Met zo’n uitgesproken hoog niveau kan je jezelf afvragen of Han ooit, net zoals zijn veel bekendere tijdgenoot Ronald Naar, heeft overwogen om de overstap naar professioneel klimmen te maken. Hij vertelt daarover:

“In de eerste plaats was klimmen voor mij iets dat privé was, wat je met vrienden deed. En ik dacht ook: wie ben ik ten opzichte van de klimmers die echt grote dingen doen? Cassin, Bonatti en Messner waren echt mijn helden, elk in hun eigen tijdperk.”

“Wat ook meespeelde was dat ik eind jaren zeventig al met één been in Amerika stond. Om van mijn verhalen rond te kunnen komen moest ik me op de Nederlandse markt richten en dat ging vanuit de VS natuurlijk niet goed. Daarnaast denk ik dat commercie ook niet mijn sterkste kant is. In die zin heeft Ronald Naar dat wel heel goed aangepakt met zijn boeken en fotografie. Hij maakte zijn beklimmingen wat sensationeler - bij hem zat er al gauw “bloed aan de haak”. We hebben nooit samen geklommen in de Alpen, maar ik heb veel respect voor wat hij allemaal bereikt heeft. Een grote klimmer.”

Foto: Han in het Mont Blanc massief in de jaren zeventig. © Bert Vonk