Kleurenpalet
De steile hellingen aan mijn linkerkant zijn bezaaid met grote stukken steen. Terwijl ik mezef over een doorgerold rotsblok werk, rijst de vraag waar die blokken toch altijd vandaan komen. Boven mij zijn geen rotswanden te aanschouwen en desondanks zie ik om mij heen al die grote stenen. Tijd om lang bij mij verwondering stil te staan, heb ik niet. Het smalle pad eist al mijn concentratie op. Want waar ik aan één kant overschaduwd word door een steile wand, siert er aan mijn linkerkant een flinke afgrond.
De route brengt verder weinig moeilijkheden met zich mee, terwijl ik mij overduidelijk in een alpien landschap bevind. Sneeuw schittert in de bergen verderop en een verscheidenheid aan stenen kleurt het landschap om mij heen. Iets roods in dit kleurenpalet trekt mijn aandacht: de luiken van Cabane des Aiguilles Rouges (2810 m).
Worst en rösti
Het is gezellig druk druk bij de hut. Buiten zitten mensen in de zon uit te rusten en te genieten van de prachtige omgeving. Uit de goed onderhouden cabane stijgen de geuren van worst en rösti op. Mijn maag begint spontaan te knorren bij het ruiken van die smakelijke geur. Daar heb ik zin in! In de knusse hut doe ik nieuwe energie op. Dat zal van pas komen, want ik ben pas op de helft van mijn dagtocht. Volgende stop: Lac Bleu, trekpleister voor veel dagtoeristen.
Lac Bleu
De afdaling naar het Lac Bleu gaat over een gemakkelijker pad dan mijn heenweg naar Cabane des Aiguilles Rouges. Via grashellingen en zanderige paadjes kom ik uit bij de natuurlijke attractie. Het water ziet er heerlijk uit met zijn tropisch blauwe kleur. Uitnodigend voor een verfrissende duik op zo'n hete dag als vandaag. Voor ik me in het water waag, voel ik even met mijn hand. Brrr... schijn bedriegt, de lust vergaat. De watertemperatuur is duidelijk niet zo tropisch als het uiterlijk van Lac Bleu doet vermoeden!