De eerste Nederlandse beklimming van de Eiger Noordwand

In de zomer van 1977 beklommen Ronald Naar en Bas Gresnigt de noordwand van de Eiger. Ze waren de eerste Nederlanders die hierin slaagden. De Eiger Noordwand is berucht: hij staat bekend als ‘de wand der wanden’ en als ‘het laatste probleem van de Alpen.’ Na een aantal mislukte pogingen met tragische afloop werd de Eiger Noordwand in 1938 voor het eerst succesvol beklommen door een Duits-Oostenrijks team via de route die later tot de Heckmair-route werd omgedoopt.

Slecht weer

De beklimming door Ronald Naar en Bas Gresnigt duurde in totaal vier dagen en vroeg het uiterste van beide mannen. Bij vertrek was het weerbericht was niet goed, maar beide mannen had geen geduld meer om nog langer te wachten. Ze hadden de hele zomer naar dit moment toegewerkt en het “ nu of nooit” gevoel overheerste. Het gevolg was dat ze de beklimming deels in slecht weer moesten volbrengen. In het verslag legt Ronald uit waarom hij zich telkens weer in deze hachelijke situaties stort.

‘ Waarom dit soort beklimmingen te ondernemen, soms op de grens van de hysterie? Is het om te beseffen hoeveel het leven waard is, wanneer men het bijna verliest? Is het een compensatie voor het geregelde leventje in Holland, een soort uitlaatklep? [...] Ik vind in die kille noordwanden en bij mijn alleenbeklimingen een wereld terug, waarin ik zelf mijn bestaan kan bepalen en zelf de keus kan maken specifiek die omgeving op een eigen wijze te ervaren.'

Strijd

Midden in de wand laat Ronald per ongeluk een van zijn stijgijzers vallen. Beide mannen realiseren zich direct dat dit een groot probleem oplevert op de verijste rots. Toch besluiten ze door te zetten. Ronald gebruikt telkens het stijgijzer van Bas om voor te klimmen en laat het daarna weer naar beneden zakken. Een tijdrovende klus, maar ze worden er langzaam behendig in. De klimpassages zijn vaak nat of verijst en zijn zeer uitdagend om te beklimmen. Ronald’s beschrijving van de lengte waterfallchimney spreekt boekdelen:

‘Op een zeker moment vat ik moed om het verijste dak te beklimmen. Ik neem een haak in mijn de mond, richt me op, sla de haak in een met ijs gevulde spleet, hang een lus erin, richt me opnieuw op, zie hoe de haak zich uit de spleet werkt en hoe een volgende haak veel te ver boven mijn hoofd in het tweede dak is geslagen, pak mijn pickel en steek deze door het oog van de haak. Op hetzelfde ogenblik schiet mijn haak eruit en kom ik met mijn volle gewicht aan de pickel te hangen. Ik musketonneer de haak, rust even uit, en zie….dat de rotsen rond de haak openbarsten. Met mijn laatste krachten werk ik me langs het tweede dak omhoog. Eindelijk kan ik uitblazen, het lijkt wel alsof ik in de tussentijd niet heb geademd, nergens aan heb moeten denken. Er is één leegte om rondom me.'

Prestatie

Na 4 dagen en 3 bivaks in de wand weten Bas en Ronald de top van de Eiger te bereiken. Hun beklimming heeft veel impact in de Nederlandse klimwereld. De beruchte wand is eindelijk door Nederlanders bedwongen. Het is een nieuwe stap in het Nederlandse klimniveau. Ronald Naar zag de Eiger als de kroon op een grote reeks moeilijke beklimmingen in de Alpen. Hij besluit Nederlands eerste klimmende professional te worden. Met zijn verhalen en foto’s weet hij verschillende Nederlandse generaties klimmers te inspireren.