Door: Rinske Brand

Mirte: Nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar ik blijf thuis. Thuis in de Spaanse bergen, de Pyreneeën, want daar woon ik. We renoveren ons huis dat boven op een berg staat in een dorpje waar maar 13 mensen wonen. En eigenlijk voelt het alsof ik op vakantie ben, want er is nog heel veel te ontdekken in onze ‘achtertuin’. We gaan kamperen in het bos, beklimmen een top van een berg, wandelen over smalle paadjes, gaan zwemmen in een bergmeertje en kijken naar de zonsondergang vanuit de tuin. Ohja, misschien rijden we nog een keertje naar de zee, omdat naar de horizon kijken af en toe ook fijn is.

Manon: Deze zomer ga ik dwars de Pyreneeën door. Ik ben de afgelopen twee jaar helemaal verknocht geraakt aan dit schitterende gebergte. Frankrijk en Spanje lijken open te gaan, dus deze droom kan nu waarheid worden. En als freelance journalist heb ik de vrijheid er anderhalve maand tussenuit te kunnen piepen. Het zal een combinatie zijn van drie langeafstandspaden: de Haute Randonnée Pyrénéenne die grote stukken over ongebaand terrein gaat en de goed gemarkeerde Spaanse GR11 en Franse GR10. Ik ga alleen lopen, maar halverwege haken vriend en mogelijk nog een paar vrienden aan. Begin juli steek ik mijn grote teen in het water van de Atlantische Oceaan en zes of zeven weken later en zo’n 800 kilometer verder hoop ik diezelfde teen in de Middellandse Zee te mogen afspoelen! De trein is geboekt. Nu nog volop genieten van het plezier van de voorbereiding: investeren in lichtgewicht spul en veel oefenen in de Hollandse heuvels!

Peter: De berg roept volgens de laatste Hoogtelijn. Na twee prikken met Pfizer-Biontech, een ingevuld geel vaccinatiepaspoort en versoepelingen vrijwel overal in Europa, ga ik die roep beantwoorden. Op naar de Wangenitzseehütte, lange tijd onze Nederlandse hut in Oostenrijk. Half juni ziet het er naar uit dat de handschoenen, muts, oorwarmers en stijgijzers mee moeten. De twee mooie meertjes bij de hut zitten nog potdicht, er ligt nog heel veel sneeuw. De familie Asslaber is nog niet op de hut, eind juni kloppen wij er op de deur. Als het een beetje meezit, lopen we daarna ook nog naar de Lienzer Hütte, al dan niet met sneeuwschuif. We komen!

Marieke: Ons plan voor deze zomer? Komt ‘ie: we pakken de trein naar Delfzijl en lopen in ca. 25 dagen terug naar onze woonplaats Tilburg. Dat klinkt enorm onaantrekkelijk als ik het zo opschrijf, maar tussen Delfzijl en Goirle ligt het Roots Natuurpad: meer dan 450 kilometer over onverharde paden en trage wegen, dwars door de mooiste natuurgebieden van Nederland. We plakken nog zo’n 25 kilometer aan de officiële route en lopen helemaal door naar huis. Hoewel de bergen lonken, kiezen we er om allerlei redenen voor om deze zomer in Nederland te blijven. En we verheugen ons er enorm op, want er is voor ons geen betere manier om te onthaasten dan door een lange trektocht te maken. Hike, eat, sleep, repeat. Ongecompliceerd op pad in de meest gecompliceerde tijd die we ooit meemaakten.

Ico: We durven het weer: dromen over de zomer. Zal het lijken op vorige zomer, met alle onzekerheden? Plannen genoeg: op stap voor Hoogtelijn, met een paar gave opdrachten, èn privé. Voor Hoogtelijn mikken we op een alpiene tocht in Zwitserland en een MTB-trail in Lungau. Privé lijkt het daardoor het meest praktische om te kiezen voor Oostenrijk. Ik ben benieuwd naar Karinthië, waar we een paar jaar geleden een verrassend mooie toerskitocht maakten. Ik was daar nog nooit in de zomer: zwemmen in een bergmeer en mooi bergwandelen. Mogelijk in combinatie met Oost-Tirol of de Dolomieten voor mooi sportklimmen. Maar het zou ook zomaar Scandinavië kunnen worden, naar de eindeloze ruimte en rust van Noorwegen of Zweden. We houden de kleurcodes in de gaten en zijn gevaccineerd en flexibel, dan hebben we de meeste kans van slagen. En behalve de klimspullen gaat de mountainbike zeker mee!

Femke: Zomer in Nederland! Helaas geen bergen deze zomervakantie, omdat mijn vakantie al vroeg valt en er nog reisbeperkingen zijn. Gelukkig hebben we een prachtig buitenhuis-op-wielen, dus kunnen we alle kanten op. Kamperen, wandelen, kajakken en zwemmen: zo kom ik ruimschoots aan mijn outdoormeters. Het meest geniet ik van de vogelgeluiden bij zonsopgang. Dan schuif ik het rolluik omhoog, sluit ik mijn ogen nog even en waan ik me in een subtropisch regenwoud.

Rinske: ‘Always be mountain ready’ is al jaren mijn motto. Altijd in vorm, altijd goed in de spullen. Je weet tenslotte nooit wanneer de berg roept. Nou, die riep het afgelopen jaar harder dan ooit, maar eraan toegeven was door corona natuurlijk kansloos. Dus ontdekte ik het afgelopen jaar ons eigen land. En dat viel niet tegen! Maar nu ben ik wel echt klaar voor grotere avonturen. Reizen naar andere continenten schoof ik op de lange baan. In Europa is nog zo veel te ontdekken. Al sinds dit voorjaar sta ik in de startblokken. Voor een paar vierduizenders in Berner Oberland (deels voor Hoogtelijn) in juli, een fietstocht in de Ardennen en hopelijk, als de grens opengaat, in augustus een hike & kampeeravontuur in Noorwegen met mijn broer (over de bergen in met familie schrijf ik in de volgende Hoogtelijn). Tot die tijd staan mijn spullen altijd klaar. Want ook in Nederland weet je nooit wanneer het (micro)avontuur roept. Dat kan zo maar eens pas de avond ervoor zijn ;)

Frank: Er staan nog wat klussen voor Hoogtelijn die we al maanden voor ons uit schuiven, maar die gezien de deadlines toch echt nú afgerond moeten worden. En dan wil ik ook nog een keer gewoon echt vakantie, zo een waarbij je ’s ochtends nog niet weet wat je die dag gaat doen. Nu Frankrijk open gaat, vertrek ik half juni voor drie weken naar Buis les Baronnies. Pretentieloos zonnig sportklimmen en wandelen vanuit de tent. Heerlijk, even op de automatische piloot na een jaar vol werkstress. Daarna meteen door naar Zwitserland, samen met Ico, alpien klimmen voor Hoogtelijn. De nazomer telt nog twee weken zonder geplande invulling, we zien wel waar het mooi klimweer is. Ter afsluiting wederom met Ico op pad voor Hoogtelijn, nu naar Kroatië. Dan zijn mijn vakantiedagen voor dit jaar wel op en moet ik me verder behelpen met mijn Walcherse strand.

Lineke: Naast wat familievakanties ga ik deze zomer weer eens op stap met mijn maatje Ria. In stilte genieten en op de makkelijke etappes ratelen, veel ratelen. Dat is het mooie van wandelen; het geeft ruimte om echt bij te praten, inspiratie op te doen en toffe thema’s de revue te laten passeren. Ratelen met Ria gaat zó goed dat we regelmatig verkeerd lopen, zelfs in de Eiffel. Gênant werd het toen Ria in Jotunheimen nietsvermoedend achter een wandelaar aansjokte die het pad verliet om achter een boom te gaan plassen. Echt vervelend werd het toen we in dichte mist verkeerd liepen in de ruige Silvretta. Ria was zo scherp dat ze ons en een groepje alpinisten terugleidde naar de route.

Deze zomer beginnen we met een makkelijk omlijnd plan: de Harzer Hexenstieg. Althans, dat dachten we. Uitgerekend op de Hexenstieg is om de 48 uur een negatieve PCR-test vereist. Anders toch maar doorrijden naar Oostenrijk! Hoe dan ook: ik doe deze zomer mijn rugzak om en ga ratelen met Ria!

Rien: Noord-Spanje willen we dit jaar weer eens aandoen, want een jaar geen Spanje (2020) is een jaar niet geleefd. Waar precies dat weten we nog niet, als het maar simpel is, relaxed. Aan een ruw idee hebben we genoeg en nu onze boys niet meer meegaan zijn we nog flexibeler dan we al waren. De Cordillero Cantabrico, de Picos, Pyreneeën en Baskenland, nationale parken als Somiedo, dat zijn zomaar een paar plekken waar we erg blij van worden. Eind juli hebben we een dikke week en eind augustus nog een keer iets meer, dus we hebben nog een complete (korte) vakantie niet ingevuld. Met alle virusvarianten voelt dat ook wel goed zo; we wachten het een beetje af. Het zou leuk zijn als Schotland dit jaar weer eens zou kunnen, maar ja, de Britten hebben de Alpha- en de Deltaversie…

Florian: Zo, kaarten geleend, gidsjes gekocht en inenting gehaald. Ik ben klaar voor de zomervakantie in de Italiaanse Alpes Maritimes. Maar tot die tijd hou ik mij gedeisd en reis ik niet te veel zodat ik mijn steentje bijdraag aan het indammen van het coronavirus. 'Nog even', spreek ik mezelf toe, 'en dan kan ik genieten van schone lucht, vrije natuur en verre uitzichten!'