Ruby wordt berggids: "Ik houd van de sneeuw tot de rots tot de bergtop en het bier in de hut"
Ze woont in de Zuid-Franse Alpen met een dikke kat, een chaotische vriend en een stel lieve, roddelgrage buurtbewoners die soms een pot honing of zak groenten langs brengen. Koffie is naar eigen zeggen nodig voor haar functioneren. De bergen ook. Ruby de Witte wil berggids worden, en nog een paar dingen. Een interview met deze ambitieuze duizendpoot.
Je wilt dus berggids worden. En verder?
"Ja! Ik heb in juni nog een examenweek te gaan om te laten zien dat ik me thuisvoel in alpien terrein. Als alles goed verloopt, word ik na die week toegelaten tot de Franse berggidsenopleiding ENSA. Mijn dromen zijn over het algemeen gigantisch en moeilijk te realiseren. Die berggidsendroom bijvoorbeeld. Daar ben ik absoluut té dromerig en poëtisch voor... of toch niet, zo blijkt! Maar ik wil ook schrijfster worden, waar ik ongetwijfeld ook te dromerig en poëtisch voor ben. Ondertussen werk ik als bartender/serveerster in virusvrije tijden en heb recent weer het studeren opgepakt. Een premaster psychologie om toch ook maar mijn pijlen op iets concreets te richten. Oh, en mijn lievelingsdier is een draak."
Ruby ging in 2018 met Bergsportreizen mee op Hoogalpiene beklimming: Gran Paradiso en Mont Blanc. Ze schreef erover in Hoogtelijn.
En je lievelings tak van de bergsport?
"De hele boom, toch wel. Van de sneeuw tot de rots tot de bergtop en het bier in de hut. Beetje cliché, dat weet ik. Juist de afwisseling vind ik zo mooi. Het enige waar ik niet zoveel mee heb is ijs, vooral als het koud, eng en lang is. Zeg maar Noordwanden."
Oh?
"Tja, Noordwanden. Hierin zou ik nog wel wat oefening kunnen gebruiken. Ik denk omdat mijn vingers bevriezen en ik minder van lijden en spanning houd dan zou moeten."
Hoe zit je opleidingstraject eruit?
"Als ik na die week in juni ben toegelaten en zelf ook door wil, volgt een opleidingstraject van drie jaar. Die opleiding bestaat dan uit verschillende stages van ongeveer een maand. Dus een maand zomeralpinisme, een maand toerskiën, een maand ijsklimmen en zo verder. Het duurt dus nog wel even voordat ik écht berggids ben. Het fijne is echter dat ik, mits ik de stages succesvol doorloop, al gedurende het volgende jaar aan het werk mag en daar heb ik héél veel zin in."
En hoe herkennen wij je dan in de bergen?
"Oe lala! Op het gebied van bergmode of hoe/waaraan je mijn klanten en mij in de bergen zou herkennen? Antwoord op het eerste: Je zou me niet herkennen, want we lijken allemaal op elkaar. Misschien dat er ergens een blonde paardenstaart uit piept, daar zijn er (misschien) wel wat minder van.
Antwoord op het tweede: Ik hoop dat mijn klanten diegene zijn die de allersterkste verhalen in de berghut vertellen, of zingend over de paden lopen…. Wat ik het liefst aan hen mee zou geven is avontuur en autonomie, toegang tot de wonderlijke wereld daarboven, de bergen inzetten om hen te tonen waar ze fysiek en mentaal toe in staat zijn, precies hetgeen berggidsen voor mij hebben gedaan. Hoe herken je een dergelijke groep op een paadje? Ik weet niet, ik hoop dat ze er stoer en gelukkig uitzien."
Benieuwd naar hoe het Ruby vergaat? Je leest het in haar blog.
Nederlandse berggidsen
Er zijn op dit moment tien Nederlandse berggidsen actief. Tomas van Lieshout was vorig jaar de laatste die zich bij dit illustere rijtje voegde.
