Dagwandeling: Arolla – Pas de Chèvres - Arolla

Begin juli liep NKBV medewerker Rixt van de Wal in gezelschap van haar moeder een prachtige dagwandeling vanuit Arolla in Zwitserland. Arolla is gelegen in het uiterste puntje van het Val d’Hérens en ligt in de gemeente Evolène in het kanton Wallis. Vanuit hier kun je een aantal mooie wandelingen maken. Onder andere naar de Pas de Chèvres (2.854m).

Door: Rixt van de Wal

We staan op tijd op om lekker vroeg op pad te gaan en bijtijds weer terug te zijn, voordat het voorspelde onweer losbarst. We vragen ons af of het weer is voor een korte broek. Op het moment van vertrek is het 8 graden en half bewolkt, dus toch maar een extra trui aan. Een jas en lange broek gaan in de rugzak. We gaan tenslotte naar 2855 meter.

Na 5 minuten klimmen kunnen de eerste laagjes alweer uit. Het begin van de wandeling gaat vrij steil omhoog. Dan rijst bij mij altijd de vraag; ‘waar ben ik aan begonnen?’ We gaan loodrecht op de hoogtelijnen in de alpenwei omhoog, en ik moet even flink slikken als ik zie dat het voorlopig nog niet minder steil omhoog gaat. Maar ik weet dat zodra we de eerste 200 meter zijn gestegen, we een heel groot gedeelte praktisch langs de hoogtelijnen lopen, wat betekent dat het relatief vlak is. Even afzien dus!

Af en toe komt de zon door de wolken en zien we in de verte de ruige gletsjers van de Pigne d’Arolla liggen. Dit zorgt voor een prachtig uitzicht en geeft een dramatisch effect. Het fijne aan wandelen vanuit Arolla is dat je vrijwel direct zicht hebt op de omringende bergen. Daardoor hoef je niet eerst eindeloos door het bos te wandelen om boven de boomgrens uit te komen.

Met de Tochtenwiki bij de hand stippelen we al wandelend onze route uit. De Tochtenwiki is in dit gebied echt een uitkomst, aangezien lang niet alle paden met bordjes en markeringen staan aangegeven. De veel gelopen en gebaande paden zijn allemaal goed gemarkeerd, maar zodra je daar iets van afwijkt, is het handig om een kaart en de tochtenwiki bij de hand te hebben.

Ondertussen vliegt de helicopter een aantal keer over om de Cabane des Dix te bevoorraden, die aan de andere kant van de pas de Chèvres staat. Blijft een imposant beeld.

De wandeling voert door een prachtig dal. Ondanks dat er een skiliften staan, hebben we niet het gevoel dat we in een skigebied aan het wandelen zijn. De route naar de Pas de Chèvres brengt weinig moeilijkheden met zich mee. Sommige stukken vraagt wat klim- en klauterwerk, af en toe vraagt een stap een grote krachtsinspanning. Flinke afgronden naast het pad komen eigenlijk niet voor op deze route.

Na ongeveer twee uurtjes komen we bij een splitsing. Hier kun je de keuze maken om naar de Pas de Chèvres te gaan of naar de Col de Riedmatten. Wij kiezen ervoor om naar de Pas de Chèvres te gaan, vanwege het fraaie uitzicht waarover we in een wandelgids hebben gelezen. Vanaf dit punt is het nog ongeveer een kwartiertje stijgen.

Ken je dat gevoel? Dat je bijna boven bent en zo nieuwsgierig bent naar het uitzicht aan de andere kant, dat je steeds een beetje harder en harder gaat lopen. Bekijk de video hieronder hoe mijn ervaring was. En oordeel zelf over het uitzicht.

Eenmaal boven op de Pas de Chèvres is het de hoogste tijd voor de lunch. Met uitzicht op de Pigne d’Arolla, Cabane de Dix en Lac des Dix genieten we van onze heerlijk bammetjes met kaas. Het lijkt wel alsof deze nog beter smaken op 2864 meter hoogte. Nu zijn we toch ook wel blij met de extra jas die we hadden ingepakt, de wind en temperatuur op deze hoogte maken het fris. Maar het weerhoudt ons er niet van om op dit mooie plekje te genieten van onze lunch.

Om vanaf de Pas de Chèvres verder te gaan naar Lac des Dix of Cabane de Dix, moet je een aardig getraind zijn, maar bovenal niet bang zijn voor hoogtes en steile ladders. Vanaf de Pas de Chèvres ga je namelijk over drie loodrechte ladders naar beneden en daarna traverseer je door een instabiele puinhelling. Ik sla dit liever even over. Gelukkig hadden wij vooraf al besloten om weer rustig te voet terug te keren naar Arolla.

Op de terugweg besluiten we een ander pad te nemen dan op de heenweg. We lopen vlak langs de morenen van waar ooit de Glacier de Tsijiore Nouve heeft gelopen. Af en toe zien we aan de overkant van het dal het kenmerkende puntje van de Aiguille de la Tsa door de wolken heen priemen. De zon begint te schijnen en van de voorspelde onweersbuien is niet veel te merken. We zijn lekker vroeg terug op de camping om op tijd de BBQ aan te steken.