Door Floor Fortunati

“Anders klim je toch op de schuur?” Lisa’s vader wijst achterin de postzegelgrote tuin van hun huis in Den Haag. Er staat een enorme vlinderstruik naast de schuurdeur. “Vroeger klom Lisa hier altijd naar boven. Dat mocht natuurlijk niet, maar nu voor de foto is het misschien wel leuk.” Lisa vindt het prima. In de zon klimt ze keer op keer via de smalle randjes van de deur bovenop het dak van de schuur, haar hoofd tussen de bladeren, constant met een lach. Net zolang tot de foto goed is.

Klimgang

Zoals gezegd werd Lisa dit jaar Nederlands jeugdkampioen boulder. “Vorig jaar werd ik tweede, maar had ik eigenlijk ook moeten winnen. Ik had alleen twee volumes niet gezien, waardoor de laatste boulder ineens veel moeilijker werd.” Ze heeft nog meer wedstrijden gewonnen, maar hoeveel en wanneer, dat weet ze niet meer. “Dat soort dingen moet je aan mijn moeder vragen, die houdt dat beter bij.”

De entree van de Haagse woning waar Lisa met haar ouders en twee jongere broertjes woont verraadt meteen dat hier een klimmer leeft. Een smalle gang is aan twee kanten volgebouwd met klimgrepen. Een verjaardagscadeau van een paar jaar geleden. “Mijn vader en opa hebben er drie maanden op getimmerd. Ik gebruik het nu bijna niet meer. De wanden zijn recht en ik moet zelf de boulders bouwen. Zelf routes verzinnen vind ik moeilijk en ik heb weinig tijd om nog thuis te gaan boulderen als ik getraind heb. Bovendien is het lastig om de grepen in de wand te schroeven. Er is al van alles achter gevallen, dat we er niet meer uit krijgen. Maar het blijft natuurlijk leuk om een klimwand als gang te hebben.”

Bam, bam, bam

Lisa begon met klimmen toen ze 10 was. Vroeger ging ze met haar ouders en broertjes mee met Bersportreizen, de reisorganisatie van de NKBV. Dat vond ze fantastisch. Een logische stap daarna was om een keer in een hal te gaan klimmen, wat ze zo leuk vond dat ze lessen nam. Al snel werd duidelijk dat ze talent had en ging ze trainen bij het Regionaal Talentencentrum en later bij West Coast Climbing, wat nu Revolt heet. Inmiddels traint ze vijf keer per week. Drie keer per week zelf en twee keer per week met het Nederlands Team. “Er is veel veranderd sinds ik met hen train. Vroeger deed ik maar wat als ik zelf ging trainen, maar nu heb ik voor iedere eigen training een plan. Het afgelopen half jaar was dat vooral plaatklimmen en nu moet ik meer statisch gaan klimmen. Daar ben ik niet zo goed in. Ik hou vooral van grote bakken en verre sprongen. Bam Bam Bam, je weet wel. Dynamisch klimmen is zoveel leuker. Vooral als een sprong echt ver is en het lukt.”

Het leukste aan klimmen vindt Lisa de wedstrijden. “De bouwstijl van wedstrijden is heel anders dan die van ‘gewone’ boulders en het is altijd gezellig met alle deelnemers.” Als ze een keer haar dag niet heeft, of een route lukt niet, vindt ze dat geen probleem. “Meestal val ik lachend uit zo’n boulder. Ze zijn zo vet gebouwd dat het sowieso tof is. Ik lach ook vaak om mezelf, als ik een domme fout heb gemaakt. Ik heb wel eens een boulder getopt 1 seconde buiten de tijd. Die telde niet, maar ik vond het nog steeds leuk. Altijd blijven lachen vind ik belangrijk.”

Volgend jaar wil ze mee doen aan het NK boulderen. “Eigenlijk wilde ik dit jaar al meedoen, maar, ik was te jong. Tijdens Dock Masters 2019, een internationale wedstrijd in Utrecht werd ze vijfde, en tweede van alle Nederlanders. “Daar ben ik best trots op en het geeft me ook vertrouwen om mee te doen aan het NK van 2020. “

Chocolade

Op haar kamer hangen tientallen medailles en er staan potten vol met celebrations chocolade, de prijs van de DB9 jeugd wedstrijd bij bouldercentrum Delfts Bleau. Sinds een half jaar mag ze meedoen met de DB9 voor volwassenen. “Ik ben eigenlijk nog te jong, maar won altijd bij de jeugd, daarom mag ik nu met de senioren mee doen, waar ik ook vaak win. De winnaars krijgen speciaalbier. Ik mag kiezen of ik de kinderprijs, chocola, of volwassenenprijs wil hebben. Hoewel ik dan wel moet beloven dat ik het niet zelf op drink. Ik kies natuurlijk voor chocola. Maar misschien kies ik volgende keer het bier, voor mijn ouders.”

Lisa zit nu in 3 vwo en mist door alle trainingen en wedstrijden zo’n 3 uur per week van haar lessen. Dat vindt ze niet erg. Ze maakt zo snel mogelijk huiswerk, leert onderweg in de trein en doet precies genoeg om zevens te halen. De rest van haar tijd besteedt ze aan klimmen. Behalve op dinsdag, haar rustdag, dan spreekt ze met vrienden af. “Weinig klasgenoten weten dat ik zo goed klim. Ik hou er niet van om op te scheppen en praat er eigenlijk niet over. We zijn wel een keer naar de Ardennen geweest, waar we ook gingen klimmen. Toen viel het natuurlijk wel op dat ik het al kon.” Een echt doel met klimmen heeft Lisa niet. Vroeger wilde ze een 8a kunnen klimmen, maar inmiddels vindt ze wedstrijden belangrijker. “Ik wil graag bij de top 10 van de Europese Jeugd horen, maar verder heb ik niet echt een toekomstplan, zolang ik maar geen saaie kantoorbaan krijg later vind ik het goed.”

VolgLisa en het Nederlands Team via #dutchclimbingteam op Facebook of Instagram.