• Leeftijd: 35 jaar
• Beroep: Klimhal manager en freelancer in de bergsport (bergsportgeschiedenis, routebouw, lezingen, fotografie, coaching).

Waarom ben je coach voor de Expeditie Acadamie?

Het geeft heel veel voldoening om de ontwikkeling van iedereen te zien. Elke deelnemer heeft in de afgelopen jaren grote stappen gezet. Dit team motiveert mij! We liggen vaak in een deuk met elkaar maar we weten ook goed de moeilijke beslissingen met elkaar te nemen. De teamspirit is heel goed en daar kan ik echt van genieten. Als coach probeer ik mijn eigen ervaringen uit de bergsport te delen en de deelnemers bewust, zelfstandig en verantwoord hun grenzen te laten verleggen. Voor mij persoonlijk is het fantastisch om met jonge, fitte alpinisten onderweg te zijn in mooie routes en mee te klimmen op een expeditie.

Wat is jouw uitdaging in het coachen van de deelnemers?

De uitdaging zit hem voor mij vooral in het doseren van de coaching. Heeft een deelnemer bijvoorbeeld aanwijzingen nodig of moet je het juist laten gebeuren? Laat je het team beslissen of hou je als coach zelf de regie bij een moeilijk besluit? Elke situatie is weer anders. Ik probeer per geval te kijken wat mij het beste lijkt. Een andere uitdaging is ook om niet overprikkeld te raken van alle mentale en fysieke inspanning. We zijn met een grote groep, klimmen veel vermoeiende routes en het besluitvormingsproces gaat continue door. Met je eigen klimmaatje klimmen is echt heel wat anders dan met de Expeditie Academie.

Hoe begon jouw liefde voor de bergsport?

Mijn ouders namen mij en mijn broertjes mee naar de Alpen voor wandelvakanties. Mijn vader had vroeger een aantal 4000’ers in Zwitserland beklommen en het duurde niet lang voordat ik gefascineerd raakte door zijn klimmaterialen die op zolder lagen. Als 10-jarig mannetje gaf ik mijn eerste spreekbeurt over bergbeklimmen en kende ik alle achtduizend meter pieken uit mijn hoofd. Tussen mijn 13e en 17e volgde ik de J1/J2/J3 cursussen van de NKBV. Na mijn eerste cursus was ik meteen verliefd op de bergsport. Sindsdien is het klimmen geen dag meer uit mijn gedachten verdwenen.

Welke eigenschappen moet je als alpinist hebben?

Je moet vooral goede beslissingen kunnen maken. Alpinisme is complex en niet zonder risico's. Elke situatie is weer anders en vraagt om een nieuwe inschatting. Soms moet je ook kunnen besluiten om je tocht af te blazen. Moeilijk, maar uiteindelijk lopen de bergen niet weg.

Als alpinist moet je daarnaast mentaal sterk zijn. Doorzettingsvermogen, veerkracht en geduld helpen heel erg om een expeditie tot een mooie ervaring te maken. Fysiek fit zijn is ook belangrijk, maar het moet vooral in je hoofd goed zitten.

Welke vooroordelen over alpinisme leven er?

Ik heb vaak het idee dat niet-klimmende Nederlanders alpinisme als een heel gevaarlijke sport zien. En dat het in de volksmond als een stuk extremer wordt gezien als bijvoorbeeld wielrennen of skiën. Maar ik denk dat de risico’s bij standaard alpinisme niet per se groter zijn dan bij bovengenoemde sporten. Als je het extremer maakt natuurlijk wel. Een ander misverstand vind ik dat moeilijke bergroutes gevaarlijker zouden zijn dan makkelijke. Veel ongelukken gebeuren namelijk in makkelijk of gemiddeld terrein waar je weinig of geen zekeringen plaatst. Geef mij maar een technische route waar ik veel zekeringen kan plaatsen.

Hoe ziet volgens jou de toekomst van het alpinisme eruit?

Mensen zullen altijd bergen blijven beklimmen en er valt nog altijd heel veel te ontdekken buiten de Alpen. Toch ziet de toekomst van het sneeuw- en ijsklimmen er niet goed uit door de klimaatverandering. Ik kon 10-15 jaar geleden bepaalde ijsklimroutes nog klimmen die nu al nooit meer in conditie zijn. Ook zullen we rekening moeten houden met instortende bergen. Dat is heel onpeilbaar en gevaarlijk voor een alpinist. Waarschijnlijk zullen we in de toekomst steeds meer de zomers gaan vermijden. Verder denk ik dat de stijl van het grensverleggende en avontuurlijke alpinisme er niet populairder op zal worden. Je ziet tegenwoordig dat veel mensen een pakket bij een reisorganisatie inkopen waarbij ze geholpen worden door sherpa’s, vaste touwen en extra zuurstofflessen. Mount Everest kan je dan afvinken van de bucketlist – maar heb je echt een avontuur beleefd of mag je eigenlijk nog van een expeditie spreken? Nee, wat mij betreft niet….

Daarom hoop ik dat er altijd een groep creatieve bergbeklimmers blijft bestaan die voor originele en bijzondere beklimmingen durft te gaan.

Meer over Bas

Hoe meer hoe beter! Bas Visscher (1986) is klimfanaat, NKBV Alpien Instructeur en ervaren expeditie-klimmer. In het dagelijks leven is hij al jaren klimhalmanager en sinds 2019 werkt hij ook als freelancer in de klim- en bergsport. Al zijn vrije dagen gaan op aan expedities of klimtrips naar mooie bestemmingen. Een goede tijd beleven samen met klimmaatjes staat daarbij voorop. Natuurlijk is thuiskomen met mooie beelden ook veel waard en daarom moet zijn camera altijd mee. Bas heeft "first ascents" gedaan in Pakistan, Alaska, Noorwegen, China, Kirgizië en Peru en hij heeft ook veel klassieke routes in de Alpen geklommen. Voor de NKBV is hij lid van de Commissie Expedities en Alpiene Topsport (CEAT) en opleider voor sportklimkader.