Een nieuwe topsportcarrière

De diagnose is onverbiddelijk: een dwarslaesie vanaf de twaalfde thoracale wervel. Maar Thierry is redelijk nuchter en accepteert zijn lot vrij snel. Na het ongeluk moet hij lang revalideren. In het Zwitserse revalidatiecentrum waar hij terecht kwam, deden ze veel aan sport. Bovendien vraagt de opvoeding van zijn kinderen aandacht. Hij keert samen met zijn gezin terug naar Nederland en bouwt daar een nieuw bestaan op. In een interview zegt hij:

"[Ik ben] een realist. Ik had snel door dat ik de bergen niet meer zou kunnen beleven zoals voor het ongeluk, maar ik heb mijn bergbeklimmersmentaliteit gehouden. Zeilen deed ik vroeger recreatief. Na het ongeluk dacht ik: dat kan ook zittend. Ik werd beter, werd opgemerkt en kwam in het wedstrijdzeilen terecht. Maar dat was nooit mijn doel. Het ging me niet om medailles, roem of geld. Dat heb je als bergbeklimmer al helemaal niet. Je klimt vaak alleen. Als je terugkomt, snapt niemand je. Ze kennen de bergen niet, snappen niet hoe je zoveel risico kan nemen om een berg te beklimmen. Dat heeft mijn karakter gevormd. Ik wil beter worden in wat ik doe, dat is de oorsprong.”

Met die veerkracht weet hij na zijn revalidatie twee bronzen paralympische medailles (2004 en 2012) te behalen in het zeilen. Foto © Archief Thierry Schmitter