Onvoorbereid stond ik op 10 februari aan de start van de Coastal Challenge, een 6 daagse in etappes afgelegde ultra trail door de wonderschone regenwouden en over de idyllische stranden van Costa Rica. Mijn doel was duidelijk: in familieverband genieten van dit onvergetelijk mooie evenement en daarmee definitief beginnen met de voorbereidingen op mijn eerste grote doel van het seizoen, de beroemde en beruchte Marathon des Sables, dit jaar de 34e editie!

Kilometers maken

De planning van de aankomende week was duidelijk. In de aankomende dagen zou ik veel kilometers afleggen in een rustig maar toch ook vlot hardlooptempo. In totaal zo'n 230km en 10.000 hoogtemeters. Een betere omgeving kon ik me als start van mijn seizoen niet voorstellen en wat nog belangrijker was, mijn man Pere en vierjarige dochtertje Onna waren mee! Hij als favoriet (en hij zou gaan winnen!) en Onna om een mooie tijd te hebben in de ongerepte natuur. De media waren vol verwachting op mij gericht - ik had het jaar ervoor immers gewonnen - en dat was een moeilijke situatie om mee om te gaan, want ik was hier om een kwalitatief goede trainingsweek te maken en niet om echt te racen. Het lukte me om de competitie van me af te zetten en zo bleek het een ongekend succes want Onna had een onvergetelijke tijd, Pere een mooie wedstrijd en ik een ideale trainingsweek. Tevreden kwamen we thuis in Spanje. Er kwam nu een rustige actieve trainingsweek aan en daarna begon het volgende gedeelte van mijn voorbereiding voor de MDS. De planning voor de aankomende weken hadden mijn trainer en fysiotherapeut samen besproken aan de hand van mijn fysieke toestand. Ik was klaar voor dubbele, intensieve hardloopsessies in combinatie met regelmatige kracht-, core- en blessurepreventieve trainingen.

Twijfel

Deze manier van trainen met een relatief hoge mechanische stress wisselden we af met regenererende wielrensessies of als we op een intensieve training uit waren zonder impact, lasten we een indoor training in. Het werden drie zware weken en rust (slapen!) was een belangrijk aspect om de trainingen te kunnen assimileren. Ik was erg gemotiveerd en trainde hard, maar ik had het gevoel dat ik steeds vermoeider werd waardoor ik me onzeker voelde en me soms afvroeg of m'n lichaam het wel aankon. Gelukkig heb ik 100% vertrouwen in mijn trainer Rafa Flores en kan ik er volledig van opaan dat hij precies weet wat hij doet. Gevoel is niet altijd de juiste indicatie en als die muur die je waarneemt eenmaal overwonnen is komt er een moment waarop je je sterk begint te voelen en klaar bent voor de volgende trainingsfase.

Ondergrond

Dat moment kwam en we begonnen aan nog eens rond de drie weken van specifieke trainingen voor MDS. Ik zocht een terrein op dat zo veel mogelijk overeen kwam met de ondergronden in een woestijn. In mijn geval was dat een droge rivierbedding met stenen van verschillende afmetingen. Ik rende over grotere puntige stenen en over hele fijne steentjes die veel weerstand boden. Stroomopwaarts stelde ik me voor dat ik harde tegenwind had, want in een woestijn kan het behoorlijk waaien en stroomafwaarts kon ik mezelf goed uitdagen om flink te pacen. Ook trainde ik veel met m'n rugzak. Dit deed ik met verschillende gewichten. Soms liep ik een grotere ronde door de bergen met flink wat hoogtemeters en een zware bepakking, maar altijd in een rustig tempo. Andere dagen had ik een gefractioneerde training met intensieve sessies die ik met een gewicht in m'n rugzak van 2-4kg deed. Verder probeerde ik mijn voedingskeuze uit en deed een test van drie dagen op volledig vloeibaar voedsel (Küik Meal).

Inmiddels had Merrell mij mijn Saharaschoen gestuurd, een witte atletische schoen waarin zelfs het fijnste woestijnzand niet kon doordringen. In combinatie met een zelfontworpen gedeeltelijke bedekking met de ultra lichte gaitors van Raidlight bleek het een ideale schoen te zijn. Via de MudSweat&Trails Store kreeg ik mijn ultra lichte slaapzak en ander verplicht materiaal toegestuurd en uiteindelijk had ik een rugzak van 6,7kg samengesteld, een gewicht dat dicht bij het minimumgewicht van 6,5kg (zonder water) lag.

Fit aan de start

Lichamelijk waren deze specifieke trainingsweken zwaar, maar ik voelde me sterk en de afwisselende trainingen waren leuk om te doen! Mentaal voelde ik me elke dag beter voorbereid en mijn vertrouwen in mezelf was helemaal terug! Na deze fysiek en mentaal belangrijke trainingsfase had ik nog een weekje om bij te komen en helemaal topfit mijn uitdaging tegemoet te gaan. Zo stapte ik op 4 april met een veel zin en een uitgerust en sterk gevoel het vliegtuig in op weg naar Marokko en op weg naar mijn overwinning! :)

Ragna wint de MDS