Tegenvallers en succes in Tibet

Op 11 september 2001 om 17:00, enkele uren na de aanslagen op de Twin Towers, stappen de Nederlanders Rudolf van Aken, Pepijn Bink, Court Haegens, Willem Horstmann, Rein-Jan Koolwijk en Haroen Schijf op het vliegtuig richting Peking en Lhasa. Wonderbaarlijk genoeg hebben de aanslagen geen invloed op hun vluchtschema. Het doel van het Nederlandse team ligt in Tibet: het is de 7221 meter hoge onbeklommen berg Karjiang.

Over Karjiang

Karjiang is een berg in Tibet, vlakbij de grens met Bhutan. De hoogste top van de Karjiang-groep is de nog altijd onbeklommen Karjiang I of Karjiang South (7221m). In 1986 beklom een Japanse expeditie onder leiding van N. Shigo de Karjiang II (7045m) via de noordwestgraat. Karjiang ligt op een paar kilometer ten noordoosten van Kula Kangri (7554m).

De enige foto's die de Nederlanders van Karjiang hadden gezien, waren vanuit het westen genomen. Maar ze hadden een goed satellietbeeld op basis waarvan de Nederlanders besloten daarom eerst om naar de oostkant te gaan.

Zicht op de noordoostwand

De Nederlanders vestigden op 20 september het basiskamp op 4950 meter hoogte, ten noorden van de Karjiang. Advanced basecamp (ABC) werd opgezet op 24 september en de volgende dag bereikten Willem en Haroen een col van ca. 5800 meter, vanwaar ze zicht kregen op de noordoostwand van Karjiang. De wand leek minstens 800 meter hoog en zeer steil en moeilijk. Omdat de wand er ook erg gevaarlijk uitzag, werd besloten een poging van deze kant over te slaan.

Een reeks eerstbeklimmingen

Court maakte ondertussen waarschijnlijk de eerste beklimming van Pt 5881m, die hij Rognon van de Goede Hoop noemde. Op 30 september deden Rudolf, Court, Willem en Haroen een poging op Pt 6412m via de westwand. Ze bereikten een hoogte van ca. 6150m, maar besloten zich omwille van de tijd terug te trekken.

Lawinegevaar

Het team besluit naar de westkant van Karjiang te gaan in de hoop daar een kansrijke lijn naar de top te zien. Op 4 oktober vestigden ze een nieuw ABC op 5700 meter hoogte. De volgende dag fixeerden Court en Haroen 100 meter statisch touw om een gevaarlijk deel van de ijsval te overbruggen. Kamp I werd opgezet op ca. 6300 meter, aan de voet van de westwand, net onder de col tussen Karjiang en Kula East. Na een rustdag wagen Rudolf, Court, Willem en Haroen een poging.

Op ongeveer 6550 meter trappen ze een lawine van meer dan 25 meter breed los. Niemand raakt gewond, maar omdat ze het lawinerisico daarna als te hoog inschatten keren ze om. De volgende dag verkenden ze de zuidgraat, maar komen tot de conclusie dat ook deze onder de huidige omstandigheden te gevaarlijk is.

Extreme temperaturen

Het team doet nog een onsuccesvolle poging, ditmaal op de nabijgelegen Kula East (7381m) Temperaturen van -25°C en zeer sterke wind dwongen hen wederom om te draaien op een hoogte van ongeveer 7110m.

Succesvol op Taptol Kangri en Kangmi Kangri

Ondanks deze tegenvallers wist het team uiteindelijk nog twee eerstbeklimmingen op haar naam te zetten. Op 19 oktober maakten Pepijn, Willem, Rein-Jan en Haroen de eerste beklimming van Pt 6824m via de noordwand en de westgraat. Omdat hij nog geen naam had, noemen ze de berg Taptol Kangri.

Ondertussen zetten Rudolf en Court hun tent op ca. 6100m hoogte op de noordoostelijke gletsjer van Karjiang op, net onder de zuidzuidwestgraat van Pt 6412m. Op 21 oktober beklommen ze de smalle sneeuwgraat en een 55° ijswand naar de top. Ze doopten deze top Kangmi Kangri, wat Yeti-sneeuwberg betekent.