Tekst: Raffi van den Berg. Foto’s: Raffi van den Berg, Paul Verhees, Ellen T. en Laura K.
Kamperen in de kou
Op donderdagavond verzamelen negen deelnemers zich op het kampeerterrein van camping Salweygarten in het Duitse Finnentrop. In het donker zetten we de tentjes op. De koude handen kunnen opwarmen in de blokhut op het terrein, waar de eigenaar een flinke voorraad droog hout heeft klaargelegd. “Hardlopers zijn doodlopers” en bij deze tocht geldt: vroegkomers zijn houtstokers. De blokhut is heerlijk warm en de overgang naar de tent wordt er niet eenvoudiger op, wat je een koudebrug noemt!
Van ochtendzon tot mist
Toch is dit een luxe variant van de gebruikelijke bivaktochten: niet alleen zijn er warme douches beschikbaar, de eerste etappe is een rondwandeling van ongeveer 30 kilometer met alleen dagbepakking. En die start ook nog eens in de ochtendzon! In de middag is het mistiger en grijzer, met andere tinten dan in Nederland. Tegen de achtergrond van naaldbomen krijgt het grijs een onheilspellende lading. Hogerop is het juist heel lichtgrijs door de met rijp bedekte bomen. Het vooruitzicht van een al opgezette tent en een houtkachel in de blokhut is misschien iets waar de echte bikkel zijn of haar neus voor ophaalt. Dat geldt misschien nog wel meer voor de drankvoorraad die we in de kastjes van de blokhut aantreffen: een fles kruipolie (droplikeur) die in december 2023 door een deelnemer van de vorige zwerftocht halfvol is achtergelaten, lijkt in de tussentijd onaangeroerd. Met een beetje soezen voor de kachel, het uitwisselen van de laatste gadgets en inzichten over een ultiem lichte rugzak houden het smeulende vuur in de gaten.
Winterwandelen naar het Alpenhaus
De volgende ochtend verplaatsen we ons naar Schmallenberg. Dit dorp is het vertrekpunt voor de wandeling naar het Alpenhaus. Met een lekkere prik in de neus beginnen we aan een prachtige wandeling met alles bij elkaar zo’n 800 hoogtemeters. Hoe hoger we komen, hoe witter de wereld om ons heen. We worden getrakteerd op heel veel sneeuwbaarden. Uit het kernhout van dood en nat loofhout persen schimmels ragfijne structuren van vocht naar buiten die meteen bevriezen. Het lijkt op engelenhaar dat ook wel in kerstbomen hangt. In grote hoeveelheden treffen we het aan naast het pad.
Ook het fenomeen uitsneeuwende mist en ruige rijp ervaren we volop. Deze verschijnselen leiden bij mij tot een herwaardering van grijze luchten, iets waar ik tot op heden elke dag plezier aan beleef.
In het Alpenhaus (650 meter) , een vroegere DAV-hut, zorgen de warmte van de tegelkachel, de houten lambrisering en de krakende vloeren voor een echte huttenervaring. De verhalen van deelnemers doen de rest. Dat een zwerftocht best inspannend kan zijn, blijkt wanneer een deelnemer die nog maar net de Pacific Crest Trail heeft gelopen, best vermoeid is.
De winterse tocht sluit in stijl af met een nachtelijke sneeuwbui, waardoor we in een witte wereld teruglopen naar de parkeerplaats. Al met al een winterse ervaring met veel gezelligheid onderweg, die zeker voor herhaling vatbaar is!
Alpenhaus
Benieuwd naar alle foto's van deze tocht? Bekijk dan het fotoboek op de website van Zwerftochten.
