8000m zonder extra zuurstof – Manaslu puur

Het beeld van de beklimming droeg het woord 'puur' in zich, een manier van klimmen waarvan ik dacht dat de meeste mensen dit zouden nastreven. Maar puur is persoonlijk en hangt af van de visie die mensen hebben: wat is een 'pure' beklimming dan echt? Voor ons was het duidelijk: zonder extra zuurstof maar ook zonder extra hulp boven basiskamp. Een vijfdaagse trek door de warme en regenachtige jungle bracht mij en mijn vriendin in het basiskamp, aan de voet van deze witte 8000 meter berg. 10 jaar geleden stond ik zo ook aan de voet van de K2, alleen nu had ik een totaal ander gevoel: nu was ik sterker, beter voorbereid en volledig gedreven om boven te komen. Ik was niet bang maar ik besefte wel dat er genoeg risico’s op de loer lagen.

De weken erna waren een opeenstapeling van kampen opzetten, lasten naar boven dragen en steeds weer proberen zo hoog mogelijk te slapen. En hoewel dat allemaal voorspoedig verliep, waren er ook moeilijk momenten: een lawine boven kamp 2 die een gids en een Sherpa verwonde, bijtende keelpijn die mij en mijn vriendin enkele dagen in zijn greep hield en meerdere stormen die steeds maar weer van koers leken te buigen. Maar wij bleven geloven en dat werd beloond: op 26 september begonnen wij aan onze summit-push, enkele dagen nadat de grote groepen met gegidste klimmers omhoog waren gegaan. 28 september kwamen wij aan in kamp 4 op 7400m en de volgende ochtend om 4.00 vertrokken wij richting de top. We hadden beiden geen hoofdpijn en voelden ons goed, het vertrouwen dat we dit konden was er nog steeds.

Het vertrek in het donker was zwaar en de lichamen kwamen maar langzaam op gang. Na 2 uur werd het langzaam licht en lieten we de beknelling van de nacht achter ons. In de verte konden we de top inmiddels zien en dat gaf ons extra vertrouwen: maar de hoogte bleef als een zware deken over ons liggen en zorgde voor lage snelheden. Een ademhaling per stap ging al niet meer en soms moest ik stoppen om op adem te komen. 10 keer ademen en dan door… Maar stap voor stap kwamen we hoger en de verwachte hoofdpijn blijft uit: uiteindelijk is de topgraat het enig wat overblijft. Even zitten…op adem komen…langzaam opstaan en weer lopen. Een rustig ritme, diep ademhalen en langzaam doorgaan. Zo komen we het laatste stuk omhoog en rond 11.30 is er niets meer hoger: mijn ogen worden vochtig als ik de laatste stappen zet, het uitzicht bewonder en besef dat ik op 8163m sta zonder extra zuurstof. Op eigen kracht en met ons idee van 'puur’.

Topbeklimming!

"What an amazing mountain and an amazing climb! Still have a hard time believing we did it!" Woensdag 4 oktober kwam het bericht dat berggids Roeland van Oss de top van Manaslu (8156 m) in Nepal heeft beklommen samen met zijn vriendin Sanna Raistakka. Op 29 september bereikten ze de top zonder extra zuurstof en zonder de hulp van sherpa's. Voor Roeland is het zijn tweede poging ooit om een 8000-er te beklimmen.

Foto's van Facebook Sanna Mari. Volg Roeland via Facebook.

Lees ook Roeland van Oss beklimt Manaslu.