
Han en ik naderen het einde van ons gesprek. Maar hij wil nog één ding kwijt:
“Drie jaar geleden heb ik een tocht gemaakt naar de Bela Adormecida, een bergmassief in het Amazone-gebied. Het was zo wild en avontuurlijk dat het me echt herinnerde aan mijn klimtochten van vroeger. Ik heb een boot geregeld om de rivier af te varen. Samen met een jonge Braziliaanse indiaan heb ik vervolgens vier dagen door het oerwoud getrokken. Het is een wilde jungle daar. Hij wist gelukkig de weg, want alles was zo dichtgegroeid dat ik zonder hem nooit de weg terug had gevonden. Ik leerde mijn jonge tochtgenoot hoe hij het touw moest gebruiken om rotspassages voor te klimmen.
Het was heel emotioneel. Op de top was het ongelooflijk. Zulke indrukwekkende wouden waar je overheen kijkt. En het was ook emotioneel omdat de tocht spannend was. Dat is een oergevoel, dat zo onbeschrijfelijk mooi is. Het was de emotie van het bergbeklimmen, een gevoel dat ik al een tientallen jaren niet meer had gehad.”
Foto: Han tijdens zijn trektocht in 2022 door de Braziliaanse jungle. © Han Timmers