Dat doen de Russen inderdaad. De Nederlandse ploeg is nog geen uur onderweg of ze worden alweer ingehaald door een zeer boze agent.

Na een verhitte discussie in onverstaanbare talen ontstaat er toch een kansje. Het team krijgt tot hun eigen grote verbazing toestemming om de aardverschuiving te bekijken en dan weer terug te komen.

15 kilometer voor Itkol vinden ze de aardverschuiving. De de woest kolkende rivier buiten zijn oevers getreden en de weg staat zeker een meter onder water.

Maar ‘even kijken’ doen ze zeker niet. Na een halve dag graven en hakken wagen ze – met ingespannen adem – stiekem toch de overtocht. Herman zegt daar later over:

“Je moet wel een beetje lef hebben met dit soort grappen. Je moet een beetje brutaal zijn.”