Let op!

Het Württemberger Haus blijft in 2024 gesloten. Je kunt deze huttentocht als 3-daagse tocht maken.

• Dag 1: Gramais – Hanauer Hütte (zoals beschreven).
• Dag 2: Hanauer Hütte – Steinsee Hütte.
• Dag 3: Steinsee Hütte – Gramais.

Vanaf 2025 zou de huttentocht zoals in dit artikel beschreven weer mogelijk moeten zijn.

Etappe 1

• Lengte: 7,5 km

• Duur: ca. 5 uur

• Hoogtemeters:  1150 m omhoog, 550 m omlaag

• Overnachting in de Hanauer Hütte

Steile start

De kerktoren van Gramais is net uit het zicht als het wandelpad meteen flink steil wordt. De roze alpenroosjes contrasteren met het donkergroen van de bergdennen. Deze beschermde bloemensoort blijft een kleurrijke begeleider langs de route omhoog. Vanaf vlak voor de Kogelsee, die op 2100 meter ligt, verdwijnt de meeste begroeiing. Met toenemende hoogtemeters wordt het terrein ruiger. Restsneeuw bedekt het losse gesteente. Voorzichtig steken we de papperige massa over en komen aan bij de Kogelseescharte, met 2479 meter het hoogste punt van vandaag.

Lente, zomer en winter

Na de afdaling van een halfuur bereiken we een gedeeltelijk met ijs bedekt meertje. Ik gooi mijn kleding in het gras en duik het water in. Mijn wandelvriend me verbijsterd aan, maar komt me dan achterna. Ik probeer op een ijsschots te zonnebaden en zak er met een plons doorheen. Op dat moment komen twee wandelaars bij het meer aan. “Nu moeten wij er natuurlijk ook in”, zegt een van hen lachend. Even later warmt de zon ons alle vier weer op en wandelen we samen de laatste kilometers naar de Hanauer Hütte. Hier hoog in de bergen is het nog echt lente. Het pad is omzoomd door witte, gele en paarse bloempjes. Als we later op het zonnige terras een knödel eten, is een T-shirt zelfs voldoende – het voelt als zomer.

Etappe 2

• Lengte: 9,5 km

• Duur: ca. 6 uur

• Hoogtemeters: 980 m omhoog, 590 m omlaag

• Overnachting in het  Württemberger Haus

Stoeiende steenbokken

De volgende ochtend sluipen we muisstil de achtpersoonskamer uit. De ochtendmist lijkt op te klaren, dus we trotseren meteen de steile klim naar het Gufelseejoch. Daar trekt de laatste nevel weg. Achter het diepblauwe meer verrijzen de bergen zover we kunnen kijken. Langs de oever van het meer lopen steenbokken. Ze springen van de ene naar de andere rots en balanceren op kleine richeltjes. Zodra we in het gras gaan zitten, beginnen ze met elkaar te stoeien. Klak-klak! Het houterige geluid van de horens die elkaar raken, wordt weerkaatst tegen de rotswanden. Het kost ons moeite verder te wandelen, maar er liggen nog zeven pittige kilometers voor ons.

Griezelend genieten

De route voert ons over rotsachtige paden, bloemrijke weides en uitgestrekte sneeuwvelden met diepe spleten. We dalen steeds meer af, maar we moeten nog de Bittrichscharte op 2500 meter trotseren. Bij de Bittrichsee wordt duidelijk wat dat betekent: voor ons torent een immense bergwand op, bezaaid met puinhellingen en sneeuwvelden. Een met staaldraad beveiligd pad slingert door een rotsspleet vol losse stenen. Genieten en griezelen tegelijkertijd. Nog een rots, nog een meter staaldraad. Uiteindelijk bereiken we de Bittrichscharte. Aan de andere kant van de pas strekt zich een nog ruiger landschap uit met grote rotsen en spitse bergtoppen.

Douche met uitzicht

Een uur later worden we bij het Württemberger Haus met een vrolijk Herzlich willkommen begroet. Of we ons eerst even willen opfrissen onder de buitendouche? Het water wordt door een slang uit de beek over een grote rots geleid, vanwaar het frisse bergwater door een douchekop sproeit. Een badkamer met panorama-uitzicht – wat wil je nog meer? Nou, nog een ding: het heerlijke, vegetarische driegangenmenu dat even later op tafel staat, gekookt met regionale seizoensproducten.

Etappe 3

• Lengte: 8,4 km

• Duur: ca. 4 uur

• Hoogtemeters:  540 m omhoog, 560 m omlaag

• Overnachting in de Steinsee Hütte

Mistige uitdagingen

De dag erna is het weerbericht niet al te best. Toch wagen we de korte derde etappe naar de Steinsee Hütte. De klim naar het Gebäudjoch is de eerste uitdaging, met gedeeltelijk met sneeuw bedekte staaldraden en een extra touw over de sneeuw. De mist beperkt het zicht tot minder dan vijftig meter. Vloek of zegen? Ik zie het gapende gat achter me in ieder geval niet. "Nog maar een paar honderd meter," klinkt het door de dikke witte massa. Met klamme handen bereik ik de top. Even later gaat het er bij de Roßkarscharte weer zo aan toe. Nu nog steiler, met meer los gesteente en sneeuw. Boven geven we elkaar een high five.

Hippe berghut

In de middag arriveren we doorweekt en koud bij de Steinsee Hütte, die eerder lijkt op een hip boutiquehostel dan een traditionele berghut. Voor het avondeten prijken op het menu klassieke gerechten met een bijzondere twist, zoals apfelstrudel met yoghurt en siroop. Het huidige huttenwaardpaar dat de voorkeur geeft aan regionale producten. Zoals Christoph het verwoordt: “We brengen zo ook een beetje cultuur over.” Als we uitgegeten zijn, doen we een spelletje. We kunnen echter beiden nauwelijks onze ogen openhouden. Dat magische combinatie van frisse lucht, beweging en de berghutsfeer doet z’n werk.

Etappe 4

• Lengte: 9,5 km

• Duur: ca. 5 uur

• Hoogtemeters:  360 m omhoog, 1070 m omlaag

Terug naar Gramais

Het eerste stuk van de vierde etappe is gelijk aan het laatste van gisteren, maar nu schijnt de zon en kunnen we iets zien. Plotseling wordt het pad omringd door imposante bergtoppen en ligt er een schilderachtig meertje diep beneden ons. We slaan af naar het Gufelgrasjoch en zetten de allerlaatste stappen omhoog op onze huttentocht. Vervolgens dalen we steil af. Tegen de middag bereiken we de Branntweinboden. Op de kaart had ik gezien dat het pad hier een paar kilometer de beek volgt. Ik dacht: dat gaat vlot. Maar het is te mooi om te haasten. De klaterende beek is onze constante begeleider en ik kan het niet laten: ik hups erin. Een laatste duik voordat we na vier dagen in de natuur, drie overnachtingen op de berg en ontelbare bijzondere momenten terugkeren naar het alledaagse leven.

Praktische informatie & tips

• De beste wandeltijd voor deze huttentocht is half juni tot half september, wanneer de berghutten open zijn.
• Reserveer de hutten tijdig, zeker als je in het weekend of het hoogseizoen wilt wandelen.
• Houd er rekening mee dat er vooral in de vroege zomer (rest)sneeuw kan liggen.
• Gezien de alpiene passages op deze route (t/m moeilijkheidsgraad T4) is deze huttentocht geschikt voor bergwandelaars met alpiene ervaring. De tocht af te raden bij slecht weer.