Lees hier deel 1

Door: Regien Winnubst

Dag 3: Zon en Krapfen

Op dag drie zien we voor het eerst zon en voor het eerst andere mensen op het wandelpad. We huppelen van de Biberalm vrolijk naar beneden door het bos, blij dat het niet meer regent. Als we uit het bos komen vallen we meteen met onze neus in de boter: de eerste alm, de Fundner Heimalm! We worden begroet door twee knorrende, rondsnuffelende varkens en de geur van verse krapfen. Krapfen zijn een lokale specialiteit, wat voor de Nederlanders een oliebol is, is voor de Oostenrijkers een krapfen. Het een gefrituurde bol met bessenjam erop. Mijn geluk kan niet meer op! We kletsen wat met de andere wandelaars die vanochtend speciaal, voor een verse Krapfen van de alm en verse melk van de koeien, vanuit het dal omhoog zijn komen lopen.

De avond ervoor hebben we in de Biberalm boekjes zitten doorspitten met lokale bloemen. Wij hebben een missie voor de dag: bloemen spotten. Onze ogen speuren die dag de almen af naar Eisenhut, Silberdistel, Arnica, en natuurlijk Edelweiss.

Krapfen & de eerste Silberdistel die we zien, de dagen erna zien we velden vol

Doordat de Alm waar we zouden slapen nog verbouwd wordt pakken we aan het einde van de wandeling de lift naar beneden en slapen we twee nachtjes in hotel Völserhof. Na drie dagen boven in de bergen is het een belevenis om weer beneden te zijn in de drukte. Het heeft ook een voordeel, in het dal is er groente en het hotel heeft een sauna!

Dag 4: Traverseren kan je leren

Met onze buiken volgegeten en heerlijk gedoucht pakken we weer de lift naar boven om de wandeling voort te zetten waar we gister zijn gestopt. Na al die dagen in stilte lopen zonder andere wandelaars is de chaos bij het liftstation niet iets waar we lang willen blijven. We zetten de vaart erin, dag vier van de trail is eigenlijk de kortste dag maar gelukkig vinden we nog genoeg pauzeplekjes die dag. Zodra we op een rustiger stuk zijn ploffen we onze tassen neer en haal ik de brander en de percolator tevoorschijn voor een lekkere koffie. We voelen ons helemaal in de bergen als we even later een marmot spotten, die geniet als een koning op de rots ook van de zon.

De trail traverseert eigenlijk de hele dag over de flanken van het Angertal, dat betekent weinig hoogtemeters dus we hobbelen heerlijk ontspannen door. Onze benen zijn daar stiekem wel blij mee na alle hoogtemeters van de dagen ervoor. Als we na een paar uur in de verte koeien zien fantaseren we over een koude apfelschorle. Zou het? Als er koeien zijn is er vaak een alm, maar zijn ze open? Ja hoor! Als we de hoek omkomen worden we vrolijk onthaalt door het oude stel die de Rockfeldalm runt. En wie zien we daar? De wandelaars die we de vorige dag zijn tegen gekomen bij de Fundner Heimalm! Deze keer zijn ze speciaal naar boven gelopen, niet voor een krapfen maar voor een zirbensnaps! Zij hebben het goed voor elkaar. We mogen bij ze aanschuiven en ze vertellen ons vanalles over het dal, de koeien en de lokale specialiteiten. Als ze even later andere wandelaars uitzwaaien hoor ik ze iets zeggen in de trand van “voertuig”. Het bekende “grüß dich” ken ik wel als begroeting, maar “voertuig”? Na uitleg blijkt het “führt euch” te zijn. Een soort “moge god je leiden” wat de in deze regio gebruiken als begroeting bij het vertrek. De dagen erna zeg ik, met het ezelsbruggetje ‘voertuig’ in mijn hoofd, mensen gedag met dit lokale dialect!

Dag 5: Wir Spatsieren nicht, wir wandern

Van te voren waren we licht nerveus over de vijfde, en langste, dag. 17 km, 1500 hoogtemeters stijgen en 1000 dalen. Dat heeft niets meer met Spatsieren te maken, wat in Oostenrijkse termen een beetje slenteren is, dit is een flinke wandeling! Door dichte bossen lopen we in de koelte en stilte van de ochtend omhoog naar de hoogste top van de trail: de Zittauer Tisch. We komen er lekker in met een fijn tempo. Als we boven de boomgrens komen hebben we uitzicht op de trail die we de dagen ervoor hebben gelopen, wat een eind zijn we al! Om bij de Zittauer Tisch te komen moeten we eerst langs de Stubnerkogel. Op deze top eindigt een lift. En lift staat gelijk aan gekkenhuis, wat een mensenmassa. Er is zelfs een man in een lederhose een hoorn aan het bespelen! Lachend lopen we erlangs door naar het mooiste stuk van de dag.

De trail wordt vanaf hier wat rotsiger en smaller. Overal zien we knalpaarse Eisenhut staan. Afhankelijk van hoe de wind waait horen we vlagen van de klanken van de hoorn. Bovenop de Zittauer Tisch hebben we uitzicht op de Grossglockner en genieten we van een welverdiende pauze.

1500 hoogtemeters zitten erop! Vanaf hier is het alleen nog afdalen naar de Bockhartsee over blokkenterrein en paden door rhododendrons.

Dag 6: Promenade in de bergen

Na een heerlijke nacht in Gasthof zur Post, waar de kok in de keuken een Michelin verdient, starten we de laatste dag van de trail. Op naar de waterval en beroemde promenade in Bad Gastein. De trail leidt ons langs de rivier en watervallen naar het dorp.

Ik ken een promenade alleen van het strand, je hebt er dus ook een bergversie van! Vanaf Bad Gastein loopt er een prachtig aangelegd pad helemaal naar Bad Hofgastein. Er is zelfs een houten toilet op de promenade in het bos.

We eindigen de trail voldaan bij het Annencafé met een heerlijke knödel en drinken ons nieuwe favoriete drankje na aan mooie wandeldag: een saureren radler.

Meer informatie over Gastein:

Gastein Tourismus