn Dynafit, Julbo, Outdoor XL, Hotel Esprit Montagne én de NKBV. Daarnaast wil ik ook onze coaches Alke en Cees bedanken voor de support tijdens de wedstrijden. Zonder jullie was dit niet mogelijk geweest!