In het zuidelijkste puntje van Zwitserland vind je het meest zonnige kanton van het land: Ticino!
Bekend van de vele meren die ze delen met Italië is het misschien niet het gebied waar je meteen aan denkt voor een huttentocht. Dat is jammer, want in het lagere Ticino kun je bijna het hele jaar door een huttentocht lopen. Ik ging op onderzoek uit en liep de Lugano trekking. Een driedaagse huttentocht vanaf Monte Bré, een bergtop(je) naast Lugano tot Tesserete en liet mij verrassen door de omgeving, het eten en de heerlijke mediterrane sfeer.
Door: Elmar Teegelbeckers
Ik kom per trein aan in Lugano. In deze bruisende stad kijk ik over het meer van Lugano zo naar de bergtop Monte Bré, het beginpunt van de trail. Dat wordt genieten. Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt pak ik de bus die mij richting het beginpunt, een half uurtje lopen onder de top. Na flink wat hoogtemeters kom ik bij het officiële startpunt van de Lugano trekking aan en welkom geheten met een prachtig uitzicht over het meer dat als het ware aan mij voeten ligt.
Vanaf de top loop ik richting het gelijknamige romantische dorpje dat zo uit een filmset lijkt te komen. Het voelt Italiaans aan en er hangt een serene rust. Totdat de kerkklok oorverdovend luidt. Dat is maar goed ook, want ik sta hier alweer veel te lang te genieten van het uitzicht. Op naar Pairolo!
De eerste kilometers gaan door de bossen. Het is flink klimmen om tot boven de boomgrens uit te komen. Na zo'n 2,5 uur stijgen bereik ik de top. Een mooie bergrug met uitzicht op de drie bergmeren in de regio. Ik vervolg de trail en na een volgende top is het flink afdalen geblazen. Gelukkig zit er een Alpe langs het pad om mijn knieën wat rust te geven en te genieten van een heerlijk Zwitsers kaasje. Het laatste stuk van de trail loopt verder door het bos richting de berghut waar ik de nacht zal doorbrengen. Na een stevige maaltijd besluit ik om vroeg naar bed te gaan. De hoogtemeters hebben hun werk gedaan en ik val meteen in slaap.
Na een paar uur schrik ik wakker en word ik getrakteerd op een spectaculaire lichtshow. Het onweert. Flink ook. In de ochtend is het nog steeds grauw en grijs. Wanneer ik wil vertrekken en een paar stappen buiten heb gezet besluit ik toch terug naar de berghut te gaan. Het rommelt nog steeds en onweer in de bergen moet je niet onderschatten. Een paar uur en vier koffie later klaart het helemaal op. Alsof er niets is gebeurd. Onder een strakblauwe hemel vertrek ik naar Capanne Monte Bar, de volgende berghut. Vandaag is de trail compleet anders de dag ervoor: ik wandel over weidse grasvelden en vooral op dezelfde hoogte. Erg aangenaam na het vele klimmen van gisteren. Dit deel loopt letterlijk op de grens met Italië waardoor je rechts uitkijkt op de Italiaanse bergen en links op de Zwitserse.
Heb jij al plannen voor aankomende zomer? Of kun je nog wel wat inspiratie gebruiken? Check de gebiedsinformatie pagina's voor meer informatie.
Links de Zwitserse berghut - Rechts de Italiaanse berghut
Na een paar uur begint het toch weer te onweren. Heb ik even geluk dat er op de helft van de route een berghut ligt, genoemd naar het gelijknamige kapelletje Santa Lucia. Even lijkt het of ik dubbel zie. Er liggen er zelfs twee, op een steenworp afstand van elkaar. Links ligt de Zwitserse berghut en rechts de Italiaanse. Die eerste is een dagje gesloten. Dus moet ik 'de grens' over en overnacht ik Italië 100 meter verderop. Het is een oude, traditionele berghut met zeer gastvrije huttenwaarden. In de avond komt zelfs de plaatselijke kaasboer nog even op bezoek, gelukkig komt hij niet met lege handen.
Capanna Monte Bar © Schweiz Tourismus – André Meier
Vandaag is het de laatste dag op de Lugano Trekking. Een iets langere omdat ik gisteren natuurlijk eerder ben gestopt. Gelukkig zit het weer mee en wandel ik naar de Capanna Monte Bar. Via een panoramisch wandelpad wandel ik in 3 uurtjes naar deze hut. Eigenlijk lijkt het meer een hotel. Jammer dat ik hier de vorige nacht niet heb kunnen slapen, maar het is wel de perfecte plek voor een uitgebreide lunchpauze. Vandaar daal ik af naar Tesserete, het eindpunt van deze driedaagse huttentocht. Door het gruis en het steile pad naar beneden is het soms best pittig. Na een paar kilometer kom ik aan bij het busstation en pak ik de bus naar Lugano.
De Lugano Trekking is een fijne huttentocht die je ook prima als beginnende bergwandelaar kunt doen. De wandelpaden zijn niet al te technisch (maximaal T3) en de markering is uitstekend. Omdat er langs de route verschillende berghutten liggen kun je de de trail ook makkelijk opknippen in kortere stukken. Een goede conditie is door de vele hoogtemeters wel vereist. Én vergeet je wandelstokken niet!
Mocht je na de huttentocht nog puf over hebben dan vind je in Ticino nog veel meer trails waarover je heerlijk kunt dwalen. Wij tippen je de Monte Generoso, een bergtop met een uniek gebouw net onder de top. Neem het treintje naar boven en maak vanaf het station een wandeling naar de top. Indrukwekkende panorama's gegarandeerd.
Hou je meer van hardlopen? Deze trekking bestaat ook als trailruntocht en heet de Scenic Trail. Je kunt hier elk jaar meedoen aan de officiële race of er gewoon voor kiezen om op jouw moment de trail zelfstandig te trailrunnen.
Als NKBV-lid draag je bij aan het onderhoud van paden en hutten. Elk jaar dragen de leden gezamelijk €400.000,- bij aan het Gegenrechtfonds. En wist je dat je als NKBV-lid korting krijgt in de meeste berghutten in de Alpen?
