Walter Bonatti is dinsdagavond 13 september op 81-jarige leeftijd gestorven. Hij was een van de invloedrijkste bergbeklimmers van de 20 eeuw. Bonatti verlegde grenzen door in compromisloze stijl, vaak solo en in de hoogste moeilijkheid, baanbrekende routes te openen.
Bonatti werd op 22 juni 1930 in Bergamo, Italie geboren. In de jaren '50 en '60 was hij zonder twijfel de meest invloedrijke en de beste klimmer van zijn generatie en was met regelmaat op de voorpaginas van de kranten te vinden.
De routes die de carriere van Bonatti het meest tekenden waren geen makkelijke inkoppers. Hij deed niet mee met het in zijn tijd populaire 'direttissima' -alpinisme, waarbij onder enorme inzet van materieel routes in loodlijn door de steilste wanden werden gelegd. Zulke hakenladders golden in zijn ogen niet als echt alpinisme - want geen avontuur en persoonlijke uitdaging. En dat was precies wat Bonatti juist wel zocht in het klimmen. Als lid van de Ragni di Lecco was hij een goed rotsklimmer en dat liet hij in zijn alpiene beklimmingen ook zien.
Bonatti zocht de mooiste en moeilijkste lijnen die tot dan toe als onbeklimbaar golden. Twee jaar nadat hij begonnen was met klimmen opende hij met een aantal vrienden een route door een van de steilste en compactste stukken rots in het Mont Blanc massief, de oostwand van de Grand Capucin. Zijn reputatie was gevestigd. In de jaren daarop volgden meer moeilijke beklimmingen en in 1954 nam hij deel aan de expeditie naar de K2. Ondanks zijn grote inzet en het feit dat hij de sterkste klimmer was op de expeditie kon Bonatti niet meedoen met de toppoging. Bonatti zou omdat hij geen gebruik maakte van extra zuurstof de prestaties van de andere twee latere eerstbeklimmers van de K2 (Compagnoni en Lacedelli) overtreffen, iets wat met name bij de invloedrijke Compagnoni slecht viel. Teleurgesteld in de gang van zaken keerde Bonatti terug van de expeditie om het jaar daarop te laten zien wie op dat moment in Italie echt de beste klimmer was. In 6 dagen tijd opende Bonatti solo een moeilijke route op de onbeklommen zuidwestpijler van de Petit Dru. Deze route was met afstand de moeilijkste route die in het Mont Blanc massief was geklommen en gold tot aan de jaren '80 als het testpiece van de regio. Bonatti had zijn status definitief bevestigd.
Zijn laatste meesterwerk in 1965, en tevens zijn afscheid van het strijdtoneel, was het - wederom solo - openen van een nieuwe route op het steilste deel van de noordwand van de Matterhorn. In de jaren daarop was Bonatti vooral actief als schrijver en reisjournalist.
Bonatti ontving in 2010 voor zijn prestaties een Piolet d'Or Lifetime Achievement Award.
Een aantal van Bonatti's meest markante beklimmingen:
- 1949. Begint met klimmen en klimt dat zelfde jaar o.a. Badile noordoostwand, Walkerpijler
- 1951. Nieuwe route door oostwand van de Grand Capucin
- 1954. Expeditie naar de K2
- 1955. Eerstbeklimming (naar hem vernoemde) pijler op Petit Dru - solo
- 1957. Eerstbeklimming van route op de Grand Pilier d'Angle
- 1958. Eerste beklimming van de Gasherbrum IV (7925m)
- 1963. Eerste winterbeklimming van de Walkerpijler op de Grand Jorasses
- 1965. Openen van nieuwe route op steilste deel Matterhorn Noordwand - solo
Lees hier de gedetailleerde necrologie door Ed Douglas in de Guardian.